Dokonywane przez wnioskodawcę dostawy towarów będą miały charakter sprzedaży ciągłej i tym samym (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2008 r. (data wpływu 30 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia jednej faktury zbiorczej za miesiąc w przypadku sprzedaży ciągłej towarów handlowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia jednej faktury zbiorczej za miesiąc w przypadku sprzedaży ciągłej towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma siedzibę w B, a w Polsce jest zarejestrowany dla celów VAT. Planuje dokonywać przesunięcia swoich towarów handlowych (głównie tworzywa sztuczne) z terytorium B lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do magazynu znajdującego się na terytorium Polski. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. przesunięcie będzie traktowane i opodatkowane przez niego, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce. Co do zasady, po sprowadzeniu towarów do Polski, na podstawie kompleksowej umowy z polskim dystrybutorem (Kontrahentem), będzie dokonywać dostaw towarów na jego rzecz, a on będzie następnie odsprzedawał towary swoim ostatecznym odbiorcom z ustalonymi marżami.

Umowa z Kontrahentem.

Ze względu na przewidywaną: znaczną wartość obrotów, znaczną ilość dostarczanych sztuk/partii towarów oraz długofalową współpracę z Kontrahentem, Spółka planuje zawrzeć z nim kompleksową umowę. Umowa ta będzie zawierać, w szczególności następujące warunki handlowe:

• towary, które będą przedmiotem dostawy, będą własnością Spółki do czasu ich pobrania z magazynu przez Kontrahenta - dostawa dojdzie do skutku w momencie pobrania towaru,

• Kontrahent przed pobraniem towaru nie będzie zobowiązany do dopełniania nadmiernych formalności, w szczególności Kontrahent nie będzie podpisywał ze Spółką odrębnych umów na dostawy każdej partii towarów,

• Kontrahent będzie miał, co do zasady, prawo zarządzać składowanymi towarami, a w szczególności pobierać towary z magazynu stosownie do swoich potrzeb,

• co do zasady Spółka będzie uzupełniała towary w magazynie w taki sposób i z taką częstotliwością żeby Kontrahent mógł dokonywać pobrania/nabycia towaru,

• umowa będzie zawarta na czas nieokreślony, z kilkumiesięcznym okresem wypowiedzenia w chwili obecnej Spółka nie jest w stanie dokładnie podać jak długi będzie termin wypowiedzenia umowy.
  
  

Zainteresowany przewiduje, że na podstawie umowy Kontrahent będzie pobierał/nabywał od około 1.000 do 2.000 partii towaru miesięcznie. Oznacza to, że pomijając dni wolne od pracy, Kontrahent dziennie będzie dokonywał od 45 do 90 pobrań partii towarów.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić scentralizowany system wystawiania i ewidencjonowania faktur. System ten dotyczyłby wszystkich transakcji prowadzonych przez niego w oparciu o powyższy schemat dystrybucji stosowany na terenie wielu Państw Członkowskich Unii Europejskiej (w tym docelowo w Polsce). System ten dokumentuje zbiorczo wszystkie dostawy dokonane w danym miesiącu przez Spółkę na danego dystrybutora w jednej fakturze wystawianej na koniec miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Ewidencjonowanie każdej pobranej partii towarów, zgodnie z zasadami ogólnymi, wymagałoby znacznego wysiłku administracyjnego po stronie sprzedawcy (Wnioskodawca), związanego z wystawianiem, księgowaniem, wysyłaniem, etc., każdej z kilkudziesięciu faktur dziennie. Wysiłek związany z odbieraniem, księgowaniem, etc., każdej faktury, musiałby ponieść również nabywca (Kontrahent). W związku z tym, Spółka rozważa możliwość skorzystania z wyjątku od zasady ogólnej i fakturowania planowanych dostaw ciągłych raz w miesiącu. Ze względu jednak na brak definicji legalnej sformułowania ?dostawa ciągła?, Spółka ma wątpliwość, czy planowane transakcje z Kontrahentem spełniają warunki z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa oraz dokonywane na jej podstawie dostawy towarów do Kontrahenta, będą miały charakter sprzedaży ciągłej, i tym samym będzie miał on prawo do wystawiania faktury zgodnie z § 13 ust. 2 Rozporządzenia, czyli ze wskazaniem jedynie roku oraz miesiąca dokonania sprzedaży.

UZASADNIENIE STANOWISKA

1.Analiza prawna.

Zgodnie z polskimi przepisami o podatku od towarów i usług, dostawy na rzecz Kontrahenta stanowić będą dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Będą to transakcje krajowe, opodatkowane VAT w Polsce, zgodnie z zasadami ogólnymi. W związku z tym, Spółka będzie zobowiązana wystawiać faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 Rozporządzenia, zasadą jest, że faktura jest wystawiana nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jednak zgodnie z § 13 ust. 2, możliwy jest wyjątek od powyższej zasady, jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży ciągłej. Wówczas faktura może zawierać jedynie wskazanie miesiąca oraz roku dokonanej dostawy i w efekcie może zostać wystawiona raz w miesiącu, najpóźniej do siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano dostawy.

2.Pojęcie sprzedaży ciągłej.

