Obowiązek podatkowy dla dostawy zabudowanych działek

14.8.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 21 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego dla dostawy zabudowanych działek ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. obowiązku podatkowego dla dostawy zabudowanych działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

?Ż? Spółka Akcyjna (dalej: ?Spółka?) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży napojów bezalkoholowych (wód mineralnych, mineralnych wód smakowych, innych napojów). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zainteresowała się uzyskaniem własności następujących nieruchomości:

niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3025/8), stanowiącej własność (majątek prywatny) osoby fizycznej (dalej: ?G.D.?), o wartości 38.000 zł, dalej: ?Nieruchomość 1?;
niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/6), stanowiącej własność (majątek prywatny) osoby fizycznej (dalej: ?A.W.?), o wartości 63.760 zł, dalej: ?Nieruchomość 2?;
nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/2), zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym z lat 50-70 ubiegłego wieku, stanowiącej współwłasność (majątek prywatny) osób fizycznych (dalej: ?G.D., J.D., M.C.? po 1/6) oraz małżonków (dalej: ?E. i A.W.? w 1/2), o wartości 576.000 zł, dalej: ?Nieruchomość 3?;
nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/4), zabudowanej ok. 40-letnim budynkiem mieszkalnym, stanowiącej współwłasność (majątek prywatny) osób fizycznych (dalej: ?Z.W., A.W., R.S., K.N.?, każdy po 1/4), o wartości 225.000 zł, dalej: ?Nieruchomość 4?.

Przyczyną zainteresowania się przez Spółkę wymienionymi nieruchomościami był fakt zlokalizowania ich w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę (zakładu produkcyjnego) - ich pozyskanie pozwala na jego rozbudowę w przyszłości, z drugiej zaś na zażegnanie sporu z ich dotychczasowymi właścicielami (tj. ww. osobami fizycznymi), którzy skarżyli się na utrudnienia związane z hałasem i dużym ruchem samochodowym powodowanym przez zakład Spółki.

Warunkiem zbycia Nieruchomości 1 do 4 postawionym przez ich właścicieli było zaoferowanie im przez Spółkę co najmniej nie gorszych alternatywnych nieruchomości w okolicy, umożliwiających zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. W tym celu Spółka wyszukała na lokalnym rynku nieruchomości zamienne, które po nabyciu we własnym imieniu i na własny rachunek przedstawiła ww. osobom do zamiany.

W rezultacie, na mocy czynności objętych aktami notarialnymi Spółka dokonała w okresie grudzień 2012 - luty 2013 niżej wskazanych transakcji (zamiany):

w zamian za własność Nieruchomości 1 przeniosła na rzecz jej dotychczasowego właściciela tj. G.D., własność nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (obejmująca m.in. działkę ewidencyjną nr 515/1), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1978 r. (dalej: ?Nieruchomość A"), którą to nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (dalej: ?Z.S.?), za cenę 190.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
w zamian za własność Nieruchomości 2 oraz udział w wysokości 1/2 we własności Nieruchomości 3 przeniosła na rzecz małżonków E. i A.W. (współwłaścicieli w 1/2 Nieruchomości 3 oraz Nieruchomości 2 jako majątku osobistego A.W.) własność nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8098/12), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1980 r. (dalej: ?Nieruchomość B"), którą to nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej (dalej: ?G.D., A.S."), za cenę 370.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
w zamian za Nieruchomość 4 przeniosła na rzecz współwłaścicieli Nieruchomości 4 własność nieruchomości gruntowej (po 1/4 udziału na rzecz każdego dotychczasowego współwłaściciela Nieruchomości 4), dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8054/4), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1980 r. (dalej: ?Nieruchomość C"), którą tą nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (dalej: ?A.O."), za cenę 300.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
w związku z niedojściem do wykonania zobowiązania przez E.D. i M.D. ? współwłaścicieli nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8098/26), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z lat 1983-2006, która po nabyciu przez Spółkę miała podlegać zamianie za pozostały udział (1/2) we własności Nieruchomości 3, posiadany przez G.D., J.D. i M.C., Spółka rozpoczęła ponowne poszukiwania nieruchomości zamiennej dla tej części Nieruchomości 3.

