Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa, należy uznać, iż przejście (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 stycznia 2000 roku Wnioskodawczyni nabyła stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr usytuowany w budynku w województwie m., powiecie p., mieście i gminie P. przy ulicy O. (dalej jako ?Lokal?), co zostało udokumentowane aktem notarialnym obejmującym umowę sprzedaży lokalu i oddania części gruntu w użytkowanie wieczyste, sporządzonym przez Artura J., notariusza w P.

W dniu 13 maja 2010 roku Wnioskodawczyni zawarła z Mieczysławem i Elżbietą małżonkami D. (dalej także ?Kupujący?) umowę sprzedaży, na mocy której Wnioskodawczyni sprzedała Kupującym, do ich majątku wspólnego Lokal, dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi obecnie księgę wieczystą, co zostało udokumentowane aktem notarialnym sporządzonym przez Artura J., notariusza w P.

Z treści ww. umowy sprzedaży wynika, że strony umowy ustaliły cenę za Lokal na kwotę 178.000 zł, przy czym w treści przedmiotowej umowy Wnioskodawczyni potwierdziła otrzymanie od Mieczysława i Elżbiety małżonków D. części ceny w kwocie 25.000 zł. Pozostała część ceny w kwocie 153.000 zł miała zostać zapłacona przez Kupujących na rzecz Wnioskodawczyni, przelewem na wskazany przez nią w treści aktu notarialnego rachunek bankowy, w terminie do dnia 02 czerwca 2010 roku, ze środków uzyskanych przez Kupujących z kredytu udzielonego im przez Bank S.A. z siedzibą we W. na mocy umowy kredytu.

W dniu 31 maja 2010 roku Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych ujawnił w dziale II księgi wieczystej Kw Kupujących jako właścicieli Lokalu oraz wpisał w dziale IV tej księgi wieczystej hipotekę umowną kaucyjną do kwoty 229.500 zł celem zabezpieczenia wierzytelności Banku S.A. z tytułu umowy kredytu.

Jednakże z uwagi na niespełnienie przez Kupujących wszystkich warunków wymaganych do uruchomienia kredytu ww. umowa kredytowa, została przez Bank S.A. anulowana, zgodnie z załączoną do niniejszego wniosku kopią przedmiotowego pisma (załącznik nr 1). Wobec anulowania umowy kredytu nr, a co z tym związane brakiem środków na zapłatę reszty ceny, Kupujący nie dokonali zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni reszty ceny w kwocie 153.000 zł.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni zamierza odstąpić od ww. umowy sprzedaży Repertorium A nr z uwagi na niemożność jej niewykonania przez Kupujących, zgodnie z dyspozycją art. 491 Kodeksu cywilnego.

W momencie skutecznego odstąpienia przez Wnioskodawczynię od umowy sprzedaży Repertorium A nr, umowa ta uważana będzie za niezawartą, zaś strony umowy winny zwrócić sobie wszystko co dotychczas nawzajem świadczyły. A zatem po stronie Mieczysława i Elżbiety małżonków D. powstanie obowiązek zwrotnego przeniesienia na Wnioskodawczynię własności przedmiotowego Lokalu.

Po odstąpieniu przez Wnioskodawczynię od umowy sprzedaży Repertorium A nr, Mieczysław i Elżbieta małżonkowie D., w wykonaniu ciążącego na nich zobowiązania, zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę mocą której przeniosą z powrotem na Wiesławę J. własność przedmiotowego Lokalu.

Ponadto, w dniu 27 maja 2010 roku Mieczysław i Elżbieta małżonkowie D. oraz ich syn Rafał D. zawarli z Bankiem S.A. nową umowę kredytową nr, na mocy której ww. bank udzielił im trojgu kredytu z przeznaczeniem na zakup Lokalu przez Rafała D. od Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni, po zwrotnym przeniesieniu na nią przez Mieczysława i Elżbietę małżonków D. własności Lokalu, zamierza następnie sprzedać Lokal na rzecz Rafała D., za cenę 178.000 zł. Rafał D. uzyskał środki na zakup Lokalu na mocy zawartej z Bankiem S.A. nowej umowy kredytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż Lokalu na rzecz Rafała D. opodatkowana będzie podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z treścią art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity - Dz. U. z 2000, Nr 14, poz. 176 ze zm.)...
2. Jeśli w ocenie organu podatkowego planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż Lokalu na rzecz Rafała D. opodatkowana będzie podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z treścią art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity - Dz. U. z 2000, Nr 14, poz. 176 ze zm.), to od jakiej kwoty podatek ten będzie naliczony, czy będzie to 19 % podatek dochodowy, od kwoty 0 zł czy też od kwoty 178.000 zł...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad: 1

