Zwolnienie z podatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntów budowlanych.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2008r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów.
W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 sierpnia 2008r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 września 2008r. (data wpływu 11 września 2008r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w dniu 10 marca 2008r., aktem notarialnym dwie działki budowlane, niezabudowane leżące obok siebie o pow. 2181m². Za 1m² pow. działki Wnioskodawca zapłacił 60zł czyli 130.860zł łącznie za dwie działki. Wnioskodawca zamierzał wybudować na nich dom mieszkalny. Wnioskodawca ma pięcioro dzieci i dlatego chciał w spokojnej i bezpiecznej okolicy wybudować dom. Kiedy Wnioskodawca w kwietniu 2008r., poznał sąsiadów mieszkających w pobliżu kupionych działek, dowiedział się, że drogi prowadzące do jego działek stanowią własność prywatnej osoby, która przed laty dokonała podziału dużego obszaru na mniejsze działki budowlane. Gmina, która wydała zgodę na podział działek nie zadbała o przejęcie ani o wykup dróg dojazdowych.
W Urzędzie Gminy Wnioskodawca został poinformowany, iż faktycznie drogi stanowią własność prywatną a wszyscy nabywcy działek, nie zadbali o służebność przejazdu. Gmina poinformowała, że nie posiada pieniędzy na wykup drogi przejazdowej. W wyniku rozmów z sąsiadami Wnioskodawca dowiedział się, że właściciel drogi robi problemy z przejazdem do prywatnych posesji, stwierdzając że mieszkańcy mogliby dopłacić do dróg, skoro Gmina nie ma pieniędzy.
W tym stanie sporu i niezgody Wnioskodawca wraz z żoną podjął decyzję, że nie będzie budować domu w tej okolicy, a działki zamierza sprzedać. Zainteresowani kupnem dopytując się o adres rezygnowali.
Obecnie sąsiad Wnioskodawcy, który nie jest podatnikiem podatku VAT, jest zainteresowany odkupieniem przedmiotowych działek po cenie zakupu. Wnioskodawca chcąc ustalić termin sprzedaży działek u notariusza, dowiedział się o możliwości zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. gruntów.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodatkowo stwierdził, iż od 1992r. prowadzi działalność gospodarczą, natomiast od 1997r. jako osoba fizyczna nieprzerwanie w zakresie handlu art. spożywczymi oraz w zakresie najmu powierzchni handlowych. Od 1999r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu hurtowni art. spożywczych o pow. 2000m². Od 1994r. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT w zakresie ww. działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem, w tym także ryczałtowym.
Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane ani do działalności rolniczej ani do żadnej innej. Grunty nie były także przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nie dokonano także żadnego uatrakcyjnienia działek, żadnego ich ulepszenia, uzbrojenia terenu itp.
Grunty, o których mowa we wniosku są nadal własnością Wnioskodawcy, nie zostały sprzedane i nie została sporządzona żadna umowa wstępna sprzedaży. Wnioskodawca zamierza sprzedać działki w formie jednorazowej transakcji łącznie jednemu podmiotowi (sąsiadowi do nieruchomości, którego przylegają działki Wnioskodawcy).
Środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup działki w innym miejscu.
Jednakże w dniu 23 sierpnia 2007r. Wnioskodawca sprzedał działkę o pow. 6023m² za cenę 100.000zł netto opodatkowaną podatkiem VAT. Działkę nabył kolega ? przedsiębiorca. Zdaniem Wnioskodawcy działka nie była jemu potrzebna, gdyż nie posiadała dojazdu i znajdowała się 150m od oczyszczalni ścieków. Wnioskodawca w posiadanie tej działki wszedł w dniu 22 marca 2000r., z konieczności nabywając drugą działkę o pow. 2000m² leżącą w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości Wnioskodawcy, na której wybudował hurtownię. Wnioskodawca przy transakcji sprzedaży doliczył podatek VAT uzasadniając ten fakt tym, iż jego wiedza była wówczas dość ograniczona a kupujący nie sprzeciwiał się by do ceny zakupu doliczyć VAT. Kupujący był podatnikiem podatku VAT, a z uwagi na niejednoznaczne stanowiska urzędów skarbowych co do opodatkowania sprzedaży gruntów Wnioskodawca postanowił ww. sprzedaż opodatkować podatkiem VAT. Podatek VAT od sprzedaży działki został odprowadzony do Urzędu Skarbowego przez Wnioskodawcę, który rozliczył go w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2007r. Wnioskodawca dodatkowo podkreślił, iż od dziesięciu lat była to jego jedyna sprzedaż gruntu.
