Czy w opisanej sytuacji opłata otrzymywana od klienta za przekazanie mu karty podlega opodatkowaniu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 6 lutego 2012 r. o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca współpracuje z bankiem oferując emitowane przez bank karty na okaziciela (karty per paid - karta podarunkowa, premiowa) akceptowane we wszystkich punktach honorujących karty Visa. Spółka nabywa te karty od banku, który przy zbyciu ich stosuje zwolnienie podając jako podstawę prawną art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Karty te kierowane są w ofercie do zakładów pracy. Przedpłacona Karta Podarunkowa jest zasilana przez Wnioskodawcę na zlecenie zakładu pracy do wysokości określonej przez Zleceniodawcę. Karty te są następnie przekazywane pracownikom lub kontrahentom przez Zleceniodawcę. Do każdej karty przypisany jest indywidualny rachunek bankowy, na który wpływają środki pieniężne służące zasileniu karty. Pierwsze zasilenie karty przez klienta rozumiane jest jako zawarcie przez klienta z bankiem umowy o instrument pieniądza elektronicznego. Spółka, korzystając z przedmiotowej opcji, oferuje sprzedawane karty również jako dające ich posiadaczom zniżki w określonych punktach sprzedających towary i usługi, które mają podpisane ze Spółką umowy dotyczące realizacji programu partnerskiego.

Cena zbycia karty to również koszt zakupu karty w banku. Do ceny doliczana jest prowizja za organizację sieci sprzedaży (rabatów) oraz za zasilenie karty (jeżeli takowe dokonano). W ramach przekazanej karty Zleceniodawcy Spółka dodaje ozdobne koperty oraz ulotki informujące o produkcie oraz miejscach, gdzie użytkownik może otrzymać rabat przy transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji opłata otrzymywana od klienta za przekazanie mu karty podlega opodatkowaniu stawką podstawową?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie karty podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Powyższy przepis odnosi się do zwolnienia pewnej grupy usług finansowych oraz pośrednictwa w ich świadczeniu. Natomiast, z racji charakteru przedmiotowej sprawy, gdzie Spółka wraz z kartami przedpłaconymi dodaje ozdobne koperty oraz ulotki informujące o produkcie i sprzedaje prawo do rabatów, nie może on mieć zastosowania. Zachodzi tu bowiem czynność inna niż jakakolwiek usługa finansowa, co wyłącza również zwolnienie dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych.

Zainteresowany dokonując sprzedaży kart przedpłaconych, które dają jednocześnie ich posiadaczom prawo zniżki w określonych punktach sprzedających towary i usługi, a które mają umowy partnerskie z Wnioskodawcą świadczy usługę opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%. Tak informuje w analogicznej, zdaniem Spółki sprawie, pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r. nr IPPP1-443-24/11-2/I.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zakres pojęciowy świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów zawartą w art. 7 ustawy i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że usługą będzie tylko takie świadczenie w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak wynika z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca oferuje emitowane przez bank karty na okaziciela (karty per paid - karta podarunkowa, premiowa) akceptowane we wszystkich punktach akceptujących karty Visa. Spółka nabywa te karty od banku, który przy zbyciu ich stosuje zwolnienie podając jako podstawę prawną art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Karty te kierowane są w ofercie do zakładów pracy. Przedpłacona Karta Podarunkowa jest zasilana przez Spółkę na zlecenie zakładu pracy do wysokości określonej przez Zleceniodawcę. Karty te są następnie przekazywane pracownikom lub kontrahentom przez Zleceniodawcę. Do każdej karty przypisany jest indywidualny rachunek bankowy, na który wpływają środki pieniężne służące zasileniu karty. Pierwsze zasilenie karty przez klienta rozumiane jest jako zawarcie przez klienta z bankiem umowy o instrument pieniądza elektronicznego. Spółka, korzystając z przedmiotowej opcji, oferuje sprzedawane karty również jako dające ich posiadaczom zniżki w określonych punktach sprzedających towary i usługi, które mają podpisane ze Spółką umowy dotyczące realizacji programu partnerskiego.

Cena zbycia karty to również koszt zakupu karty w banku. Do ceny doliczana jest prowizja za organizację sieci sprzedaży (rabatów) oraz za zasilenie karty (jeżeli takowe dokonano). W ramach przekazanej karty Zleceniodawcy Spółka dodaje ozdobne koperty oraz ulotki informujące o produkcie oraz miejscach, gdzie użytkownik może otrzymać rabat przy transakcji.

Biorąc zatem pod uwagę ww. przepisy oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że sprzedaż kart przepłaconych, dających ich posiadaczom również zniżki w określonych punktach sprzedaży wraz z ozdobnymi kopertami, ulotkami informującymi o produkcie stanowi świadczenie usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższy przepis odnosi się do zwolnienia pewnej grupy usług finansowych oraz pośrednictwa w ich świadczeniu. Natomiast, z racji charakteru przedmiotowej sprawy, gdzie Wnioskodawca wraz z kartami przedpłaconymi sprzedaje prawo do rabatów (zniżek w określonych punktach sprzedaży towarów i usług), nie może on mieć zastosowania. Zachodzi tu bowiem czynność inna niż jakakolwiek usługa finansowa, co wyłącza również zwolnienie dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych.

Reasumując, opłaty pobierane przez Spółkę od klienta za przedmiotowe karty przedpłacone, które dają ich posiadaczom także prawo do zniżek w określonych punktach sprzedających towary i usługi są opodatkowane podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.