Opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie (...)

24.7.2012

Opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 zł.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 25 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 26 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 zł ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 zł. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 26 czerwca 2012 r.) o dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Głównym obszarem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż słodyczy, bakalii, napojów oraz przypraw. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu budowanie prestiżu i siły marki na rynku, w szczególności poprzez wzmocnienie relacji biznesowych z kontrahentami, promocję oferowanych produktów i zwiększanie wolumenu sprzedaży. W związku z prowadzonymi działaniami promocyjnymi, Wnioskodawca przekazywał (zaistniały stan faktyczny) i będzie przekazywać w przyszłości (zdarzenie przyszłe) nieodpłatnie prezenty (tj. produkty własne, w tym m.in. słodycze, napoje, przyprawy, bakalie) m.in. (i) podmiotom zajmującym się sprzedażą detaliczną i/lub hurtową asortymentu produkowanego przez Spółkę, (ii) personelowi i właścicielom sklepów, jak również (iii) ostatecznym konsumentom.

Odbiorcami nieodpłatnych wydań mogą być (i) podmioty, z którymi Spółkę nie łączy więź kontraktowa, tj. Spółka nie zawiera z nimi bezpośrednio żadnych umów (np. podmioty realizujące sprzedaż detaliczną, nabywające produkty Wnioskodawcy od hurtowników, nie od Spółki, albo osoby fizyczne, niebędące w ogóle przedsiębiorcami), bądź też (ii) podmioty, z którymi Wnioskodawca zawiera kontrakty handlowe na dostawy produktów, jednakże podpisane umowy nie zobowiązują Spółki do nieodpłatnych wydań towarów na rzecz tych podmiotów (ani na rzecz ich kontrahentów). W każdym przypadku nieodpłatne wydania stanowią dobrowolne działanie Spółki, mające na celu wzmocnienie Jej pozycji na rynku, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu sprzedaży.

Nieodpłatne wydania, o których mowa powyżej, następują w ramach prowadzonych przez Spółkę akcji marketingowych i promocyjnych oraz polityki budowania prestiżu i siły marki na rynku, obejmujących m.in.: (i) degustacje, które mogą być organizowane także przez podmioty zewnętrzne (agencje marketingowe); (ii) programy motywacyjne; (iii) eventy promujące nowe produkty. Akcje promocyjne i marketingowe obejmują m.in. programy skierowane do punktów sprzedaży (sklepów) dystrybuujących towary produkowane przez Spółkę. W ramach takich programów, Wnioskodawca może również przekazywać nieodpłatnie towary (prezenty) podmiotom prowadzącym sklepy, w sytuacji, gdy partia produktów Spółki, zakupionych uprzednio przez taki podmiot bądź to od bezpośrednio Wnioskodawcy, bądź od hurtownika, ulega przeterminowaniu (upływa termin przydatności do spożycia) lub też podmiot prowadzący sklep jest w posiadaniu niesprzedanych towarów sezonowych (np. limitowanych serii słodyczy przygotowanych na Święta Bożego Narodzenia). Celem takich działań jest umocnienie wizerunku Zainteresowanego na rynku, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu zamówień na produkty Spółki.

Nieodpłatne wydania mogą być realizowane (i) bezpośrednio przez Spółkę lub też (ii) za pośrednictwem niezależnych podmiotów (np. przedstawicieli handlowych, których łączy ze Spółką umowa o współpracę bądź agencji reklamowych organizujących degustacje, bądź inne akcje marketingowe), przy czym w tym drugim przypadku towar, będący przedmiotem nieodpłatnego wydania, pozostaje własnością Wnioskodawcy aż do momentu wydania ostatecznemu odbiorcy, tj. na żadnym etapie towar nie przechodzi na własność podmiotu niezależnego (np. na własność agencji reklamowej lub przedstawiciela handlowego).

Jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego przekazywanego produktu (tj. koszt wytworzenia najmniejszej jednostki, która występuje w obrocie handlowym, np. batonika, paczki przypraw, butelki bądź kartonika napoju, opakowania bakalii, tabliczki czekolady, paczki ciastek, etc.), określony w momencie nieodpłatnego przekazania przez Spółkę, nie przekracza 10 PLN. W ramach opisanych wyżej, realizowanych przez Spółkę wydań, Spółka może jednorazowo przekazać nieodpłatnie dla jednego podmiotu większą ilość produktów, zaś ? gdyby zsumować wartości pojedynczych produktów, wydawanych przez Spółkę ? to ich łączna wartość może przekroczyć 100 PLN. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w celu łatwiejszej dystrybucji, niższych kosztów magazynowania i transportowych, a co za tym idzie ułatwienia logistyki przekazań od strony operacyjnej, towary mogą być również przekazywane w opakowaniach zbiorczych, np.: kartonie, tzw. display?u, czy też zgrzewce. Niemniej, w każdym przypadku koszt wytworzenia pojedynczego produktu, umieszczonego w opakowaniu zbiorczym, przekazywanego nieodpłatnie przez Spółkę, nie przekracza 10 PLN.

Spółka wskazuje jednocześnie, iż:

nie prowadzi ewidencji w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054);
przysługuje jej prawo odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wytworzenia produktów, będących przedmiotem nieodpłatnych wydań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny realizowane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) towarów, dla których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 PLN, należy zakwalifikować jako niepodlegające opodatkowaniu VAT przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT ? w tym również w przypadku, gdy wartość nieodpłatnych wydań takich towarów na rzecz jednego podmiotu przekracza w roku podatkowym 100 PLN?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym nieodpłatne wydania produktów, gdy jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie jest wyższy niż 10 PLN, należy zakwalifikować jako przekazania prezentów o małej wartości, zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, przedmiotowe wydania nie podlegają i nie będą podlegać opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, za dostawę towarów podlegającą VAT uznaje się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z brzmienia art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że przekazanie prezentu o małej wartości nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów o VAT. Przepis ten wyłącza bowiem zastosowanie art. 7 ust. 2 cyt. ustawy w odniesieniu do przekazań drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, a także prezentów o małej wartości i próbek.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, jako prezent o małej wartości należy rozumieć towary przekazywane jednej osobie:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób; lub
których przekazania nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Nie jest zatem opodatkowane VAT przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 PLN. Ponadto, nie jest również opodatkowane VAT przekazanie towarów, których jednostkowa wartość mieści się w przedziale od 10,01 PLN do 100 PLN ? pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych oraz nieprzekroczenia limitu 100 PLN w roku podatkowym.

W świetle przytoczonych regulacji prawnych, Spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazania towarów, których koszt wytworzenia jest nie wyższy niż 10 PLN (w przypadku, gdy nie ma ceny nabycia), stanowi przekazanie prezentu o małej wartości niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Powyższa reguła dotyczy również sytuacji, gdy jeden podmiot otrzymałby jednorazowo więcej niż jedną sztukę takiego towaru, nawet jeżeli łączna wartość przekazanych towarów przekroczyłaby wartość 100 PLN (o ile ich jednostkowa wartość jest mniejsza niż 10 zł ? np. 20 czekolad po 5 zł). Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, powyższa zasada dotyczy również przypadków, w których towary przekazywane byłyby w opakowaniu zbiorczym (np. karton, zgrzewka, display), jeżeli jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego produktu/towaru przekazywanego w opakowaniu zbiorczym nie przekracza 10 PLN. Z perspektywy definicji prezentów małej wartości, zawartej w ustawie o VAT nie ma bowiem znaczenia fakt, że prezenty te są opakowane w opakowaniu zbiorczym ? pomimo, iż znajdują się one w opakowaniu zbiorczym, jednostkowy koszt ich wytworzenia wynosi nadal mniej niż 10 PLN, a samo opakowanie zbiorcze ? np. zgrzewka ? nie może być uznane za osobny produkt. Obrazowo rzecz ujmując, fakt, że w opakowaniu zbiorczym znajduje się 10 czekolad nie powoduje, że mamy do czynienia z jednym produktem (pakietem czekolad) ? towarami są nadal poszczególne czekolady, ujęte w tym opakowaniu, a przez fakt umieszczenia ich w opakowaniu zbiorczym nie uzyskują one żadnych nowych, unikalnych właściwości, które mogłyby powodować, że powstaje osobny towar jednostkowy (którym byłoby samo opakowanie zbiorcze).