Sprzedaż ciągła, czy też dostawa ciągła, nie jest pojęciem zdefiniowanym w Rozporządzeniu, ani w żadnej ustawie podatkowej. Wobec tego do jego zdefiniowania należy odwołać się do definicji słownikowej oraz pomocniczo do definicji zobowiązania ciągłego, wypracowanej przez doktrynę prawa cywilnego. Podobne stanowisko, dotyczące określenia znaczenia sprzedaży ciągłej prezentuje również Izba Skarbowa w Rzeszowie. W swojej decyzji stwierdziła, że ?pojęcie ciągłości sprzedaży, wobec braku odniesienia w przepisach podatkowych należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym?. Znaczenie pojęcia ciągłości jest określane w słownikach języka polskiego następująco:

• w Małym Słowniku Języka Polskiego - Wydawnictwo Naukowe P W - pod hasłem ?ciągłość? zawarty jest zapis: ?łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni?.

• w Słowniku Języka Polskiego, pod red. M. S wyraz ?ciągły? określony jest jako: ?dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały?.
  
  

Z kolei w doktrynie prawa cywilnego zobowiązanie o charakterze ciągłym oznacza zobowiązanie, którego istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego oraz roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej jak przez upływ czasu na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy, ale to nie jest istotny element zobowiązania ciągłego).

Powyższą opinię o znaczeniu sprzedaży ciągłej potwierdzają organy podatkowe. l tak, zgodnie z pismem Urzędu Skarbowego w Ostrzeszowie: ?zobowiązanie ciągłe wytwarza taki stosunek prawny, który może choć nie musi być oznaczony terminem. Charakter tego stosunku jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki bądź ciągłe, bądź okresowe?.

Podobną definicję, wywodzącą się z prawa cywilnego, zastosował Urząd Skarbowy Warszawa Mokotów. Stwierdził on, że ?doktryna prawa cywilnego wyróżnia świadczenia o charakterze jednorazowym i ciągłym - świadczenie jest jednorazowe, gdy jego spełnienie wymaga jednorazowego w zasadzie zachowania się, choćby miało składać się z kilku czynności faktycznych, - świadczenie jest natomiast ciągłe, gdy jego spełnienie wymaga jakiegoś zachowania przez pewien czas i gdy ze względu na rodzaj czynności nie może być ono wykonywane jednorazowo?.

3.Kryteria umowy o sprzedaży ciągłej

Z powyżej przytoczonych definicji wynika, że aby dostawy mogły być uważane za ciągłe, umowa o takie dostawy powinna spełniać następujące kryteria:

• powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,

• muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia,

• świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.
  
  

Kryteria te składają się na charakter relacji łączącej strony umowy o dostawy ciągłe. Relacja ta polega na ciągłej i nieprzerwanej więzi łączącej kontrahentów, zgodnie z którą jedna strona świadczy nieprzerwanie, na rzecz drugiej, przez określony w umowie okres czasu. Stanowisko to potwierdza również Izba Skarbowa w Rzeszowie: ?dla uznania świadczenia za ?ciągłe' wystarcza, iż trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały?.

Trwałość zobowiązania, czas trwania zobowiązania oraz powtarzalność świadczeń, składających się na to zobowiązanie, składają się więc na podstawowe cechy umowy o dostawy ciągłe. Wprawdzie częstotliwość świadczeń, wobec wskazanych powyżej elementów zobowiązania ciągłego, nie stanowi zdaniem Spółki, głównego a tym bardziej jedynego kryterium oceny występowania zobowiązania ciągłego. Jeżeli jednak częstotliwość zostałaby uznana za element decydujący o występowaniu sprzedaży ciągłej, Spółka podkreśla, że planuje dokonywać średnio od 1 do 2 tysięcy dostaw w ciągu miesiąca, co wyniesie średnio od 45 do 90 dostaw dziennie.

4. Sprzedaż ciągła na rzecz Kontrahenta

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana umowa między nim a Kontrahentem będzie zawierać w sobie wszystkie niezbędne elementy zobowiązania ciągłego, zarówno w kontekście przytoczonego znaczenia językowego słowa ?ciągły?, jak i definicji stworzonej na gruncie przepisów prawa cywilnego.

W związku z tym, zdaniem Zainteresowanego, możliwe jest wystawianie faktur na dostawy Kontrahentowi towarów, zgodnie z § 13 ust. 2 Rozporządzenia. Dodatkowo, potraktowanie umowy z Kontrahentem jako umowy o sprzedaż ciągłą pozwoliłoby uprościć i ograniczyć obowiązki administracyjne, związane z wystawianiem/odbiorem faktur na poszczególne dostawy. Fakturowanie każdego pobrania towarów z magazynu przez Kontrahenta, byłoby niepraktyczne i nieefektywne dla Spółki oraz Kontrahenta. Możliwość zastąpienia wielu faktur jedną, wystawioną na koniec miesiąca, zdecydowanie uprościłaby obrót gospodarczy.

SKUTKI FINANSOWE

Ponieważ Wnioskodawca planuje wystawiać faktury za dany miesiąc w ostatnim dniu tego miesiąca, skutki wystawiania faktury raz w miesiącu byłyby, jeżeli chodzi o termin wpłacania podatku VAT, korzystniejsze dla Skarbu Państwa od skutków wystawiania wielu faktur stwierdzających dokonanie każdej sprzedaży odrębnie - bowiem dostawy dokonywane w sześciu ostatnich dniach danego miesiąca mogą być fakturowane w pierwszych dniach miesiąca następnego, co prowadzi do odwleczenia terminu zapłaty podatku VAT z tytułu tych dostaw o kolejny miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP1-443-608/09-3/PR, interpretacja indywidualna

IPPP2/443-10/09-2/BM, interpretacja indywidualna