W ocenie Wnioskodawczyni planowana przez nią sprzedaż Lokalu na rzecz Rafała D. nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni pięcioletni termin obwarowany na mocy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych koniecznością uiszczenia podatku dochodowego już upłynął, z uwagi, iż Wnioskodawczyni nabyła własność przedmiotowego Lokalu w dniu 28 stycznia 2000 roku. Odstąpienie przez nią od wyżej opisanej umowy sprzedaży z dnia 13 maja 2010 roku spowoduje wyeliminowanie takiej umowy z obrotu prawnego ze skutkiem ex tunc (z mocą wsteczną), z uwagi na to, iż rezultatem odstąpienia jest uznanie, że umowa nigdy nie została zawarta. Natomiast umowa, która nie istnieje w obrocie, nie może, zdaniem Wnioskodawczyni, wywierać skutków prawnych, tym bardziej skutków prawnych negatywnych dla podatnika. Z chwilą zwrotnego przeniesienia na nią własności Lokalu przez Mieczysława i Elżbietę małżonków D., zobowiązanych do zwrotu Lokalu na mocy przepisów Kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu, będzie ona traktowana jako właścicielka przedmiotowego Lokalu od dnia 28 stycznia 2000 roku, gdyż umowę sprzedaży Repertorium A nr traktujemy wówczas jako niezawartą.

Ad:2

Zgodnie z wyżej przedstawioną przez Wnioskodawczynię argumentacją prawną, planowana przez nią sprzedaż Lokalu na rzecz Rafała D. nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Gdyby jednak ocena organu podatkowego w powyższym względzie była odmienna od stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię, to zdaniem Wnioskodawczyni także nie byłaby ona zobligowana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu wspomnianej sprzedaży, z uwagi na fakt, że przedmiotem zwrotnego przeniesienia na nią własności był Lokal o wartości rynkowej 178.000 zł i ten sam Lokal o tej samej wartości rynkowej byłby przedmiotem dalszego zbycia. Wobec tego przychód Wnioskodawczyni wynosiłby 0 zł (zero złotych).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) ? przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonujące zamiany.

Przy czym przepisy ww. ustawy nie definiują użytego w tym przepisie pojęcia ?nabycie?. Skoro jednak źródłem przychodu w tym przypadku ma być czynność cywilnoprawna ? sprzedaż nieruchomości, której własność została wcześniej przeniesiona zwrotnie na Wnioskodawczynię w wyniku rozwiązania czynności cywilnoprawnej ? umowy sprzedaży należy sięgnąć przede wszystkim do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) o nabyciu i utracie własności. Pomiędzy prawem podatkowym, a cywilnym istnieje bowiem wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, iż następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Prawo cywilne i podatkowe posługują się zatem podobnymi określeniami. Jeżeli nie są one odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, należy je, biorąc pod uwagę fakt, iż obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny, interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Przeniesienie (nabycie) własności na podstawie umowy stanowi podstawowy cywilnoprawny sposób nabycia własności właściwy prawu rzeczowemu.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tego rodzaju umowa jest umową wzajemną, kształtowaną oświadczeniami woli stron. W ramach swobody umów (art. 353 k.c.) w stosunkach cywilnoprawnych strony mogą kształtować treść umowy, a więc również umowy o przeniesienie własności, w taki sposób, że wykonanie wzajemnych zobowiązań w celu wykonania postanowień umowy nie zawsze musi następować w dniu jej zawarcia. Strony mogą przyjąć, że zapłata ceny, jak również samo wydanie nastąpi w terminie późniejszym, a także wolą stron może być zaliczenie dokonanych zaliczek lub przedpłat na poczet ceny umowy. Wskazać tu również należy art. 488 § 1 k.c., stanowiący, że świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo orzeczenia sądu lub decyzji właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia. Z treści tego przepisu zatem wynika, że od zasady jednoczesnego wykonania wzajemnych świadczeń przez strony umowy dopuszczalne są wyjątki, gdy wynika to między innymi z umowy. W tej sytuacji przy sprzedaży może nastąpić zmiana kolejności świadczeń, to jest najpierw wydanie rzeczy, a potem zapłata ceny lub zapłata całości lub części ceny a potem wydanie rzeczy. Wola stron zatem jest niezbędnym i istotnym składnikiem umowy.

Podsumowując ? zawarta w dniu 13 maja 2010 r. umowa sprzedaży nieruchomości, pomimo braku wywiązania się kupującego z zapłaty ceny była ważna i zawarta skutecznie. Od tego momentu kupujący stał się właścicielem nieruchomości. Sprzedającemu przysługiwało natomiast roszczenie wobec kupującego o zapłatę ceny. Sprzedający nie dochodził jednak tego roszczenia. Strony umówiły się natomiast, że zawarta zostanie umowa o rozwiązaniu umowy sprzedaży.

