Prawo do wystawienia faktur WDT z zerową stawką podatku VAT przy transakcji łańcuchowej

5.11.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dokonanej dostawy towarów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dokonanej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wyświetlaczy LED owych oraz ekranów do wyświetlania reklam. Działalność wykonuje na terenie kraju, ale również na terenie krajów Unii Europejskiej.

Sprzedaż ww. urządzeń odbywa się w następujący sposób.

Klient po rozmowie z Zainteresowanym  gdy jest zainteresowany ofertą  składa Wnioskodawcy zamówienie. Zainteresowany doradza mu wybór odpowiedniego dla niego urządzenia. Następnie zamawia odpowiedni wyświetlacz lub ekran u Producenta. Producent zgodnie z zamówieniem sprzedaje Wnioskodawcy odpowiedni sprzęt. Wystawia dla niego fakturę, za którą oczywiście Zainteresowany płaci Producentowi. Wnioskodawca nabywa więc te urządzenia z pełnym prawem do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Często zdarzają się sytuacje, że sprzęt zamówiony przez Zainteresowanego jest wysyłany do jego klienta bezpośrednio od Producenta  oczywiście zgodnie ze złożoną przez Wnioskodawcę dyspozycją. Towar Producent wysyła za pośrednictwem innej firmy, z którą ma podpisaną umowę na świadczenie tego typu usług. Za wykonaną usługę wysyłki sprzętu producent kosztami obciąża Zainteresowanego. Później Wnioskodawca otrzymuje dokumenty z których jednoznacznie wynika, że towar został dostarczony odbiorcy. Z posiadanej dokumentacji jasno wynika również jakiej dostawy dotyczy dany transport.

W zdarzeniu którego dotyczy pytanie:

w transakcji uczestniczyły 3 podmioty. Podmioty pochodzą z 2 krajów: Polski i Francji. Zainteresowany z Polski, Producent towaru z Polski, Odbiorca towaru z Francji;
zdaniem Wnioskodawcy jest to transakcja łańcuchowa a nie transakcja trójstronna, ponieważ zgodnie z art. 135 biorące udział w transakcji 3 podmioty nie są zarejestrowane w 3 różnych krajach członkowskich;
Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE;
towary są transportowane z Polski do Francji;
Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające, że sprzedane towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone nabywcy na terytorium państwa innego niż terytorium kraju, a więc Francji;
Wnioskodawca posiada dokumenty dostarczenia towaru przez przewoźnika lub firmę kurierską;
odbiorca towaru posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
towar jest zamawiany przez Zainteresowanego u Producenta. Wnioskodawca zamawia też transport. Transport nie jest wykonywany przez producenta a zlecony firmie kurierskiej lub przewoźnikowi. Wnioskodawca jest obciążany za koszty transportu  więc jego zdaniem jemu należy przyporządkować dostawę wewnątrzwspólnotową;
za transport jest odpowiedzialny Zainteresowany. Producent jedynie zgodnie z zamówieniem Wnioskodawcy zleca kurierowi lub firmie transportowej transport towaru. Nabywca ewentualne braki czy reklamacje zgłaszałby Zainteresowanemu a ten dalej kurierowi. Producent nie daje możliwości aby transport towaru można było zamawiać u różnych firm kurierskich na własną rękę, ze względu na duże ilości wysyłanych produktów. Pojawienie sie różnych firm kurierskich byłoby niemożliwe organizacyjnie. Producent współpracuje tylko z kilkoma wybranymi kurierami i zawsze zamawia towar na zlecenie Wnioskodawcy;
prawo do rozporządzania towarem przeszło na Zainteresowanego na terenie Polski  na podstawie wystawionej przez producenta faktury VAT;
Wnioskodawca przeniósł na nabywcę towaru prawo do rozporządzania towarem w momencie wystawienia faktury za towar i wysłania jej z Polski do Francji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma prawo do wystawienia faktur WDT z zerową stawką podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT mamy tutaj do czynienia z transakcją łańcuchową polegającą na tym, że w transakcji biorą udział więcej niż dwa podmioty, a mianowicie trzy firmy. Nie mniej jednak nie są to 3 firmy zarejestrowane w 3 różnych krajach Unii Europejskiej, a w 2 krajach.

Wysyłkę towarów można przyporządkować tylko jednej z dostaw. I tak, zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy - to zdaniem Zainteresowanego - wysyłkę towarów należy przyporządkować Wnioskodawcy ponieważ z umowy z producentem wynikają warunki dostawy. Zdaniem Zainteresowanego miał on prawo do zastosowania zerowej stawki VAT przy sprzedaży i sprzedaż o której mowa należy traktować jak wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą ? opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy ? przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy ? podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 13 ust. 1 ustawy ? przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ust. 2 ww. artykułu stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy  wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (?).

W myśl art. 5 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.

U. z 2013 r., poz. 35) ? w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 6 ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienionej w art. 1, niekorzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

Ogólną definicję pojęcia ?wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów? stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. W przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Pierwszym elementem który musi wystąpić aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest jednak sama czynność faktyczna jaką jest wywóz towarów, wywóz musi nastąpić bowiem w wyniku dokonania dostawy ? jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wyświetlaczy LED owych oraz ekranów do wyświetlania reklam. Działalność wykonuje na terenie kraju, ale również na terenie krajów Unii Europejskiej.

Sprzedaż ww. urządzeń odbywa się w następujący sposób.