Dodatkowo, Spółka zaznacza, że dla klasyfikacji ww. wydań nie ma znaczenia komu Spółka przekazuje nieodpłatnie towary.

1. Należy zwrócić uwagę na fakt, że ustawodawca w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT wyróżnił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. I tak:

łączna wartość przekazanych towarów w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 100 PLN, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osób obdarowanych (Pierwszy przypadek),

albo

cena nabycia nieodpłatnie przekazywanego towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia nie przekracza 10 PLN (Drugi przypadek).

Analiza językowa art. 7 ust. 4 nie pozwala na stwierdzenie, że dopiero kumulatywne spełnienie obu ww. przesłanek pozwala uznać, że przekazywane towary są prezentami o małej wartości. Ustawodawca konstruując ww. przepis nie posłużył się bowiem żadnym pojęciem sugerującym, aby dla uznania nieodpłatnego wydania za przekazanie prezentu o małej wartości podatnik musi spełnić łącznie ww. przesłanki.

Co więcej, należy uznać, iż Pierwszy przypadek pozwala na wyłączenie z VAT-u przekazania towarów niespełniających warunków do zakwalifikowania do Przypadku drugiego (tj. koszt wytworzenia/cena nabycia nie większa niż 10 PLN), o ile suma przekazań takich towarów (tj. o wartości 10,01 PLN ? 100 PLN) nie przekroczy 100 PLN i podatnik prowadzi stosowną ewidencję obdarowanych podmiotów.

Należy zatem uznać, że sytuacje wskazane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT są niezależne od siebie i określają dwa odrębne typy sytuacji.

W związku z tym, jeśli podatnik spełni przesłanki do zastosowania któregokolwiek z wymienionych przypadków, dokonywane przez niego nieodpłatne wydania towarów nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: ?analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie pozwała na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu małej wartości. Ustawodawca, zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa ?łącznie? lub jego synonimów.(...) W cytowanym powyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT?.

2. W opinii Spółki, istotnym aspektem pozostaje również interpretacja zawartego w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT pojęcia ?jednostkowy?. Zdaniem Spółki, analiza językowa przywołanego przepisu nie pozwala na stwierdzenie, że pojęcie ?prezentu o małej wartości? można odnieść do więcej niż jednej sztuki towaru, będącej przedmiotem nieodpłatnego przekazania.

Ustawodawca, definiując pojęcie ?prezentu o małej wartości? odwołał się bowiem do pojęcia ?jednostkowej ceny nabycia? oraz ?jednostkowego kosztu wytworzenia?. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik/) ?jednostkowy? oznacza ?dotyczący pojedynczej rzeczy?. Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku PWN Biznes (http://biznes.pwn.pl/) koszt jednostkowy oznacza koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji.

Z powyższego wynika, że przez jednostkową cenę nabycia towaru bądź jednostkowy koszt wytworzenia towaru należy rozumieć cenę określoną w odniesieniu do pojedynczej sztuki towaru (produktu przekazywanego nieodpłatnie przez Spółkę). Przyjęcie odmiennej wykładni, tj. uznanie, że przez jednostkową cenę nabycia towaru bądź jednostkowy koszt wytworzenia należy rozumieć cenę określoną w odniesieniu do większej ilości sztuk towaru wydawanych na rzecz jednej osoby (np. wartość towarów wydanych w danym roku podatkowym), oznaczałoby bowiem, że podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wszystkich wydań, niezależnie od ceny/kosztu wytworzenia ustalonego w odniesieniu do pojedynczej sztuki wydawanego towaru. Przyjmując taką wykładnię, należałoby uznać, że art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT stanowiłby przepis pusty, bowiem nie mogłaby zaistnieć sytuacja, w której spełniona byłaby zawarta w tym przepisie definicja prezentu o małej wartości (tj. nie mogłaby zaistnieć sytuacja, w której towar przekazywany przez podatnika jednej osobie mógłby nie zostać ujęty w ewidencji).

