Czy czynność sprzedaż części gospodarstwa Wnioskodawczyni będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 4 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 7 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wyodrębnionych z gospodarstwa rolnego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wyodrębnionych z gospodarstwa rolnego. Wniosek uzupełniono w dniu 7 grudnia 2012 r. o sformułowanie pytania i własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości rolnej obejmującej działki: Nr 595 o powierzchni rolnej 2,0263 ha; Nr 550, Nr 552, Nr 628/1 o powierzchni rolnej 1,20290 ha; Nr 922/2 o powierzchni 0,5 ha działka siedliskowa, nabytych umową darowizny w 1996 r. od swojego ojca aktem notarialnym z dnia 1 października 1996 r.

Przez cały okres władania nimi były one użytkowane jako grunty rolne. Nie były zabudowane działka Nr 595 i Nr 550, Nr 552, Nr 628/1. Działki te nie były też przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Jako rolnik Wnioskodawczyni nie dokonywała w żaden sposób ich uatrakcyjnienia. Na wyżej wymienionych działkach, tj. Nr 595, Nr 922/2, Nr 550, Nr 552, Nr 628/1 nie była prowadzona działalność gospodarcza. Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych ze swojego przedsiębiorstwa rolnego. Uprawy i płody rolne były i są przeznaczone wyłącznie na własne potrzeby rodziny Zainteresowanej. Wnioskodawczyni ograniczyła się do uprawy zboża, ziemniaków na własne potrzeby, później z uwagi na niską opłacalność pozostały one ugorem.

Jednakże z powodu niskiej opłacalności produkcji rolnej 4, 5, 6 klasa Zainteresowana została zmuszona do sprzedaży części gruntów na zaspokojenie potrzeb rodziny.

W dniu 24 lipca 2012 r. z działki rolnej Nr 595 o nominale 2,0263 ha powierzchni rolnej, Zainteresowana wyłączyła 70 arów gruntu rolnego i uzyskała pozwolenie na przekształcenie jej na działki budowlane.

Wytyczono 6 szt. działek budowlanych, które w dniu 21 września 2012 r. Zainteresowana sprzedała. Na tak wydzielonych gruntach Wnioskodawczyni nie czyniła żadnych nakładów (poza ich podziałem), działki te nie posiadają uzbrojenia terenu (woda, gaz, kanalizacja itd.). W planie zagospodarowania przestrzennego gminy sklasyfikowane były jako grunty rolne do czasu wydania decyzji o wyłączeniu tej części gruntów rolnych (później wytyczonych jako działki) z produkcji rolnej.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 1998 r., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi (chleb, mleko, mąka, cukier itd.) oraz drobnymi artykułami chemicznymi na terenie Spółdzielni Mieszkaniowej od której dzierżawi grunt pod kioskiem. Działalność gospodarcza Zainteresowanej prowadzona jest zatem na obcym terenie i nie jest w jakikolwiek sposób powiązana z jej gospodarstwem rolnym, ani też z wydzielonymi działkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży części gospodarstwa Wnioskodawczyni będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż ta nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT ze względu na to, że jest to sprzedaż niczym niezwiązana z prowadzoną przez Zainteresowaną działalnością gospodarczą.

W świetle przedstawionych faktów omawiana sprzedaż przekształconych gruntów rolnych w przekonaniu Wnioskodawczyni, stanowi odrębny indywidualny majątek osobisty i w jej ocenie nie ma prawnego powiązania z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Otrzymane grunty rolne w formie darowizny od rodzica były i są jako kontynuacja upraw rolnych jako następca, co Zainteresowana czyniła od roku 1996. Jednakże z uwagi na niską opłacalność produkcji rolnej i potrzeby rodziny, Wnioskodawczyni zmuszona była do wyłączenia części gruntów i ich sprzedaż.

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż działek stanowiących jej majątek osobisty nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) a stanowi jedynie sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty (darowizna przez rodzica) w celu odsprzedaży.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż (nawet wielokrotna) przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą, oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Potwierdzeniem stanowiska Zainteresowanej są:

• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05,
• wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Go 282/12,
• wyrok NSA I FSK z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK/453 i inne.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. U. UE L 347.1 ze zm. ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

W tym miejscu ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek ?Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości rolnej obejmującej działki: Nr 595, Nr 550, Nr 552, Nr 628/1, Nr 922/2 jako działka siedliskowa, nabytych umową darowizny w 1996 r. od swojego ojca aktem notarialnym w 1996 r. Przez cały okres władania nimi były one użytkowane jako grunty rolne. Działki Nr 595 i Nr 550, Nr 552, Nr 628/1 nie są zabudowane. Działki nie były też przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Jako rolnik Wnioskodawczyni nie dokonywała w żaden sposób ich uatrakcyjnienia. Na wyżej wymienionych działkach, tj. Nr 595, Nr 922/2, Nr 550, Nr 552, Nr 628/1 nie była prowadzona działalność gospodarcza. Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych ze swojego przedsiębiorstwa rolnego. Uprawy i płody rolne były i są przeznaczone wyłącznie na własne potrzeby rodziny Zainteresowanej. Wnioskodawczyni ograniczyła się do uprawy zboża, ziemniaków na własne potrzeby, później z uwagi na niską opłacalność pozostały one ugorem. Jednakże z powodu niskiej opłacalności produkcji rolnej 4, 5, 6 klasa Zainteresowana została zmuszona do sprzedaży części gruntów na zaspokojenie potrzeb rodziny. W dniu 24 lipca 2012 r. z działki rolnej Nr 595 o nominale 2,0263 ha powierzchni rolnej, Zainteresowana wyłączyła 70 arów gruntu rolnego i uzyskała pozwolenie na przekształcenie jej na działki budowlane. Wytyczono 6 szt. działek budowlanych, które w dniu 21 września 2012 r. Zainteresowana sprzedała. Na tak wydzielonych gruntach Wnioskodawczyni nie czyniła żadnych nakładów (poza ich podziałem), działki te nie posiadają uzbrojenia terenu (woda, gaz, kanalizacja itd.). W planie zagospodarowania przestrzennego gminy sklasyfikowane były jako grunty rolne do czasu wydania decyzji o wyłączeniu tej części gruntów rolnych (później wytyczonych jako działki) z produkcji rolnej. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług od 1998 r., w związku z prowadzeniem działalność gospodarczej w zakresie handlu artykułami spożywczymi (chleb, mleko, mąka, cukier itd.) oraz drobne artykuły chemiczne na terenie Spółdzielni Mieszkaniowej, od której dzierżawi grunt pod kioskiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie można bowiem uznać, iż wydzielenie działek z gospodarstwa rolnego ? stanowi przesłankę wystarczającą do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowana podjęła aktywne działania w celu zbycia nieruchomości, takie same lub podobne jak podmiot prowadzący profesjonalną działalność gospodarczą.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek wyodrębnionych z gospodarstwa rolnego stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowana nie dokonała żadnych aktywnych działań, poza wydzieleniem działek z gospodarstwa rolnego, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmowała jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, zmiana jego przeznaczenia, wystąpienie o warunki zabudowy oraz działania marketingowe wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, zbywana część gospodarstwa rolnego stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni. Skutkiem powyższego ? stosownie do obowiązującego orzecznictwa ? transakcja zbycia działek wyodrębnionych z działki rolnej Nr 595 stanowiących część gospodarstwa rolnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni nabyła grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego w roku 1996 od swojego ojca w drodze umowy darowizny, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanej, w związku ze zbyciem przekształconych działek rolnych, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca. Zatem uznać należy, że sprzedaż dokonywana była poza prowadzoną przez Zainteresowaną działalnością gospodarczą w zakresie handlu artykułami oraz drobnymi artykułami chemicznymi.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię części gospodarstwa rolnego nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowana, w związku z dostawą działek wyodrębnionych z gospodarstwa rolnego korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniła przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności sprzedaży wydzielonych działek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.