Klient po rozmowie z Zainteresowanym  gdy jest zainteresowany ofertą  składa Wnioskodawcy zamówienie. Zainteresowany doradza mu wybór odpowiedniego dla niego urządzenia. Następnie zamawia odpowiedni wyświetlacz lub ekran u Producenta. Producent zgodnie z zamówieniem sprzedaje Wnioskodawcy odpowiedni sprzęt. Wystawia dla niego fakturę, za którą Zainteresowany płaci Producentowi. Wnioskodawca nabywa więc te urządzenia z pełnym prawem do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Często zdarzają się sytuacje, że sprzęt zamówiony przez Zainteresowanego jest wysyłany do jego klienta bezpośrednio od Producenta  zgodnie ze złożoną przez Wnioskodawcę dyspozycją. Towar Producent wysyła za pośrednictwem innej firmy, z którą ma podpisaną umowę na świadczenie tego typu usług. Za wykonaną usługę wysyłki sprzętu producent kosztami obciąża Zainteresowanego. Później Wnioskodawca otrzymuje dokumenty z których jednoznacznie wynika, że towar został dostarczony odbiorcy. Z posiadanej dokumentacji jasno wynika jakiej dostawy dotyczy dany transport.

W zdarzeniu którego dotyczy pytanie:

w transakcji uczestniczyły 3 podmioty. Podmioty pochodzą z 2 krajów: Polski i Francji. Zainteresowany z Polski, Producent towaru z Polski, Odbiorca towaru z Francji;
zdaniem Wnioskodawcy jest to transakcja łańcuchowa a nie transakcja trójstronna, ponieważ zgodnie z art. 135 ustawy biorące udział w transakcji 3 podmioty nie są zarejestrowane w 3 różnych krajach członkowskich;
Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE;
towary są transportowane z Polski do Francji;
Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające, że sprzedane towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone nabywcy na terytorium państwa innego niż terytorium kraju, a więc Francji;
Wnioskodawca posiada dokumenty dostarczenia towaru przez przewoźnika lub firmę kurierską;
odbiorca towaru posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
towar jest zamawiany przez Zainteresowanego u Producenta. Wnioskodawca zamawia też transport. Transport nie jest wykonywany przez producenta a zlecony firmie kurierskiej lub przewoźnikowi. Wnioskodawca jest obciążany za koszty transportu  więc jego zdaniem jemu należy przyporządkować dostawę wewnątrzwspólnotową;
za transport jest odpowiedzialny Zainteresowany. Producent jedynie zgodnie z zamówieniem Wnioskodawcy zleca kurierowi lub firmie transportowej transport towaru. Nabywca ewentualne braki czy reklamacje zgłaszałby Zainteresowanemu a ten dalej kurierowi. Producent nie daje możliwości aby transport towaru można było zamawiać u różnych firm kurierskich na własną rękę, ze względu na duże ilości wysyłanych produktów. Pojawienie sie różnych firm kurierskich byłoby niemożliwe organizacyjnie. Producent współpracuje tylko z kilkoma wybranymi kurierami i zawsze zamawia towar na zlecenie Wnioskodawcy;
prawo do rozporządzania towarem przeszło na Zainteresowanego na terenie Polski  na podstawie wystawionej przez producenta faktury VAT;
Wnioskodawca przeniósł na nabywcę towaru prawo do rozporządzania towarem w momencie wystawienia faktury za towar i wysłania jej z Polski do Francji.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl powyższego przepisu każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto należy zauważyć, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę ?ruchomą? towarów, pozostałe zaś są dostawami ?nieruchomymi?.

Miejsce świadczenia dla transakcji dostawy dokonywanych pomiędzy podatnikami, ustalane jest na podstawie przepisów ustawy. Dla jego prawidłowego ustalenia zasadnicze znaczenie ma treść jej przepisów, w których w zależności od rodzaju transakcji dostawy, podmiotów biorących w niej udział oraz wykonywanych przez nie czynności, określony został sposób wyznaczenia miejsca ich świadczenia (opodatkowania).

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy ? miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy ? w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy ? w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W przypadku opisanej transakcji mamy do czynienia z dwoma dostawami:

dostawą pomiędzy Producentem a Wnioskodawcą,
dostawą pomiędzy Zainteresowanym a ostatecznym Odbiorcą z Francji.

Z udzielonych informacji wynika, że Wnioskodawca zamawia transport oraz jest podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów. Zainteresowany jest również obciążany kosztami transportu towarów. Ewentualne braki czy reklamacje Odbiorca zgłaszałby Wnioskodawcy a ten dalej kurierowi. Ponadto należy zaznaczyć, że z przedstawionych przez Zainteresowanego warunków dostawy towarów nie wynika, aby transport towarów należało przyporządkować jego dostawie.

W analizowanej sprawie tylko jedna dostawa może zostać uznana za dostawę ruchomą. Ze względu na to, że podmiotem odpowiedzialnym za organizację i zlecenie transportu jest Wnioskodawca  a z warunków dostawy nie wynika aby transport towarów należało przyporządkować dostawie Zainteresowanego  na gruncie art. 22 ust. 2 ustawy transport towarów powinien zostać przyporządkowany dostawie realizowanej przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem transakcją ?ruchomą? jest dostawa dokonana na rzecz Zainteresowanego przez polskiego dostawcę towarów (Producenta), natomiast dostawa realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a finalnym Odbiorcą stanowi dostawę ?nieruchomą?  opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu towarów.

Jak wynika z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie wywóz towarów z terytorium kraju nie jest związany z dostawą towarów dokonaną pomiędzy Zainteresowanym a Odbiorcą z Francji, transakcja ta nie może być uzna za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak więc dostawa towarów dokonana przez Wnioskodawcę nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Miejscem dokonania (opodatkowania) dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz finalnego Odbiorcy, jako dostawy ?nieruchomej? jest terytorium Francji  w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy który stanowi, że miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Według art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Podsumowując Zainteresowany nie ma prawa do wystawienia faktury z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.