Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy 2 działek gruntu.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych 2/3 i 3/3. Dnia 5 grudnia 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni własność nieruchomości (?), nabyła na podstawie umowy darowizny w celu uzyskania świadczeń emerytalnych z dnia 13 kwietnia 1996 r. ? od rodziców.

Nieruchomość stanowią niezabudowane działki rolne: nr 2/3 o obszarze 0,9451 ha oraz działka nr 3/3 o obszarze 1,7772 ha. Są to grunty klasy IIIb i klasy IV, które są uprawiane rolniczo. Wnioskodawczyni od roku 1985 pracuje zawodowo w ramach umowy o pracę. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W dniu 13 października 2009 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości pod zabudowę przemysłową lub usługową, w tym parkingi.

Zamiarem Wnioskodawczyni jest zbycie nieruchomości, ponieważ potrzebuje środki finansowe na bieżące utrzymanie rodziny i kształcenie dzieci.

Poza sprzedażą opisanej nieruchomości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać żadnych innych sprzedaży, nie jest też właścicielką innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

Dnia 5 grudnia 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

1. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi na przedmiotowym gruncie działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług,
2. nigdy nie sprzedawała produktów rolnych pochodzących z przedmiotowych działek,
3. Zainteresowana nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT,
4. Wnioskodawczyni nie planuje dokonać uzbrojenia wyodrębnionych działek w przyłącza do sieci gazowej, energetycznej lub wytyczyć dostępu do drogi,
5. Od około roku 2005 Zainteresowana użycza nieodpłatnie przedmiotowe działki członkowi swojej dalszej rodziny, który będąc rolnikiem uprawia przedmiotowe grunty, aby nie leżały odłogiem i były utrzymywane w kulturze rolnej,
6. Wnioskodawczyni nigdy nie występowała o warunki zabudowy dla swoich działek. Jeden z inwestorów wystąpił w roku 2008 o wydanie warunków, ale ich nie otrzymał bo Urząd Miasta uchwalił z własnej inicjatywy plan zagospodarowania przestrzennego, inny niż był wniosek o warunki zabudowy,
7. Zainteresowana nie sprzedawała wcześniej nieruchomości gruntowych, za wyjątkiem działki 2/4, która została wydzielona wbrew woli na potrzeby budowy autostrady. Umowa sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa miała miejsce w roku 2000. Wcześniej, tj. w roku 1998 Skarb Państwa wywłaszczył na ten sam cel działkę 2/2, za którą Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości czyni ze sprzedającej podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na postawione we wniosku pytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, ?Mienie?, ?Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego?, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, ?Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz?, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak stanowi art. 710 k.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Analiza tegoż przepisu uwidacznia natomiast całkowicie odmienny ? niż przy dzierżawie ? charakter umowy użyczenia. Jej główną cechą jest bowiem całkowita nieodpłatność. Przedmiotem umowy nie mogą być natomiast pieniądze jako środek płatniczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1998 r., sygn. akt III CKN 49/98).

Ponadto, użyczenie, bez względu na fakt ponoszenia lub nieponoszenia kosztów utrzymania tej rzeczy jest czynione pod tytułem darmym (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 600/07).

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowana jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej (działek rolnych) nr 2/3 oraz 3/3. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość na podstawie umowy darowizny w celu uzyskania świadczeń emerytalnych. Działki stanowią grunty klasy IIIb i IV. W dniu 13 października 2009 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący nieruchomości, przewidując przeznaczenie działek pod zabudowę przemysłową lub usługową, w tym parkingi. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi na przedmiotowym gruncie działalności rolniczej, i nie sprzedawała produktów rolnych pochodzących z przedmiotowych działek. Zainteresowana nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Od około roku 2005 Zainteresowana użycza nieodpłatnie przedmiotowe działki członkowi swojej dalszej rodziny, który będąc rolnikiem uprawia przedmiotowe grunty, aby nie leżały odłogiem i były utrzymywane w kulturze rolnej. Wnioskodawczyni nie planuje dokonać uzbrojenia wyodrębnionych działek w przyłącza do sieci gazowej, energetycznej lub wytyczyć dostępu do drogi. Zainteresowana nigdy nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla swoich działek. Wnioskodawczyni nie sprzedawała wcześniej nieruchomości gruntowych, za wyjątkiem działki 2/4, która została wydzielona wbrew woli na potrzeby budowy autostrady. Umowa sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa miała miejsce w roku 2000. Wcześniej, tj. w roku 1998 Skarb Państwa wywłaszczył na ten sam cel działkę 2/2, za którą Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonująca dostawy opisanych działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana ? jak sama twierdzi ? nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej w tym w działalności rolniczej. Uwzględniając ponadto fakt otrzymania gruntu w drodze darowizny stwierdzić należy, iż nic nie wskazuje na to aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar ich późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowana sprzedając wymienione działki korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.