1. Wnioskodawczyni odziedziczyła nieruchomości zaciążone kredytami i stała się kredytobiorcą, (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.) oraz w piśmie z dnia 2 września (data nadania 4 września 2014 r., data wpływu 8 września 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 14 sierpnia 2014 r. Nr IPPB4/415-455/14-2/MS (data nadania 19 sierpnia 2014 r., data doręczenia 29 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości ? jest:

• prawidłowe ? w części dotyczącej zastosowania ulgi mieszkaniowej i złożenia trzech odrębnych zeznań PIT-39,
  
• nieprawidłowe ? w części dotyczącej spłaty kredytu hipotecznego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz w zakresie udowodnienia zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-455/14-2/MS z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data nadania 18 sierpnia 2014 r., data doręczenia 29 sierpnia września 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będące przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni będącej przedmiotem rozpatrzenia wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do sprecyzowanych pytań.

Pismem (data nadania 4 września 2014 r., data wpływu 8 września 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 marca 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, ojciec małoletnich córek (dwa i cztery lata). Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 11 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z córkami otrzymała spadek w udziałach po 1/3 każda. Własnością męża była działka niezabudowana oraz działka zabudowana domem jednorodzinnym, obie w kredycie hipotecznym. Był to majątek męża sprzed zawarcia małżeństwa, jako żona Wnioskodawczyni nie była ich właścicielem, natomiast była i jest kredytobiorcą tylko działki z domem (kredyt na budowę domu).

Sąd rodzinny postanowił o wydaniu zgody dla Wnioskodawczyni (działając na swoją rzecz i w imieniu dzieci) na sprzedaż tych nieruchomości i zobowiązał Wnioskodawczynię do zakupu na rzecz dzieci za pieniądze pozostałe: po spłacie kredytu, mieszkań dla córek, których one będą właścicielkami (wpisanymi w księgach wieczystych i aktach notarialnych), a Wnioskodawczyni jako przedstawiciel ustawowy w ich imieniu dokona formalności.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że sprawa dotyczy przyszłej sprzedaży, która może nastąpić w bieżącym roku lub później (przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie), interpretacja ma dotyczyć obecnego stanu prawnego. Wnioskodawczyni po śmierci męża jest jedynym kredytobiorcą działki zabudowanej domem (wraz z mężem była przed jego śmiercią współkredytobiorcą, ale nie właścicielem), natomiast Wnioskodawczyni nie była kredytobiorcą działki niezabudowanej (obecnie spłaca ten kredyt, ale nadal formalnie widnieje jako kredytobiorca mąż Wnioskodawczyni), dzieci są małoletnie - 2 i 4 lata, przyjmując spadek Wnioskodawczyni wstąpiła w prawa i obowiązki spadkodawcy (wraz z córkami). Nie miał miejsca dział spadku, gdyż własność Wnioskodawczyni nabyła z dziećmi aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 11 kwietnia 2014 r. w udziałach po 1/3 każda.

Z postanowienia sądu rodzinnego nie wynika, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do pobierania pożytków ze źródeł przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości. Sędzia o niczym takim nie mówił podczas odczytania postanowienia sądu, nie ma takiego zapisu w postanowieniu sądu wydającym zgodę na zbycie. Celem nabycia trzech mieszkań jest zakup nieruchomości na własne cele mieszkaniowe - spełniając postanowienie sądu rodzinnego zezwalającego na zbycie obciążonych kredytami nieruchomości Wnioskodawczyni pragnie w celu poprawy życia swojego i córek zakupić nieobciążone kredytem nieruchomości, jeśli cena sprzedaży na to pozwoli. Wnioskodawczyni pragnie, aby każda córka miała dla siebie mieszkanie, również jak Wnioskodawczyni. Przypadło to w spadku. Nie jest celem Wnioskodawczyni mieszkanie na wynajem, tylko dla dzieci, aby zostało im coś od ojca. Nie stać Wnioskodawczyni na spłatę kredytów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Wnioskodawczyni odziedziczyła nieruchomości zaciążone kredytami i stała się kredytobiorcą, pragnie sprzedać je przed upływem 5 lat. Zgodnie z broszurą Ministerstwa Finansów spłata kredytu jest zaliczona do wydatków na własne cele mieszkaniowe. Czy w przypadku Wnioskodawczyni i Jej córek kwota spłaty kredytu hipotecznego podlega opodatkowaniu stawką 19% czy jest zwolniona z opodatkowania?
   