Powyższą tezę potwierdza również wykładnia celowościowa ww. przepisu. Intencją ustawodawcy wprowadzającego do porządku prawnego analizowaną regulację było bowiem uniknięcie konieczności weryfikowania przez podatnika czy dana osoba otrzymała przedmioty o łącznej wartości powyżej 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych). Gdyby zatem przyjąć pogląd, że podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wydań niezależnie od wartości pojedynczego towaru podlegającego wydaniu, należałoby uznać, przykładowo, że organizując akcję promocyjną w formie degustacji podatnik zobowiązany byłby do identyfikowania i prowadzenia ewidencji wszystkich konsumentów, którym zostały przekazane towary w ramach degustacji (aby stwierdzić czy wartość wydanych produktów, z których każdy wart będzie poniżej 10 PLN, nie przekracza w sumie wartości 100 PLN), co byłoby sprzeczne z zamiarem ustawodawcy wyrażonym w ww. przepisie.

Zatem, zarówno literalne brzmienie analizowanego przepisu, jak i jego celowościowa wykładnia prowadzą do wniosku, że jednostkową cenę nabycia bądź jednostkowy koszt wytworzenia towaru, będącego przedmiotem nieodpłatnego przekazania, należy określać w odniesieniu do jednej sztuki towaru. Powyższa reguła odnosi się również do przypadku, gdy przekazaniu podlega więcej niż jedna sztuka towaru, nawet, jeśli łączna wartość przekazanych w opakowaniu zbiorczym towarów przekroczy 100 PLN.

Takie rozumienie pojęcia ?jednostkowy? zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 28 października 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1337/11-2/RD): ?Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu?.

Ponadto, Spółka chce zwrócić uwagę na stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM), w której stwierdzono: ?(...) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł) oraz status tego podmiotu (np. organizacje pożytku publicznego czy NZOZ), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?.

Podobny pogląd został potwierdzony również w innych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z (i) dnia 19 czerwca 2008 r. (sygn. IPPP2/443-485/08-MS) oraz (ii) dnia 30 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-1144/11-2/JO).

3. Spółka stoi na stanowisku, że literalna wykładnia art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że przy określaniu wartości przekazywanego prezentu należy brać pod uwagę jednostkowy koszt wytworzenia towaru, nawet jeśli byłby on przekazywany w opakowaniach zbiorczych. W konsekwencji, jednostkowy koszt wytworzenia produktu powinien być ustalany w odniesieniu do pojedynczej sztuki towaru, a nie do opakowania zbiorczego, w których towar/produkt ten może być wydawany przez Spółkę. Wynika to z faktu, że prezentem małej wartości jest pojedynczy produkt (bo to on jest towarem), nie zaś opakowanie zbiorcze.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r. (sygn. IPPP2/443-909/11-2/MM), w której organ stwierdził: ?(...) w myśl powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatne przekazywanie produktów Spółki w formie prezentów nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest fakt, iż cena (lub koszt wytworzenia) za opakowanie zbiorcze produktu Spółki przekracza kwotę 10 zł, bowiem kluczowym jest jednostkowa cena (koszt wytworzenia) produktu Spółki?.

4. Należy podkreślić, że ?prezenty o małej wartości? zostały przez ustawodawcę zdefiniowane jako towary przekazywane przez podatnika jednej osobie. Ustawodawca nie ograniczył w żaden sposób pojęcia ?jedna osoba?. W konsekwencji, za jedną osobę należy uznać dowolny podmiot: zarówno osobę fizyczną, osobę prawną, jak i jednostkę organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej, np. szkołę, fundację.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r. (sygn. IPPP2/443-510/09-2/AS), w której organ uznał, że: ?odnośnie kwestii dotyczącej podmiotów, którym wręczane są prezenty o małej wartości, organ podatkowy stwierdza, iż jest to nieistotne kogo Spółka obdarowuje przedmiotowymi prezentami dołączonymi do czasopism?.