Ponadto Wnioskodawca poinformował także, iż na przestrzeni ostatnich dwóch lat dokupił łąki od sąsiadów ? trzy działki w dorzeczu W., w bezpośrednim sąsiedztwie jego Hali, która jest przez Wnioskodawcy wydzierżawiana. Zdaniem Wnioskodawcy tych działek nigdy nie sprzeda, gdyż są one scaleniem dużego obszaru, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Ponadto Wnioskodawca posiada jeszcze dwa inne grunty w innej części miasta, jednak na razie Wnioskodawca wraz z żoną zastanawia się nad ich przeznaczeniem, zważywszy fakt, iż Wnioskodawca planuje inwestycje a mając także pięcioro dzieci nie wie co będzie w przyszłości.
Wnioskodawca podkreśla, iż sprzedaż majątku osobistego w części lub w całości uważa za prawo do dysponowania swoją własnością w dowolnym momencie. Na dzień obecny Wnioskodawca wraz z żoną nie planuje żadnej odsprzedaży, chyba że sprzedaż którejkolwiek działek byłoby podyktowane potrzebą finansową związaną z bieżącą inwestycją a nie obrotem nieruchomościami w celu osiągnięcia zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży 2 działek budowlanych należny jest podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT od tej sprzedaży jest nienależny, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działki zostały nabyte w celu budowy domu, a nie w celu osiągnięcia zysku przy odsprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy zamiar odsprzedaży wynika z okoliczności jakie Wnioskodawca poznał po nabyciu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza ? na podstawie art. 15 ust. 2? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.
W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.
Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie m.in. handlu art. spożywczymi oraz w zakresie najmu powierzchni handlowych. Od 1994r. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2007r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedał 1 działkę w posiadanie, której wszedł w 2000r., z konieczności nabywając drugą działkę leżącą w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości Wnioskodawcy, na której wybudował hurtownię. Sprzedaż ww. gruntu opodatkował podatkiem VAT, który został odprowadzony do Urzędu Skarbowego i rozliczony przez Wnioskodawcę w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2007r. Wnioskodawca dodatkowo podkreślił, iż od dziesięciu lat była to jego jedyna sprzedaż gruntu.
Ponadto Wnioskodawca na przestrzeni ostatnich dwóch lat dokupił w ramach działalności gospodarczej trzy działki w dorzeczu Warty (łąki), w bezpośrednim sąsiedztwie swojej Hali, która jest przez Wnioskodawcę wydzierżawiana. Tych działek Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać, gdyż są one scaleniem dużego obszaru, na którym prowadzi działalność gospodarczą. Ponadto Wnioskodawca posiada jeszcze dwa inne grunty w innej części miasta.
Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalność gospodarczą dokonał opodatkowanej dostawy nieruchomości.
Jednakże jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca oprócz działek nabytych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, posiada także 2 działki, które zakupił wraz z żoną z przeznaczeniem na budowę domu jednorodzinnego. Z uwagi jednak na problemy z dojazdem do ww. działek Wnioskodawca wraz z żoną podjął decyzję o rezygnacji z budowy domu w tej okolicy i sprzedaży działek będących majątkiem prywatnym w formie jednorazowej transakcji łącznie jednemu podmiotowi po cenie zakupu (sąsiadowi, którego nieruchomość graniczy z działkami Wnioskodawcy). Środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele osobiste tj. zakup działki pod budowę domu w innym miejscu.

Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane ani do działalności rolniczej ani do żadnej innej. Grunty nie były także przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nie dokonano także żadnego uatrakcyjnienia działek, żadnego ich ulepszenia, uzbrojenia terenu itp.
Z powyższego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. gruntów pochodzących z majątku osobistego, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.
W chwili zakupu 2 działek nie było zamiarem Wnioskodawcy ich późniejsza sprzedaż. Działki w żaden sposób nie służyły prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i stanowią jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zatem w ocenie tut. Organu nie można uznać przedmiotowej jednorazowej sprzedaży gruntu z majątku osobistego (2 działek łącznie jednemu podmiotowi po cenie zakupu) za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Końcowo należy zauważyć, iż tutejszy organ nie objął interpretacją tematu zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej działki, gdyż nie sformułowano zapytania w tym zakresie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.