2. Czy pozostała kwota ze sprzedaży nieruchomości ponad kredyt jest zwolniona z podatku, jeżeli zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe?
   
3. Skoro Wnioskodawczyni i Jej córki są współwłaścicielkami, czy w przypadku odpłatnego zbycia Wnioskodawczyni składa trzy zeznania roczne PIT-39 (w imieniu swoim i córek)? Czy w każdym z trzech zeznań przychód będzie wykazany w udziale 1/3?
   
4. Czy w celu udowodnienia zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych wystarczy fakt, że Wnioskodawczyni z córkami odziedziczyły nieruchomości w udziale po 1/3, obciążone hipotekami, których nie jest w stanie spłacać, Wnioskodawczyni pragnie, aby dzieci miały po ojcu mieszkania, ale już wolne od kredytu. Sąd rodzinny zezwolił na sprzedaż pod warunkiem zakupu mieszkań dla Wnioskodawczyni i córek (dzięki którym zaspokojone zostaną przyszłe potrzeby Wnioskodawczyni i dzieci). Czy w zaistniałej sytuacji należy mniemać, że w ten sposób zaspokojone będą potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawczyni i dzieci?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako przedstawiciel ustawowy dzieci małoletnich przed 13 rokiem życia, może dokonać na ich rzecz czynności zakupu nieruchomości, działając za zgodą sądu rodzinnego. Po sprzedaży majątku po ojcu i spłacie hipoteki resztę kwoty przychodu Wnioskodawczyni może przeznaczyć na zakup nieruchomości na własne cele mieszkaniowe - zakup dla każdej z nich np. mieszkania. Jest to majątek dzieci i Wnioskodawczyni, ale obciążony hipoteką więc Wnioskodawczyni chce zapewnić życie bez rat kredytowych, których nie jest w stanie spłacać. Wnioskodawczyni planuje taki zakup, zgodnie z nakazem w postanowieniu sądowym zezwalającym na obecną sprzedaż majątku, musi jednocześnie przedstawić sądowi akty notarialne nabycia mieszkań na własność córek.

1. Wnioskodawczyni uważa, że dziedzicząc po mężu majątek, wstąpiła w imieniu swoim i dzieci w miejsce kredytobiorcy, zatem powinny być zwolnione z podatku od sprzedaży nieruchomości, uznając :kredyt i odsetki za wydatki na cele mieszkaniowe (Wnioskodawczyni była współkredytobiorcą działki zabudowanej domem), który był zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia.
   
2. Wnioskodawczyni wraz z córkami jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych także z pozostałego przychodu ponad kwotę hipotek, gdy skorzysta z ulgi mieszkaniowej.
   
3. Wnioskodawczyni powinna złożyć trzy druki PIT-39, dla każdej ze współwłaścicielek z osobna i wykazać w nich przychód w udziałach po 1/3, zamieścić w nich zarówno dochód zwolniony ulgą oraz objęty podatkiem (w przypadku gdyby kredyt hipoteczny nie podlegał zwolnieniu).
   
