Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest Spółką Akcyjną prowadzącą księgi rachunkowe oraz podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki są roboty budowlano-montażowe związane z budową, przebudową i remontem w zakresie rozdzielczych obiektów sieciowych elektroenergetycznych oraz telekomunikacyjnych, również z kompleksową realizacją danego zlecenia.

Wnioskodawca realizuje prace związane z budową nowych linii napowietrznych, jak również prace związane z przebudową, remontem i rozbudową istniejących linii elektroenergetycznych. W następstwie realizowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć dochodzi do wybudowania (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) przewodów lub urządzeń elektrycznych, niezależnie od tego czy roboty budowlane prowadzone były na powstającej dopiero linii elektrycznej (nowo budowanej), czy też na linii istniejącej stare przewody lub urządzenia elektryczne zastępowane są zupełnie nowymi, często o całkowicie innych parametrach technicznych i użytkowych.

Po zakończonych pracach związanych z wybudowaniem, Wnioskodawca działając w ramach pełnomocnictwa od inwestora (właściciela owych przewodów urządzeń) wypłaca na podstawie umowy (ugody) posiadaczom gruntów, odszkodowania za szkody w uprawach i drzewostanie, które powstały na skutek prowadzenia na gruncie budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o której mowa powyżej. W sytuacji, w której jest to uzasadnione charakterem szkód, Wnioskodawca wypłaca także odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych lub drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach inwestycji, dotyczących budowy infrastruktury technicznej, bez względu na to czy do ich wybudowania dochodzi w sposób pierwotny (nowo budowane urządzenia), czy też wtórny (?nowe? urządzenia w miejsce ?starych?) korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT 8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w zaprezentowanym stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku od osób fizycznych i w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie oraz rekultywacji gruntów, w wyniku prowadzenia na tych gruntach przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z przywołanego przepisu wynika, że jednym z podstawowych warunków, od którego ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w przywołanym przepisie jest ?prowadzenie inwestycji dotyczących budowy infrastruktury technicznej?. Dodatkowo ustawodawca zawęża pojęcie urządzeń infrastruktury technicznej odsyłając w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w przepisie art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którą należy przez nie rozumieć każde wybudowanie: pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewody lub urządzenia elektryczne.

W ustawie podatkowej brak jest definicji budowy. W konsekwencji, kierując się tym, że podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa jest wykładnia językowa (gramatyczna), której reguły nakazują, w przypadku braku definicji legalnej danego pojęcia, nadawać mu znaczenie możliwie najbliższe potocznemu rozumieniu danego wyrazu lub zwrotu (wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2010 r. sygn. akt II OSK 310/10) przyjąć należy, iż budową jest ?tworzenie, organizowanie czegoś?. Dodatkowo, należy mieć na uwadze, że art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadza wyjątek od zasady powszechnego obowiązku podatkowego, przepisy te należy interpretować ściśle (nie rozszerzająco), posługując się właśnie regułami wykładni językowej, która jest dominującą wykładnią przepisów prawa podatkowego, na co wielokrotnie wskazywały sądy administracyjne i literatura przedmiotu. Oznacza to, że efekty jakiejkolwiek innej wykładni przepisów prawa podatkowego nie mogą wykraczać poza ramy językowe tych przepisów, a pominięcie wykładni językowej jest − co do zasady ? niedopuszczalne