Podane wyżej wartości Nieruchomości 1, 2, 3, 4 wynikają z kwot podanych przez zbywających, według ich najlepszej wiedzy, na potrzeby ustalenia wartości przedmiotów zamiany. Zamiana nieruchomości odbyła się bez dopłat, w związku z uznaniem przez strony przedmiotów zamiany za ekwiwalentne (równowartościowe) na potrzeby tych transakcji.

Zgodnie z posiadaną przez Spółkę wiedzą nt. Nieruchomości A, B, C zostały one zabudowane (budynkami mieszkalnymi) przez osoby, od których Spółka nabyła te nieruchomości, bądź przez ich poprzedników prawnych. W tym ostatnim przypadku osoby, od których Spółka nabyła przedmiotowe nieruchomości, weszły w ich posiadanie w wyniku dziedziczenia (spadek) lub darowizny. Nieruchomości stanowiły majątek prywatny ww. osób i były wykorzystywane przez nie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przez Spółkę Nieruchomości A, B, C, powstał z chwilą otrzymania zapłaty, tj. uzyskania nieruchomości zamiennej, a jeżeli do tego nie doszło przed 30. dniem od daty faktycznego wydania nabywcom Nieruchomości A, B, C przez Spółkę (lub ich dotychczasowych właścicieli) - tego dnia, w rezultacie irrelewantna dla powstania obowiązku była data podpisania przez Spółkę umów o skutku rozporządzającym, tj. przenoszących własność (współwłasność) tych nieruchomości na nabywców?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym czynności polegające na zamianie Nieruchomości A, B, C nabytych uprzednio w tym celu od osób fizycznych, zabudowanych budynkami mieszkalnymi wybudowanymi przez te osoby (lub ich poprzedników prawnych) odpowiednio od 1978 do 2006 roku, które po wybudowaniu/oddaniu do użytkowania, do dnia transakcji, nie były przedmiotem sprzedaży w rozumieniu przepisów o VAT, ani też nie były modernizowane w stopniu przekraczającym 30% ich wartości początkowej, miały następujące konsekwencje na gruncie podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przez Spółkę Nieruchomości A, B, C, powstał z chwilą otrzymania przez nią zapłaty za nie, tj. uzyskania nieruchomości zamiennej, a jeżeli do tego nie doszło przed 30. dniem od daty faktycznego wydania nabywcom Nieruchomości A, B, C przez Spółkę (lub ich dotychczasowych właścicieli) - tego dnia, w rezultacie czego irrelewantna dla powstania obowiązku była data podpisania przez Spółkę umów o skutku rozporządzającym, tj. przenoszących własność (współwłasność) tych nieruchomości na nabywców.

Stan prawny

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek ten powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jednakże w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania (art. 19 ust. 10 ustawy).

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Ze wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, że w przypadku gdy przedmiotem dostawy są budynki (nieruchomości zabudowane) - jak w rozpatrywanym stanie faktycznym, kluczową okolicznością dla ustalenia obowiązku podatkowego w VAT jest moment wydania nieruchomości. Od tej chwili liczy się bowiem bieg 30-dniowego terminu, z którego bezskutecznym (tj. w braku otrzymania zapłaty) upływem obowiązek ten definitywnie powstaje.

W związku z tym należy zauważyć, że ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć przez ?wydanie". W związku z tym w celu ustalenia zakresu znaczeniowego tego pojęcia należy odwołać się, zgodnie z zasadami wykładni gramatycznej, do jego znaczenia słownikowego. I tak, przykładowo, zgodnie ze ?Słownikiem języka polskiego" Wydawnictwa Naukowego PWN (wydanie internetowe) ?wydać" to ?dać, przydzielić coś komuś?. Podobnie ?Słownik języka polskiego" pod red. Witolda Doroszewskiego.