Odnosząc się do skutków rozwiązania umowy sprzedaży zauważyć należy, że samo rozwiązanie umowy sprzedaży nieruchomości, zarówno na podstawie jednostronnego oświadczenia strony, jak i z woli obu stron nie powoduje automatycznego przeniesienia własności z powrotem na zbywcę.

Rozwiązanie umowy nie znosi bowiem wszystkich jej skutków, w szczególności zaś jej skutku rzeczowego w postaci przeniesienia własności nieruchomości. Stwarza jedynie zobowiązanie do powrotnego przeniesienia własności nieruchomości na zbywcę. Do wykonania tego obowiązku natomiast może dojść w drodze umowy między nabywcą nieruchomości i jej zbywcą - zawartej w formie aktu notarialnego, lub ? gdy do umowy takiej nie dojdzie ? w drodze uwzględniającego żądanie zbywcy orzeczenia sądu, stwierdzającego obowiązek nabywcy złożenia stosownego oświadczenia woli, zastępującego to oświadczenie, które to orzeczenie stwierdza zawarcie umowy i zastępuje tę umowę. Rozwiązanie umowy sprzedaży nie niweczy zatem skutku pierwotnego czyli skutecznego przeniesienia prawa własności nieruchomości w dniu 13 maja 2010 r. Rozwiązanie umowy nie oznacza bowiem unieważnienia umowy. Skoro umowa była ważna to pomimo braku zapłaty ceny skutecznie przeniosła własność na kupującego.

W przedmiotowej sprawie jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni zamierza odstąpić od umowy sprzedaży z uwagi na niemożność jej wykonania przez kupujących. W stosunku do kupujących powstanie obowiązek zwrotnego przeniesienia na Wnioskodawczynię własności przedmiotowego lokalu. Po odstąpieniu przez Wnioskodawczynię od umowy sprzedaży kupujący, w wykonaniu ciążącego na nich zobowiązania, zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę mocą której przeniosą z powrotem na Wnioskodawczynię własność przedmiotowego lokalu. Dopiero zatem z chwilą zawarcia ww. umowy na Wnioskodawczynię zostanie przeniesiona własność przedmiotowego lokalu przez poprzedniego kupującego, natomiast roszczenie jakie posiadała wobec niego Wnioskodawczyni o zapłatę ceny ? wygaśnie. Bezsprzecznie zatem z dniem podpisania umowy o ponowne przeniesienie lokalu na Wnioskodawczynię dojdzie do nabycia przez nią jego własności. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną ? nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Należy podkreślić ponownie, że rozwiązanie umowy nie jest jej unieważnieniem, zatem czynność sprzedaży z dnia 13 maja 2010r. była prawnie ważna, a rozwiązanie umowy przeniosło własność nieruchomości na Wnioskodawczynię, w zamian za co wygasło roszczenie o zapłatę ceny jakie miała Wnioskodawczyni. Nie ma zatem mowy o żadnym restytucyjnym charakterze umowy o rozwiązaniu umowy sprzedaży.

Mając na względzie powyższe, w sytuacji przedstawionej we wniosku przejście własności nieruchomości na Wnioskodawczynię w 2010 r. w wyniku rozwiązania umowy sprzedaży stanowi nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) z dniem 1 stycznia 2009r. zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

Oznacza to zarazem, iż nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2009r.

W myśl art. 30e powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. ? podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, wskazanym w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   a. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   b. takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   c. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   d. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2. wydatki poniesione na:
   a. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   b. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   c. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30
3. wartość otrzymanego w ramach odpłatnego zbycia w drodze zamiany znajdującego się w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej:
   a. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, lub
   b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, lub udziału w tych prawach, lub
   c. gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, lub
   d. gruntu, udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem wymienionym w lit. a).
   
   

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podatnik korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zobowiązany jest więc wykazać kwotę dochodu korzystającego ze zwolnienia w zeznaniu podatkowym dotyczącym dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Natomiast w przypadku niewypełnienia powyższych warunków zwolnienia, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w powyżej i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę. Odsetki te są naliczane od następnego dnia po upływie 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, za który składane jest zeznanie do dnia zapłaty podatku (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa, należy uznać, iż przejście własności nieruchomości na Wnioskodawczynię w wyniku rozwiązania umowy sprzedaży stanowi nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota otrzymana ze sprzedaży, nie wyższa od wartości rynkowej, pomniejszona o ewentualne koszty nabycia, powiększona o ewentualne nakłady, które zwiększą jej wartość, będzie stanowiła dochód do opodatkowania, chyba że dochód ten zostanie przeznaczony na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, to wtedy będzie korzystał z powyższego zwolnienia przedmiotowego.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.