W konsekwencji, należy dojść do wniosku, że z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, istotne znaczenie ma jedynie fakt, aby w ramach realizowanej inwestycji doszło do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych, bez znaczenia pozostaje adminstracyjnoprawna kwalifikacja inwestycji (czy odbywa się to w ramach pozwolenia na budowę, czy też zgłoszenia lub w ogóle bez reglamentacji). Podobnie to, jak inwestor ową inwestycję nazwał, tj. czy posłużył się pojęciem budowy, czy modernizacji, przebudowy, rekonstrukcji, itp. Podkreślić bowiem należy, iż do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych dochodzi nie tylko w sytuacjach posadowienia nowej infrastruktury, ale również w rezultacie inwestycji, których celem jest np. całkowita wymiana starych przewodów lub urządzeń na nowe. O ile efektem finalnym jest wybudowanie przewodów lub urządzeń, o których mowa w ustawie o gospodarce nieruchomościami oraz spełnione są pozostałe wymogi (m.in. kwestia posiadania oraz prowadzenia inwestycji przed podmiot uprawniony) odszkodowanie wypłacone z tytułu rekultywacji gruntów lub szkód w uprawach i drzewostanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

W tym miejscu należy również zauważyć, że pojęciem budowy posługuje się jeszcze ustawa Prawo budowlane. Skoro jednak ustawodawca w żadnym miejscu do tej ustawy nie odsyła, to sięganie do niej choćby posiłkowo, ocenić należy jako nieprawidłowe, przyjmuje się bowiem, że ustawodawca działa racjonalnie.

Mogłoby to zresztą prowadzić niejednokrotnie do interpretacji przepisów podatkowych w sposób sprzeczny z ich literalną treścią. Dla przykładu, można wskazać, że zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane nie jest w ogóle możliwa budowa infrastruktury technicznej, tj. przewodów, czy też innych urządzeń, te bowiem nie są pod względem technicznym, częściami składającymi się na funkcjonalną całość. Budować, w rozumieniu prawa budowlanego można bowiem jedynie obiekt budowlany. A ani przewody ani urządzenia elektryczne obiektem budowlanym z pewnością nie są. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku w sprawie II OSK 310/10: ?W tym zakresie zauważyć, przede wszystkim należy, że przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawierają legalnej definicji pojęcia ?infrastruktura techniczna?. Takiej definicji nie zawierają także zapisy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Walce. W celu ustalenia znaczenia tego pojęcia niezbędne jest zatem zastosowanie reguł wykładni prawa. Podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa jest zaś wykładnia językowa (gramatyczna), której reguły nakazują w przypadku braku definicji legalnej danego pojęcia, nadawać mu znaczenie możliwie najbliższe potocznemu rozumieniu danego wyrazu lub zwrotu. Tym samym, sięgnięcie przez Sąd I instancji do językowej definicji pojęcia ?infrastruktura techniczna? uznać należy za poprawne. Sąd ten, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (str. 18) odwołał się bowiem zarówno do łacińskiego pochodzenia słowa ?infrastruktura?, jak i definicji ?infrastruktury technicznej? sformułowanej w encyklopedii powszechnej. Za niedopuszczalne w tej sytuacji byłoby bowiem, sugerowanie przez Prokuratora w skardze kasacyjnej, nadawanie temu pojęciu znaczenia na podstawie definicji zawartych w innych ustawach (to jest ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, czy też ustawie z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym). Powoływana przez Prokuratora wykładnia celowościowa nie może bowiem pozostawać w sprzeczności z regułami wykładni językowej. Sam fakt ?specyfiki? jakiegoś terminu (bez względu na to, jak będzie pojmowana ta cecha) nie eliminuje potrzeby uwzględnienia w toku stosowania prawa w pierwszym rzędzie reguł wykładni językowej?.

Z przyczyn, o których mowa powyżej, dojść należy do wniosku, że intencją racjonalnego ustawodawcy nie było stosowanie przepisów ustawy Prawo budowlane, a pojęcia ?budowy infrastruktury technicznej? nie można zawęzić li tylko do wykonywania obiektu budowlanego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że przychody wskazane w zapytaniu spełniają warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot ?w szczególności? dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

− w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Powołany art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014, Nr 518, z późn. zm.) stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Wskazać przy tym należy, że ww. zwolnienie przysługuje tylko i wyłącznie posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego to pojęcia ustawa o podatku dochodowym nie definiuje. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła jednak, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, z późn. zm.).

