podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2011 r. (data wpływu 22 marca 2011 r.) oraz pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 marca 2011 r. nr ILPB2/415-102/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 marca 2011 r. (skutecznie doręczono dnia 14 marca 2011 r.).

W dniu 22 marca 2011 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ? 21 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii.

We wrześniu 2008 r. Zainteresowany przyjechał do Polski i zaczął pracować jako nauczyciel w dwóch szkołach.

Według Konwencji Wnioskodawca płacił podatki w Wielkiej Brytanii przez dwa lata, czyli do września 2010 r. Z tego względu nie składał PIT-37 za lata 2008 oraz 2009.

Jedna ze szkół w której Wnioskodawca pracował odprowadzała podatek, druga ? nie odprowadzała podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż na dzień złożenia wniosku miał nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (od września 2010 r.).

W latach 2008-2009 Zainteresowany przebywał w Polsce wyłącznie w celu nauczania w wymienionych we wniosku szkołach.

Zainteresowany wskazał również, że posiadał tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w latach 2008 i 2009 w Wielkiej Brytanii, w okresie gdy przebywał w Polsce jako nauczyciel.

Bezpośrednio przed przybyciem do Polski, Wnioskodawca posiadał tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w Wielkiej Brytanii.

Zainteresowany został zatrudniony w pierwszej ze szkół w oparciu o umowę o pracę, a w drugiej na umowę zlecenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca powinien zapłacić ?zaległy? podatek, czy ubiegać się o zwrot...
  2. Czy Wnioskodawca musi złożyć PIT-37 za 2008 oraz za 2009 rok...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi płacić podatku nieodprowadzonego przez drugą ze szkół i może ubiegać się o zwrot podatku odprowadzonego przez pierwszą szkołę.

Zainteresowany uważa, że nie musiał złożyć zeznania podatkowego za lata 2008 oraz 2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.


Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż Wnioskodawca - obywatel Wielkiej Brytanii przyjechał do Polski we wrześniu 2008 r. i rozpoczął pracę jako nauczyciel w dwóch szkołach. W latach 2008-2009 Zainteresowany przebywał w Polsce wyłącznie w celu nauczania w tych szkołach. Z tytułu wynagrodzenia za takie nauczanie, przez okres nie przekraczający dwóch lat od dnia pierwszego przybycia w tym celu do Polski Zainteresowany podlegał opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii.

W myśl art. 19 umowy z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie (Dz. U. Nr 250, poz. 1840), profesor, nauczyciel lub pracownik badawczy, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uczelni, w szkole pomaturalnej, szkole lub innej uznanej placówce oświatowej tego Umawiającego się Państwa, i który ma lub bezpośrednio przed przybyciem miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniony od podatku w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie, z tytułu wynagrodzenia za takie nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, przez okres nieprzekraczający dwóch lat od dnia jego pierwszego przybycia w tym celu, pod warunkiem, że takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, zwolnienie, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania do wynagrodzenia uzyskiwanego w zamian za prowadzenie prac badawczych, jeżeli takie prace badawcze nie są podejmowane w interesie publicznym, lecz głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie nauczyciela z Wielkiej Brytanii z tytułu nauczania w dwóch szkołach zwolnione jest z opodatkowania w Polsce przez okres nieprzekraczający dwa lata od dnia jego pierwszego przybycia do Polski w celu nauczania.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że wynagrodzenie Wnioskodawcy zwolnione jest od opodatkowania w Polsce przez okres nieprzekraczający dwóch lat od dnia Jego pierwszego przybycia do Polski w celu nauczania. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia zeznań podatkowych za lata 2008 - 2009 i nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Ponadto, Zainteresowany może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika