Podatek od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów na terytorium Unii Europejskiej.

11.7.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 29 marca 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów na terytorium Unii Europejskiej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów na terytorium Unii Europejskiej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. pełnomocnictwo, doprecyzowanie stanu faktycznego oraz potwierdzenie wniesienia opłaty. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.) o pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje materiały reklamowe, przy zakupie których odliczył podatek VAT. Nieodpłatnie przekazywane są także drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości, od nabycia których odliczono VAT.

Zainteresowany przekazuje nieodpłatnie prezenty - inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne o jednostkowej wartość nabycia (lub koszcie wytworzenia) netto tych towarów nieprzekraczającym 10 zł.

Gdy jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia materiałów reklamowych mieszczą się w przedziale od 10,01 do 100 zł, to Spółka prowadzi dodatkową ewidencję obdarowanych podmiotów. Niekiedy nieodpłatnie przekazywane towary reklamowe przekraczają wartość 100 zł. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje materiały reklamowe polskim podmiotom. Przy zakupie tych towarów reklamowych obniżył on podatek należny o podatek naliczony - taką transakcję traktuje on jak dostawę towarów i opodatkowuje podatkiem VAT (nie są to prezenty o małej wartości, ani te w przedziale od 10,01 do 100 zł, dla których prowadzi ewidencję obdarowanych podmiotów, ani też drukowane materiały reklamowe i informacyjne).

Natomiast nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów (czynnych podatników podatku od wartości dodanej) z UE, Spółka traktuje jako WDT. Nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów (nie będących podatnikami podatku od wartości dodanej) z UE, traktuje ona jako sprzedaż wysyłkową, jednak z uwagi, że limit darowizn nie przekracza dla sprzedaży wysyłkowej przyjętych limitów dla takiej sprzedaży, to takie nieodpłatne przekazania Zainteresowany opodatkowuje w Polsce.

Darowizny towarów na rzecz kontrahentów będących podatnikami podatku od wartości dodanej spoza terytorium Unii Europejskiej, stanowią dla Wnioskodawcy eksport towarów.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu, Zainteresowany udzielił następujących informacji:

W odniesieniu do pytania Spółki: ?Czy nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów - podatników podatku od wartości dodanej - z Unii Europejskiej należy traktować jako WDT??, poinformowała ona, iż:

Przedmiotem nieodpłatnego przekazania, o którym mowa w ww. pytaniu są drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości bądź próbki.

Wnioskodawcy przysługiwało, w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przy nabyciu towarów, o których mowa w ww. pytaniu.

Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Kontrahenci - podatnicy podatku od wartości dodanej - posiadają tylko NIP swojego kraju siedziby.

Spółka wywozi przedmiotowe towary na targi i wystawy do Niemiec i dopiero tam następuje ich nieodpłatne wydanie wystawcom i osobom zwiedzającym. Wydania tych towarów mają bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością, a wartość tych wydań została skalkulowana w ceny świadczonych usług sprzedawanych przez Spółkę wystawcom.

W odniesieniu do pytania: ?Czy jeżeli darowizna towarów została dokonana na rzecz kontrahenta unijnego, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej to mamy do czynienia ze sprzedażą wysyłkową, jak poniżej limitu to opodatkowaną jak sprzedaż krajowa??, Wnioskodawca wskazał, iż:

Przedmiotem nieodpłatnego przekazania, o którym mowa w ww. pytaniu są drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki.

Zainteresowanemu przysługiwało, w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, o których mowa w ww. pytaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów - podatników podatku od wartości dodanej - z Unii Europejskiej należy traktować jako WDT?
Czy jeżeli darowizna towarów została dokonana na rzecz kontrahenta unijnego, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej to mamy do czynienia ze sprzedażą wysyłkową, jak poniżej limitu to opodatkowaną jak sprzedaż krajowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Darowiznę towarów Zainteresowany traktuje na gruncie podatku VAT jak odpłatną dostawę towarów, jeżeli przysługiwało mu, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Do towarów darowanych przez Spółkę stosuje ona przepisy dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej, gdzie możliwość zastosowania stawki 0%, zależy od spełnienia określonych warunków po stronie dostawcy i nabywcy towaru - wskazanych w art. 42 ustawy o VAT.

Jeżeli darowizna towarów została dokonana na rzecz kontrahenta unijnego, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej i który nie ma obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, to Wnioskodawca ma do czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy o VAT). Przemieszczenia towaru z Polski do nabywcy w ramach sprzedaży wysyłkowej, nie uznaje się za WDT (art. 13 ust. 4 pkt 2).

Prowadząc sprzedaż wysyłkową do różnych krajów UE Zainteresowany sprawdza czy wartość tej sprzedaży mieści się w odpowiednich limitach. W zależności czy limit został przekroczony, czy też nie został przekroczony, Spółka stosuje różne jej opodatkowanie, w zależności od wielkości tej sprzedaży do poszczególnych krajów. Jeżeli sprzedaż ta nie przekracza limitu wyznaczonego przez dany kraj opodatkowuje ona wydanie tego towaru w Polsce według zasad polskiej ustawy o VAT. Gdy limit darowizn przekracza dla sprzedaży wysyłkowej przyjęte limity dla takiej sprzedaży, które można i trzeba opodatkowywać w Polsce - to powinna ona opodatkować takie darowizny towarów w kraju odbioru towaru przez nabywcę, czyli w kraju przeznaczenia (art. 24 ust. 1). Z uwagi, że Wnioskodawca nie przekraczał ww. limitów, opodatkowywał takie nieodpłatne przekazania podatkiem VAT, jak przy krajowych nieodpłatnych przekazaniach.

Spółka chciałaby uniknąć tak skomplikowanych rozliczeń zwłaszcza, że dotyczą one bardzo wielu drobnych transakcji i przyjąć rozwiązanie aby nieodpłatne przekazanie towarów reklamowych za granicę było wykazane dla niej jako sprzedaż krajowa. Aby uniknąć opodatkowania tego przemieszczenia na terytorium innego państwa członkowskiego (przez odbiorcę tych towarów), w celu uniknięcia tych konsekwencji każdorazowo przyjmie ona, że nieodpłatne przekazanie towarów reklamowych miało miejsce na terytorium RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów, muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki, tj.:

podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należącego do jego przedsiębiorstwa oraz
podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 - na mocy art. 7 ust. 3 ustawy - nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia ?materiały reklamowe?. Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN) przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. Zatem materiały, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności podatnika i jego produktów przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Przy czym, przez zawarcie informacji o działalności podatnika, bądź jego reklamę zawartą na ww. materiałach uznać należałoby jakąkolwiek formę (w tym również wizualną) przedstawienia informacji, bądź reklamy, służącą przybliżeniu informacji o produkcie podatnika, bądź zachęceniu (poprzez promocję) do nabycia jego produktów.

Z kolei wobec braku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również definicji pojęcia ?reklamy?, należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak, stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać ?rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś? (Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że ?celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki? (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. ? sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

W tym miejscu należy przywołać także wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty?s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako ?egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi?

Zatem z powyższego wynika, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy.

Analiza cytowanych wyżej przepisów wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w zakresie dokonywanych przez Wnioskodawcę na terytorium Unii Europejskiej przekazań drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek, rozróżnić należy dwa rodzaje podmiotów, na rzecz których przekazania te są czynione, a mianowicie: podmioty będące czynnymi podatnikami podatku od wartości dodanej z terytorium Unii Europejskiej oraz podmioty, które nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 13 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (?).

Zgodnie z ogólną definicją, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. W przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2 - art. 23 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W świetle regulacji art. 23 ust. 3 ustawy, przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę - art. 23 ust. 4 ustawy.

Jak wynika z powyższego, sprzedaż wysyłkowa ma miejsce gdy dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług (lub na jego rzecz) z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które jest państwem przeznaczenia dla tych towarów, jeżeli dostawa ta dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub innego niż wyżej wymienione podmioty niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W tym miejscu wskazać należy treść art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczyć należy, że podatek od towarów i usług cechuje zasada terytorialności. Oznacza to, że dana czynność podlega podatkowi od towarów i usług (podatkowi od wartości dodanej) w tym państwie, w którym miało miejsce jej świadczenie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Nie jest on zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Spółka wywozi przedmiotowe towary na targi i wystawy do Niemiec i dopiero tam następuje ich nieodpłatne wydanie podmiotom będącym czynnymi podatnikami podatku od wartości dodanej z terytorium Unii Europejskiej oraz podmiotom, które nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od wartości dodanej.

Jak wynika zatem z przedstawionych informacji, w niniejszej sprawie miejsce dostawy nieodpłatnie przekazanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek na rzecz ww. podmiotów znajduje się na terytorium Niemiec, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w przypadku nieodpłatnego wydania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek zarówno podmiotom będącym czynnymi podatnikami podatku od wartości dodanej z terytorium Unii Europejskiej, jak i podmiotom, które nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od wartości dodanej, miejscem dokonania dostawy są Niemcy, w związku z tym czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju.

Wskazać należy, że w niniejszym przypadku nie zostaje wypełniona definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, bowiem wywóz towarów z Polski nie następuje w wykonaniu czynności dostawy towarów, a ponadto przedmiotem nieodpłatnego wydania są drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki. W przedmiotowej sprawie nie można też mówić o wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy, ponieważ Wnioskodawca przemieszcza powyższe towary, które nie podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy. Również nieodpłatne wydanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie stanowi sprzedaży wysyłkowej, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy, bowiem wydanie tych towarów ma miejsce na terytorium Niemiec.

Reasumując, nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek na rzecz podatników podatku od wartości dodanej, które Wnioskodawca dokonuje w Niemczech, nie można traktować jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponadto, ww. czynności wykonywane na rzecz podmiotów unijnych, którzy nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od wartości dodanej, nie stanowią sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów na terytorium Unii Europejskiej. Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia z dnia 11 lipca 2012 r. nr ILPP4/443-143/12-4/EWW, nr ILPP4/443-143/12 6/EWW oraz nr ILPP4/443-143/12-7/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.