4. Do udowodnienia zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych wystarczy fakt odziedziczenia nieruchomości w udziale po 1/3 i zakup trzech mieszkań, dzięki którym zaspokojone zostaną przyszłe potrzeby Wnioskodawczyni i dzieci. Celem nabycia trzech mieszkań jest zakup nieruchomości na własne cele mieszkaniowe - spełniając postanowienie sądu rodzinnego zezwalającego na zbycie obciążonych kredytami nieruchomości Wnioskodawczyni pragnie w celu poprawy życia swojego i córek zakupić nieobciążone kredytem nieruchomości, jeśli cena sprzedaży oczywiście na to pozwoli. Wnioskodawczyni pragnie, aby każda córka miała dla siebie mieszkanie również Wnioskodawczyni, tak jak przypadło w spadku. Nie jest celem Wnioskodawczyni mieszkanie na wynajem, tylko dla dzieci, aby zostało im coś od ojca. Nie stać Wnioskodawczyni na spłatę kredytów.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania Nr 1, 2 i 3 w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawczynię. Natomiast w zakresie pytania Nr 4 oraz w zakresie pytań Nr 1, 2, 3 w części dotyczących skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia. Bowiem przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości lub prawa nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości doszło w dniu 27 marca 2014 r., czyli w dacie tożsamej ze śmiercią męża Wnioskodawczyni i ta data ma znaczenie dla liczenia okresu 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2014 r., to planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż obu nieruchomości ? jeżeli nastąpi przed upływem 5-letniego terminu zawartego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nastąpi przed 1 stycznia 2020 r. - będzie stanowić źródło przychodu i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży mieszkania należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) ? nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli w przedmiotowej prawie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości (ustalonym zgodnie z art. 19) a kosztami uzyskania tego przychodu, ustalonymi w niniejszej sprawie zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
   
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny również w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W świetle art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust.

      1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      

   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Dodatkowo ustawodawca ? w art. 21 ust. 29 ww. ustawy ? wskazuje, że w przypadku, gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z kolei zgodnie z przepisem art. 21 ust. 26 ww. ustawy ? przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy ? za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części
   
   - przeznaczonych na cele rekreacyjne.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy przeznaczenie środków ze sprzedaży nieruchomości nabytych w spadku na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę i na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę wspólnie z Wnioskodawczynią będzie wydatkiem na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, a tym samym uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia ? w warunkach określonych w ustawie ? uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe podatnika wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Z kolei z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym przez podatnika na własne cele mieszkaniowe tego podatnika, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było zatem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika, a nie pomoc w spłacie zadłużenia zaciągniętego przez jego spadkodawcę.

Oznacza to, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt ? co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy zaciągnięty przez podatnika na jego cele mieszkaniowe - cele określone w pkt 1, czyli m.in. na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego czy na budowę własnego budynku mieszkalnego. Innymi słowy tylko w ściśle określonych warunkach jeśli podatnik zaciągnął kredyt po to, aby zaspokoić własne cele mieszkaniowe, to spłata takiego kredytu jest wydatkowaniem o jakim mowa w rzeczonym przepisie. Zaciągnięty kredyt ma bowiem realizować własne cele mieszkaniowe podatnika a nie cele mieszkaniowe innych osób czyli cudze. Przy czym podatnikiem jest osoba, u której powstaje obowiązek podatkowy, a więc osoba, która dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości.

Tymczasem w niniejszej sprawie to nie Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt na działkę niezabudowaną, który zamierza spłacić. Kredyt ten zaciągnął mąż Wnioskodawczyni i służył on nabyciu nieruchomości przez Jej męża do jego majątku osobistego (sprzed małżeństwa). Istotny jest zatem fakt, że kredyt nie został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W opisanym zdarzeniu warunek wydatkowania przychodu na własne cele mieszkaniowe nie zostanie spełniony, jako że Wnioskodawczyni uzyskany przez siebie przychód zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu, którego nie zaciągnęła. Taki sposób wydatkowania przez Wnioskodawczynię przychodu nie wypełnia dyspozycji wydatkowania przychodu na własne cele mieszkaniowe o czym wprost stanowi przepis art. 21 ust. 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarcie związku małżeńskiego nie jest wystarczającym warunkiem uprawniającym Wnioskodawczynię do skorzystania z takiego zwolnienia, bowiem Wnioskodawczyni nie jest osobą, która ten kredyt zaciągnęła.

W tym miejscu należy także wskazać, że stosunki majątkowe miedzy małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z poźn. zm.) Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 pkt 1 ww. ustawy) oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Co do zasady zatem przedmioty nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego przez jednego z małżonków stanowią majątek odrębny tego małżonka.