Stosownie do art. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Natomiast art. 2 ust. 1 stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 18 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2013 poz. 1205, z późn. zm.), przez rekultywację gruntów rozumie się nadanie lub przywrócenie gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym wartości użytkowych lub przyrodniczych przez właściwe ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości fizycznych i chemicznych, uregulowanie stosunków wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp oraz odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący spółką akcyjną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się robotami budowlano-montażowymi związanymi z budową, przebudową i remontem w zakresie rozdzielczych obiektów sieciowych elektroenergetycznych oraz telekomunikacyjnych. W następstwie realizowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć dochodzi do wybudowania (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) przewodów lub urządzeń elektrycznych, niezależnie od tego czy roboty budowlane prowadzone były na powstającej dopiero linii elektrycznej (nowo budowanej), czy też na linii istniejącej stare przewody lub urządzenia elektryczne zastępowane są zupełnie nowymi, często o całkowicie innych parametrach technicznych i użytkowych. Po zakończonych pracach związanych z wybudowaniem, Wnioskodawca wypłaca odszkodowania za szkody w uprawach i drzewostanie, które powstały na skutek prowadzenia na gruncie budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o której mowa powyżej. W sytuacji, w której jest to uzasadnione charakterem szkód Wnioskodawca wypłaca także odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntów.

Z zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnieniu określonemu w tym przepisie podlegają tylko odszkodowania wypłacone na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów oraz szkód poniesionych w uprawach rolnych i drzewostanie.

Jednakże zaznaczyć należy, że do zastosowania przedmiotowego zwolnienia koniecznym jest również spełnienie pozostałych przesłanek wskazanych w tym przepisie. Dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są bowiem odszkodowania, które wypłacone zostały z określonych w nim tytułów w wyniku prowadzenia na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej zgodnie z ww. przepisem rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia budowa należy odwołać się zgodnie z wykładnią systemową zewnętrzną do definicji tego pojęcia w innych ustawach regulujących proces budowlany. Definicję budowy zwiera ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 6 ww. ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7 cytowanej ustawy). Przebudową jest wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a omawianej ustawy). Remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (art. 3 pkt 8 ww. ustawy).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że pojęcie budowy określonych w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami urządzeń infrastruktury technicznej oznacza zarówno wybudowanie nowego obiektu i jego rozbudowę (czyli tworzenie nowych elementów urządzenia lub powiększenie elementów już istniejących) a także odbudowę (czyli odtworzenie w całości lub części zniszczonego bądź uszkodzonego urządzenia) i nadbudowę. W zakresie budowy nie mieści się natomiast remont, przebudowa, montaż, które są robotami budowlanymi, a pojęcia te w sposób wystarczający i pełny określają sytuację, w której mamy do czynienia z ulepszeniem już istniejącego obiektu budowlanego. Pojęcie modernizacja zostało wykreślone z Prawa budowlanego i zastąpione pojęciem remontu, zatem należy przez nie rozumieć, w zależności od jej zakresu, przebudowę lub remont. Oznacza to, że ? wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy ? nie jest bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia określonego art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jaki rodzaj inwestycji przeprowadza oraz jak jest ona określona, bowiem tylko odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntu oraz szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w wyniku prowadzenia inwestycji budowy mieści się zakresie przedmiotowego zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wypłata odszkodowań, osobom fizycznym posiadającym gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu rekultywacji gruntu oraz szkód powstałych w uprawach rolnych oraz drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmiot uprawniony, budowy ? rozumianej jako wykonywanie obiektu budowlanego, a także jego odbudowę, rozbudowę nadbudowę ? urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami mieści się w dyspozycji zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Natomiast jeżeli odszkodowanie z tych tytułów będzie wypłacone w wyniku prowadzenia na tych gruntach inwestycji innej niż budowa (np. remont, przebudowa), przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania. Wówczas odszkodowanie stanowi przychód, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe nakłada na Wnioskodawcę obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. organ informuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.