Czy nie umorzona wartość centrali telefonicznej jest kosztem uzyskania przychodu w świetle ustawy (...)

po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21.03.2006r. - (data wpływu do tut. Urzędu 22.03.2006r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie zapytania:

- czy nie umorzona wartość centrali telefonicznej jest kosztem uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

uznaje stanowisko przedstawione w złożonym wniosku - za prawidłowe.

W dniu 22.03.2006r. wpłynął do tut. Urzędu wniosek Spółki z o.o. X uzupełniony pismem z dnia 10.05.2006r. w sprawie interpretacji przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dotyczący ustalenia:

X Sp. z o.o. prowadzi działalność związaną ze sprzedażą usług telekomunikacyjnych. Podpisała umowę z kontrahentem na świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres 2 lat. W umowie klient gwarantuje, iż miesięczne opłaty dla Spółki nie będą niższe niż 600 zł, a Spółka zobowiązana jest wydzierżawiać klientowi centralę telefoniczną przez okres trwania umowy. Natomiast po jej zakończeniu, centrala jest sprzedawana klientowi za 1 zł.

Po podsumowaniu kosztów i przychodów z wyżej opisanej transakcji Spółka osiąga wynik dodatni.

Swoje stanowisko Spółka uzasadnia faktem, iż opisana transakcja jest powszechnie stosowana na rynku: np. sprzedaż telefonów komórkowych za 1 zł a promocyjna sprzedaż centrali ma na celu zachęcenie klienta do dalszego korzystania z usług Spółki, a co za tym idzie do osiągnięcia przychodu.

Pomimo, iż Spółka osiągnęła stratę na sprzedaży centrali telefonicznej, to zdaniem Spółki, nie umorzona wartość centrali jest kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ Spółka wygenerowała zysk na całej transakcji.

Oceniając stan faktyczny opisany przez Spółkę należy stwierdzić, że stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Aby poniesiony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty),

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 16 ust. 1.

Łącznie spełnienie tych warunków pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 'kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tyt. zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16 a - 16 m, z uwzględnieniem art. 16'.

Art. 16 ust. 1 pkt 1 b stanowi natomiast, że 'nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.

Z powyższych przepisów przepisów wynika, że wydatki na nabycie, wytworzenie środków trwałych stają się kosztem uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, zaś nie zamortyzowana część jest takim kosztem w chwili odpłatnego zbycia środka trwałego lub jego likwidacji nie związanej ze zmianą działalności gospodarczej.

Wobec czego, w przypadku sprzedaży środka trwałego zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zamortyzowaną część środka trwałego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści wniosku wynika, iż na sprzedaży centrali telefonicznej Spółka osiągnęła stratę (sprzedaż za 1 zł) co w konsekwencji powoduje obniżenie przychodów Spółki. Choć w ogólnym rozrachunku, zdaniem Spółki, osiąga ona wynik dodatni. Przyczynia się do tego promocyjny charakter sprzedaży a co za tym idzie zachęcenie klienta do dalszego korzystania z usług Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą (...), osiągnięte w roku podatkowym, uważa sie należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont ...

Jak widać z powyższego sprzedaż towarów handlowych po cenie obniżonej w ramach promocji zmniejsza przychód sprzedającego w podatku dochodowym od osób prawnych o wartość upustu (rabatu). Ale należy tu stwierdzić, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje stosunki gospodarcze i stosować nawet znaczne upusty cenowe. Jednakże jeżeli stosuje upusty, to musi mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych zgodnie ze stanem faktycznym, wykazując odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie będzie wynikać, którym odbiorcom i w jakich okolicznościach upust przysługuje.

W opisanym stanie faktycznym Spółka podjęła działania promocyjne mające na celu zachęcenie kontrahenta do dalszego korzystania z usług Spółki i osiągnięcia wyższych przychodów. Zatem koszty związane ze sprzedażą promocyjną wykazują związek przyczynowo - skutkowy - poniesienie w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z regułą zawartą w wyroku NSA z dnia 13.03.1998r., sygn. akt SA/Lu 230/97 'kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów'.

Biorąc pod uwagę zachętę, w postaci ceny 1 zł z tyt. sprzedaży centrali telefonicznej po zakończeniu 2 letniej umowy dzierżawy, z wpłatami miesięcznymi nie niższymi niż 600 zł, trudno odmówić racjonalności czy celowości poniesionemu wydatkowi (koszt nie umorzonej wartości centrali telefonicznej).

Zatem w świetle powyższego stwierdza się, że stanowisko Spółki jest prawidłowe, nie umorzona wartość centrali telefonicznej jest kosztem uzyskania przychodów, o ile nie

zachodzą przesłanki określone w art. 11 w/w ustawy (tj. szczególne związki mające wpływ na zaniżenie dochodów).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście postanawia jak w sentencji.