Zatem sam fakt wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych otrzymanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego tylko przez męża Wnioskodawczyni dotyczącego działki niezabudowanej nie daje podstaw prawnych do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyt nie został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, lecz przez męża Wnioskodawczyni na jego cele mieszkaniowe. Nie mamy tu zatem do czynienia z realizacją własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni, a jedynie ze spłatą środkami ze sprzedaży nieruchomości kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę, którego obowiązek spłaty ciąży na spadkobiercy.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie mógł korzystać przychód w części przeznaczony na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez męża Wnioskodawczyni. W niniejszej sprawie istotnym jest że kredyt nie został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię. Tym samym oczywistym jest, że w chwili zaciągania kredytu był on zaciągany na realizację cudzych potrzeb mieszkaniowych, a nie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Zawarcie związku małżeńskiego absolutnie w żadnym stopniu nie zmieni celu, na jaki zawierana była umowa kredytowa. Zwrócić też należy uwagę na brzmienie art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jasno mówi o kredycie zaciągniętym przed dniem uzyskania przychodu przez podatnika, a więc przez osobę, która chce skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania. Tymczasem z wniosku jasno wynika, że Wnioskodawczyni chce spłacić kredyt, którego nie zaciągnęła. Kredyt zaciągnięty został przez męża Wnioskodawczyni i służył realizacji jego celu mieszkaniowego, a nie Wnioskodawczyni. Służył zatem realizacji cudzego celu mieszkaniowego. Wnioskodawczyni stała się wprawdzie później właścicielem tej nieruchomości, ale nie zmienia to jednak faktu, że nie zaciągnęła kredytu, aby nabyć tę nieruchomość. Nieruchomość bowiem Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku, a kredyt zaciągnął tylko Jej mąż.

Natomiast w odniesieniu do spłaty kredytu hipotecznego, który Wnioskodawczyni zaciągnęła wspólnie z mężem na budowę domu, którego nie była właścicielem, należy wyjaśnić, co następuje:

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty ? jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni zaciągnęła wprawdzie kredyt, jednakże nie był to kredyt na budowę tej nieruchomości. Kredyt ten został zaciągnięty na budowę domu na działce, która należała do Jej męża. Nie ma tu znaczenia, że Wnioskodawczyni ponosiła jako współkredytobiorca ryzyko kredytowe. Istotny jest bowiem fakt, że kredyt nie został zaciągnięty celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni, gdyż współuczestniczyła w zaciąganiu zobowiązania celem zaspokojenia cudzych potrzeb mieszkaniowych. W momencie nabycia spadku nie uległ zmianie cel zaciągnięcia kredytu. Nadal kredyt ten pozostał kredytem zaciągniętym na budowę domu na działce należącej do Jej męża. Na budowę swojej nieruchomości Wnioskodawczyni kredytu nie zaciągnęła, bo nieruchomość otrzymała pod tytułem darmym, w drodze spadku. Ponadto podkreślić należy, że nie będąc właścicielem lub współwłaścicielem budynku, na budowę którego Wnioskodawczyni wydatkowała środki ze sprzedaży, Wnioskodawczyni nie spełnia jednego z zasadniczych warunków zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) oraz art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawczyni nie może skorzystać z omawianej ulgi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, że należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo credit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości, na której budynek ten został wybudowany.

Zatem fakt wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych otrzymanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę kredytu nie daje podstaw prawnych do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyt nie został zaciągnięty na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, lecz na cele mieszkaniowe Jej męża.

W związku z powyższymi okolicznościami należy uznać, że wydatkiem na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni nie będzie spłata kredytu zaciągniętego wraz z mężem na budowę domu, którego Wnioskodawczyni nie jest współwłaścicielem.