Jak z powyższego wynika ?wydanie", o którym mowa zarówno w ust. 10, jak i ust. 1 oraz 4 art. 19 ustawy o VAT, należy przede wszystkim wiązać z rzeczywistym przeniesieniem władztwa nad towarem. Innymi słowy z objęciem rzeczy w posiadanie, z czym wiąże się możliwość fizycznego dysponowania nią, jak również ryzyko jej utraty, zniszczenia czy uszkodzenia. W rezultacie, z wydaniem towaru (tu: budynków) mamy na potrzeby VAT do czynienia z chwilą w której dostawca efektywnie wyzbywa się władztwa nad dostarczaną rzeczą. Tym samym za zbyt daleko idącą należy uznać wykładnię sprowadzającą wydanie nieruchomości (budynku lub lokalu) jedynie do cywilistycznej czynności w postaci zawarcia umowy o skutku rozporządzającym, tj. przenoszącym własność na nabywcę.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji z 6 lipca 2012 r. (sygn. ITPP1/443-496/12/DM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że:

?Dokonując kwalifikacji pojęcia wydanie towaru, o którym mowa w powołanych przepisach normujących kwestie momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, należy mieć na uwadze, że czynność ta winna być dokonana w oderwaniu od uwarunkowań cywilistycznych i pojęcia tego nie można łączyć z wydaniem rzeczy w rozumieniu art. 348 K.c, nie jest to także pojęcie tożsame ze sprzedażą (art. 535 K.c). A zatem wydanie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest tożsame z przeniesieniem własności rzeczy. (...) Tym samym, w przypadku dostawy - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - gruntu zabudowanego budynkami i budowlami, dla momentu powstania obowiązku podatkowego wydanie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług może nastąpić - wbrew ocenie Wnioskodawcy - w momencie innym niż sporządzenie aktu notarialnego."

W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 września 2012 r. (sygn. IBPP1/443-615/12/LSz), w której podkreślił, iż:

?Definicję ?dysponowania rzeczą jak właściciel", należy rozumieć szeroko. Wydanie należy zatem rozumieć w znaczeniu potocznym, ti. jako fizyczne umożliwienie dysponowania towarem. Niemniej jednak wydanie musi jednak nastąpić w związku dostawą towarów.

(...) wydanie towarów, w konsekwencji których użytkownik nabywa prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel, w sytuacji gdy przeniesienie prawa własności ma miejsce w terminie późniejszym, uznane jest za dostawę towarów. (...) Uwzględniając powyższe nie sposób zatem podzielić zaprezentowanego we wniosku stanowiska, że ?...data wydania przedmiotowych nieruchomości rozumianego jako faktyczne i ekonomiczne przeniesienie prawa własności, będzie wyznaczona przez datę podpisania aktu notarialnego sprzedaży". Jak wykazano bowiem powyżej dla opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług nie jest istotne zachowanie wszelkich warunków stawianych tej czynności przez prawo cywilne, ale możliwość faktycznego wykorzystywania towaru przez nabywcę."

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 marca 2012 r. (sygn. IPPP2/443-1400/11-5/KG) i z 23 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP3/443-763/11-4/JF) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 listopada 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1270/11-2/Akr).

W rozpatrywanym przypadku oznacza to, że do powstania obowiązku z tytułu zamiany Nieruchomości A, B, C przez Spółkę doszło z chwilą wydania ich nabywcom przez dotychczasowych właścicieli. Zgodnie bowiem z postanowieniami zawartych przez Spółkę umów, przekazanie (wydanie do posiadania) ww. nieruchomości ma nastąpić bezpośrednio między ich dotychczasowymi właścicielami (od których Spółka je nabyła) a osobami, na rzecz których Spółka zbyła te nieruchomości w ramach zamiany na Nieruchomości 1, 2, 3, 4. Oznacza to, że jeżeli przed upływem 30. dnia od tak rozumianego wydania Nieruchomości A, B, C Spółka nie otrzymała zapłaty, obowiązek podatkowy z tytułu ich dostawy powstaje z tym dniem.

