Nieodpłatne przekazanie pracownikom uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych nie podlega opodatkowaniu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.12.2007 r. (data wpływu 31.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. S.A. jest jednym z pracodawców zrzeszonych w związku pracodawców kolejowych. W dniu 2 grudnia 2002 r. w W został zawarty ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla pracowników zatrudnionych przez pracodawców zrzeszonych w związku pracodawców kolejowych (dalej: układ).

Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy został wpisany do rejestru ponadzakładowych układów zbiorowych pracy w dniu 20 grudnia 2002 r. (karta rejestru układu: U-CLIV).

Zgodnie z § 66 tego układu pracodawca obowiązany jest wykupić uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych dla zatrudnionych pracowników. Zgodnie z § 67 układu pracodawca obowiązany jest również wykupić uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych dla emerytów pobierających emeryturę i rencistów pobierających rentę (o ile mają łącznie co najmniej 15 lat pracy na kolei przed dniem ustania stosunku pracy u pracodawcy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę), a także dla dzieci własnych pracowników oraz dzieci przysposobionych przez pracowników.

Pracodawca wykupuje uprawnienia do ulgi:

• 99% - dla pracowników, emerytów i rencistów,

• 60% - dla dzieci pracowników.
  
  

Uprawnienia te umożliwiają pracownikom i ich dzieciom, emerytom i rencistom zakup ulgowych biletów ze zniżką odpowiednio 99 lub 80 procentową.

P S.A. wypełniając obowiązki wynikające z postanowień układu nabywa uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych od Pxx Pxxxxxxxx Rxxxxxxxx Sp. z o.o. W fakturach, które potwierdzają nabycie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych zastosowana jest 7% stawka podatku VAT, symbol PKWiU podany na fakturze VAT to 60.10.1 (art. 41 ust. 2 i pozycja 141 załącznika nr 3 do ustawy o VAT).

Spółka dokonuje pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących nabycie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych. Nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych Pxxx Cxxxxx S.A. opodatkowuje stawką podatku VAT w wysokości 7 %.

Czynność nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych Pxxx Cxxxxxx S.A. dokumentuje fakturą wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. Podatku VAT nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom, a także dzieciom pracowników podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Za czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem uważa się również w myśl art. 8 ust. 2 w/w ustawy nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Aby świadczenie usług podlegało opodatkowaniu muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenia muszą być wykonane na potrzeby osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług,

• usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, oraz

• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
  
  

Nieodpłatne usługi świadczone przez podatnika w ramach jego przedsiębiorstwa i na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie powinny podlegać opodatkowaniu (wyroki WSA z dnia 13.07.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3630/06, z dnia 13.07.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3537/06).

Obowiązek zakupu oraz nieodpłatne przekazania dla pracowników i ich dzieci, a także emerytów i rencistów uprawnień do ulgowych świadczeń wynika z ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, stanowiącego prawo pracy.

Zakup przedmiotowych uprawnień do ulgowych świadczeń ma na celu zaspokojenie potrzeb pracowniczych. Biorąc pod uwagę fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia potrzeb pracowniczych, można przyjąć, iż są to potrzeby do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa np.: przepisów kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Zgodnie z powyższym nieodpłatne przekazanie przez Spółkę uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom ich dzieciom (dzieciom pracowników oraz dzieciom przysposobionym przez pracowników) emerytom oraz rencistom jest czynnością mającą na celu zaspokojenie potrzeb pracowniczych oraz służy zgodnemu z przepisami prawa (w szczególności zbiorowych układów pracy) funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Zdaniem Spółki czynność jako nie wypełniająca hipotezy art. 8 ust. 2 ustawy VAT znajduje się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą? - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu, działającego w jego imieniu lub nakazem, wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ustawy - nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Należy zatem podkreślić, iż aby przedmiotowe świadczenia podlegały opodatkowaniu VAT muszą zostać łącznie spełnione następujące warunki:

• świadczenia muszą być wykonane na potrzeby osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług;

• usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;

• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
  
  

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, iż potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom oraz dzieciom pracowników jest czynnością, mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą Spółki oraz służy zgodnemu z przepisami prawa (w szczególności zbiorowych układów pracy) funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. A zatem ww. czynności jako nie wypełniające postanowień art. 8 ust. 2 ustawy o VAT znajdują się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP1-443-204/10-3/BS, interpretacja indywidualna

IPPP1/443-501/09-2/AP, interpretacja indywidualna

IPPP1/443-81/10-2/AP, interpretacja indywidualna