Odnosząc się natomiast do kwestii wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na nabycie mieszkania, należy wyjaśnić, co następuje:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie ?własne cele mieszkaniowe?. ?Własne cele mieszkaniowe? w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych w sytuacji kiedy podatnik był właścicielem innej (innych) nieruchomości winna polegać na tym, że w przypadku zakupu kolejnego lokalu mieszkalnego również w nim podatnik faktycznie winien takie cele realizować. Wyraz ?mieszkaniowe? w wyrażeniu ?własne cele mieszkaniowe? należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania (mieszkań) w znaczeniu przedmiotowym. Istotnym jest zatem, aby podatnik był w stanie racjonalnie udowodnić, że faktycznie mieszka lub ma możliwość mieszkania w nabytej nieruchomości/lokalu mieszkalnym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2014 r. w drodze spadku po mężu, na nabycie lokalu mieszkalnego, w których Wnioskodawczyni będzie w przyszłości realizować własne potrzeby mieszkaniowe oraz mieszkania te nie będą przez Wnioskodawczynie wynajmowane, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w tym sprawdzenia, czy wydatki na zakup trzech mieszkań zostały faktycznie poniesione na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika - w postępowaniach odrębnych, w szczególności w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli skarbowej - spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia wszystkie wymagane przesłanki.

Przechodząc z kolei do kwestii dotyczącej złożenia trzech zeznań rocznych PIT-39 w imieniu swoim i córek w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Powyższy przepis wprowadza obowiązek doliczania dochodów małoletnich dzieci (w wieku do 18 lat) własnych i przysposobionych, do dochodów rodziców. Wyjątek stanowi dochód uzyskany przez dziecko z własnej pracy, stypendium oraz dochód z przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku. Dochodów małoletnich dzieci nie dolicza się do dochodów rodziców także wówczas, gdy rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Analizując zatem unormowania powyższego artykułu można niewątpliwie stwierdzić, że u podstaw regulacji nakazującej łączyć dochody małoletniego dziecka z dochodami jego rodziców lub rodzica samotnie go wychowującego leżą unormowania ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), wedle których rodzicom przysługuje względem małoletniego dziecka władza rodzicielska (art. 93 § 1), która obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do jego wychowania (art. 95 § 1), rodzice zaś zobowiązani są sprawować zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską z należytą starannością (art. 101 § 1).

Zgodnie natomiast z art. 22 Kodeksu cywilnego ? jeżeli przedstawiciel ustawowy osoby ograniczonej w zdolności do czynności prawnych oddał jej określone przedmioty majątkowe do swobodnego użytku, osoba ta uzyskuje pełną zdolność w zakresie czynności prawnych, które tych przedmiotów dotyczą. Wyjątek stanowią czynności prawne, do których dokonania nie wystarcza według ustawy zgoda przedstawiciela ustawowego.

Zauważyć więc należy, że przepis art. 22 obejmuje wyłącznie przedmioty oddane do swobodnego użytku przez przedstawiciela ustawowego, czyli przez rodziców sprawujących władzę rodzicielką lub opiekuna.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości (udziału w niej) osoby małoletniej nie jest przekazywany rodzicom. Sąd opiekuńczy najpierw musi wyrazić zgodę na sprzedaż nieruchomości (sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność lub współwłasność małoletniego jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu jego majątkiem, do którego z mocy prawa upoważnieni są rodzice) następnie środki, co do zasady, złożone są w depozycie sądowym do czasu osiągnięcia przez małoletniego pełnoletniości. Każde wydatkowanie pieniędzy odbywa się tylko za zgodą sądu, także gdy chodzi o wydatkowanie na cele umożliwiające zwolnienie z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości (udziału w niej).

Powyższe oznacza, że jeśli małoletnie dziecko osiąga dochody, które nie mogą być doliczane do dochodów rodziców, należy złożyć odrębne zeznanie na imię i nazwisko dziecka. Zaznanie takie wypełniają jednak i podpisują w imieniu dziecka rodzice (rodzic).

Zatem jeżeli z postanowienia sądu nie wynika, tak jak ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni, że nie będzie Ona pobierać pożytków z tego źródła przychodu, to zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni winna złożyć trzy odrębne zeznania podatkowe PIT-39 i wykazać w nich przychód w udziałach po 1/3. Zeznania córek winny być złożone na imię i nazwisko każdej z nieletnich córek, a Wnioskodawczyni je jedynie podpisuje. Wnioskodawczyni nie ma podstaw do doliczenia do swoich dochodów i opodatkowania dochodu osiągniętego przez małoletnie córki ze sprzedaży należącego do nich udziałów w nieruchomości. Z dochodów tych rozliczenie powinno być złożone na córkę jako odrębnego podatnika.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię  i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.