5. W opinii Spółki, przedstawione powyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że nieodpłatne wydania towarów, które są produkowane przez Spółkę, gdy jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego produktu jest nie wyższy niż 10 PLN, należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT. W konsekwencji, wydania takie nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Bez wpływu na powyższą zasadę pozostaje rodzaj podmiotu, któremu Spółka przekazuje towary oraz niezależnie od tego, ile sztuk danego towaru otrzymuje jednorazowo dany podmiot (również, jeśli towary są przekazywane w opakowaniach zbiorczych) nawet, jeśli ich łączna wartość przekroczy 100 PLN ? o ile jednostkowa wartość wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 PLN. W analizowanej sytuacji jedynym warunkiem wyłączenia spod opodatkowania VAT nieodpłatnych wydań jest fakt, że koszt wytworzenia wydawanego przez Spółkę pojedynczego towaru nie przekroczy 10 PLN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki, tj.:

podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należącego do jego przedsiębiorstwa oraz
podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie wskazać należy, iż na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z opisu sprawy wynika, że głównym obszarem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż słodyczy, bakalii, napojów oraz przypraw. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu budowanie prestiżu i siły marki na rynku, w szczególności poprzez wzmocnienie relacji biznesowych z kontrahentami, promocję oferowanych produktów i zwiększanie wolumenu sprzedaży. W związku z prowadzonymi działaniami promocyjnymi, Zainteresowany przekazywał i będzie przekazywać w przyszłości nieodpłatnie prezenty (tj. produkty własne, w tym m.in. słodycze, napoje, przyprawy, bakalie) m.in. (i) podmiotom zajmującym się sprzedażą detaliczną i/lub hurtową asortymentu produkowanego przez Spółkę, (ii) personelowi i właścicielom sklepów, jak również (iii) ostatecznym konsumentom.

Odbiorcami nieodpłatnych wydań mogą być (i) podmioty, z którymi Wnioskodawcę nie łączy więź kontraktowa, tj. Spółka nie zawiera z nimi bezpośrednio żadnych umów, bądź też (ii) podmioty, z którymi Wnioskodawca zawiera kontrakty handlowe na dostawy produktów, jednakże podpisane umowy nie zobowiązują Zainteresowanego do nieodpłatnych wydań towarów na rzecz tych podmiotów (ani na rzecz ich kontrahentów). W każdym przypadku nieodpłatne wydania stanowią dobrowolne działanie Spółki, mające na celu wzmocnienie Jej pozycji na rynku, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu sprzedaży.

Nieodpłatne wydania mogą być realizowane (i) bezpośrednio przez Spółkę lub też (ii) za pośrednictwem niezależnych podmiotów, przy czym w tym drugim przypadku towar, będący przedmiotem nieodpłatnego wydania, pozostaje własnością Wnioskodawcy aż do momentu wydania ostatecznemu odbiorcy, tj. na żadnym etapie towar nie przechodzi na własność podmiotu niezależnego.

Jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego przekazywanego produktu, określony w momencie nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę, nie przekracza 10 PLN. W ramach opisanych wyżej, realizowanych przez Spółkę wydań, Wnioskodawca może jednorazowo przekazać nieodpłatnie dla jednego podmiotu większą ilość produktów, zaś - gdyby zsumować wartości pojedynczych produktów, wydawanych przez Zainteresowanego ? to ich łączna wartość może przekroczyć 100 PLN. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w celu łatwiejszej dystrybucji, niższych kosztów magazynowania i transportowych, a co za tym idzie, ułatwienia logistyki przekazań od strony operacyjnej, towary mogą być również przekazywane w opakowaniach zbiorczych, np.: kartonie, tzw. display?u, czy też zgrzewce. Niemniej, w każdym przypadku koszt wytworzenia pojedynczego produktu, umieszczonego w opakowaniu zbiorczym, przekazywanego nieodpłatnie przez Spółkę, nie przekracza 10 PLN.

Zainteresowany nie prowadzi ewidencji w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia kwoty VAT naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług niezbędnych do wytworzenia produktów, będących przedmiotem nieodpłatnych wydań.

W świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie w ramach akcji promocyjnych towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia określony w momencie przekazywania towaru nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, to podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów, z uwagi na fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Reasumując, realizowane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) towarów, dla których koszt wytworzenia pojedynczego produktu nie przekracza 10 PLN, należy zakwalifikować jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł), z uwagi na fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.