W konsekwencji, istotne staje się ustalenie, co należy rozumieć przez ?otrzymanie zapłaty?. Jeżeli bowiem do takiego otrzymania zapłaty doszło przed ww. dniem, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy odpowiednio Nieruchomości A, B, C powstał z tą chwilą. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że do dostawy Nieruchomości A, B, C doszło w związku z ich zamianą na Nieruchomości 1, 2, 3, 4. W efekcie w rozpatrywanym przypadku brak wynagrodzenia należnego Spółce określonego w pieniądzu. Rolę wynagrodzenia Spółki pełnią tu towary zamienne, należne je od nabywców ww. nieruchomości. W rezultacie, wydanie - w rozumieniu, o którym była wyżej mowa - przez nabywców Spółce Nieruchomości 1, 2, 3, 4 należy uznać za równoznaczne z otrzymaniem przez nią zapłaty za odpowiednio Nieruchomości A, B, C. Taka interpretacja pozostaje w zgodzie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego kwota należna - stanowiąca obrót podatnika - obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (lub osoby trzeciej). Nie ma zatem znaczenia, jaką formę przybiera świadczenie nabywcy - pieniężną towarową czy inną dla uznania dostawy, czy szerzej sprzedaży, za dokonaną za wynagrodzeniem (odpłatną) a tym samym dla uznania spełnienia przez nabywcę tak umówionego świadczenia za dokonanie zapłaty, której otrzymanie przez dostawcę przed upływem terminu określonego w art. 19 ust. 10 ustawy o VAT skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, w kwestiach objętych pytaniem nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższe przepisy formułują zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od tych ogólnych zasad ustawodawca określił szereg wyjątków ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego, uzależniony np. od rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.

Na mocy art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do dostawy nieruchomości (budynków) konieczne jest zweryfikowanie następujących elementów transakcji:

ustalenie czy miała miejsce dostawa budynku,
ustalenie momentu wydania przedmiotu umowy,
ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości,
porównanie terminów otrzymania zapłaty oraz terminu wydania.

Powołane powyżej przepisy art. 19 ust. 1 oraz art. 19 ust. 10 ustawy, nie definiują pojęcia ?dzień wydania?. Dokonując jednak wykładni tej regulacji, należy mieć na uwadze fakt, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności. W tym kontekście zdarzenia, w związku z których wystąpieniem należy wiązać moment powstania obowiązku podatkowego, winny mieć charakter faktyczny i ekonomiczny.

Zatem obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki w tym również grunt, na którym posadowione są budynki, powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia od dnia wydania, rozumianego jako faktyczne i ekonomiczne przeniesienie prawa do dysponowania nieruchomością.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca zamierza zbyć budynki mieszkalne posadowione na trzech działkach (nieruchomość A, B, C), do zbycia budynków doszło tego samego dnia, którego Wnioskodawca nabył te nieruchomości. W zamian za te budynki mieszkalne posadowione na trzech działkach Wnioskodawca otrzymał inne nieruchomości.

Zatem pomiędzy stronami transakcji zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym ? Wnioskodawca zobowiązał się przenieść na rzecz osób fizycznych nieruchomości A, B, C, a te osoby w zamian za wyżej wskazane nieruchomości przeniosą na rzecz Wnioskodawcy własność własnych nieruchomości. Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Więc zamiana towarów jest uznana za odpłatną dostawę towarów. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w odniesieniu do dostawy budynków mieszkalnych wraz z gruntem, na którym te budynki są posadowione powstał zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia licząc od dnia wydania nieruchomości. Czyli w analizowanym przypadku z chwilą wydania nieruchomości nabywcom. Jeżeli do wydania nieruchomości doszło bezpośrednio przez dotychczasowych właścicieli, to właśnie w tym momencie nastąpiło wydanie towaru w rozumieniu ustawy o VAT. Oznacza to, że jeżeli przed upływem 30. dnia od tak rozumianego wydania nieruchomości A, B, C Wnioskodawca nie otrzyma zapłaty (nieruchomości), obowiązek podatkowy z tytułu dostawy tych nieruchomości powstał z tym dniem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wskazać, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej pytań nr 1 i 3 została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.