dostawa działek nr 122/3 oraz 122/4 stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek - jest nieprawidłowe,
• określenia podatnika podatku VAT z tytułu dokonania dostawy działek ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 marca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Gruntowa powstała na podstawie decyzji Wydz. Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dn. 16.03.1964 r.. Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej powstała na podstawie ustawy z dn. 29.06.1963 o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, w związku z zatwierdzeniem w dniu 21 kwietnia 2008 roku statutu spółki przez Burmistrza Miasta i Gminy, co z urzędu zostało wpisane do rejestru gruntów. W dniu 26.10.2009 r. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej, natomiast w dniu 4.11.2009 r. Spółka uzyskała decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie nadania NIP. Do chwili złożenia niniejszego wniosku Spółka nie podjęła działalności rodzącej skutki podatkowe.

Urząd Miasta i Gminy działając z urzędu, na podstawie art. 97 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami dokonał podziału stanowiącej część wspólnoty gruntowej niezabudowanej działki gruntu nr ewid. 122/2 w obrębie wsi O. na następujące działki: 122/3, 122/4, 122/5, 122/6. Celem powyższego podziału było wydzielenie działki 122/4, która w ewidencji gruntów i budynków jest sklasyfikowana jako użytki rolne, natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa O. jest przeznaczona pod budowę drogi lokalnej. Prawie cała powierzchnia przedmiotowej działki jest zresztą od wielu lat zabudowana drogą lokalną asfaltową, poprowadzoną tam bez zgody członków Wspólnoty. Tak więc obecnie przygotowywana transakcja sprzedaży tej działki ma uporządkować istniejący stan faktyczny, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Po spełnieniu warunków określonych w ustawie z dnia 29.06.1963 o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, członkowie Wspólnoty zamierzają w najbliższej przyszłości dokonać sprzedaży dwóch działek gruntu:

1. na rzecz Gminy działki 122/4, która w ewidencji gruntów i budynków jest sklasyfikowana jako użytki rolne natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa O. jest przeznaczona pod budowę drogi lokalnej i tak jest od wielu lat wykorzystywana,
2. na rzecz innego podmiotu (osoby prawnej) działki ewidencyjnej nr 122/3, która w ewidencji gruntów jest sklasyfikowana jako użytki rolne i tak jest obecnie wykorzystywana, co jest zgodne z planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa wsi O. (przeznaczenie na tereny upraw polowych, łąk, pastwisk w granicach ciągów ekologicznych i obniżeń dolinnych).
   
   

Umowy sprzedaży zostaną zawarte przez Spółkę dla Zagospodarowania Przestrzennego Wspólnoty Gruntowej Wsi O., jako podmiot uprawniony do sprawowania zarządu nad Wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład Wspólnoty. Następnie zarząd Spółki zamierza dokonać podziału przychodu ze sprzedaży działek (ceny sprzedaży pomniejszonej o koszty tej transakcji) pomiędzy członków Wspólnoty Gruntowej wsi O., zgodnie z udziałami przypadającymi im w podziale pożytków z gruntów stanowiących wspólnotę gruntową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż gruntów stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54/2004, poz. 535 ze zm.)...
2. Jeżeli przedmiotem transakcji związanej ze sprzedażą lub korzystaniem z gruntów stanowiących Wspólnotę Gruntową jest czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, to kto jest podatnikiem podatku VAT: Spółka czy członkowie Wspólnoty Gruntowej...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, planowane sprzedaże działek gruntu nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dn. 11.03.2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54/2004, poz. 535 ze zm.), gdyż działki te stanowią część Wspólnoty Gruntowej i jako takie są przeznaczone do wspólnego użytkowania przez członków Wspólnoty Gruntowej. Działki te stały się częścią Wspólnoty Gruntowej od chwili jej powołania decyzją Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 16 marca 1964 roku. Do chwili obecnej żadna z działek stanowiących część Wspólnoty Gruntowej nie była przedmiotem sprzedaży, a ponadto nie ma żadnych planów - poza opisanymi planowanymi transakcjami - dotyczących sprzedaży pozostałej części Wspólnoty Gruntowej. Z powyższego wynika, że planowane transakcje mają charakter incydentalny, a dochód ze sprzedaży zostanie podzielony między członków Wspólnoty Gruntowej i przeznaczony przez nich zgodnie z indywidualnymi potrzebami (nie wszyscy członkowie wspólnoty są rolnikami), a tym samym nie zostanie przeznaczony na prowadzenie gospodarstwa rolnego, jakie stanowią grunty objęte Wspólnotą Gruntową. Niezależnie od powyższego:

1. W przypadku pierwszej transakcji (sprzedaż na rzecz Gminy działki 122/4, która w ewidencji gruntów i budynków jest sklasyfikowana jako użytki rolne natomiast od wielu lat jest prawie w całości wykorzystywana na drogę lokalną, co jest obecnie zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa O.

   ), działka ta jest wyłączona z rolniczego użytkowania, jako działka przeznaczona na drogę lokalną. Grunt ten nie służy zatem działalności rolnej prowadzonej na gruntach stanowiących Wspólnotę Gruntową, a tym samym członkowie Wspólnoty Gruntowej nie spełniają przesłanki wykonywania działalności rolniczej i nie sprzedają przedmiotowego gruntu jako składnika gospodarstwa rolnego. W orzecznictwie zajęto stanowisko, iż zmiana przeznaczenia gruntu nie spowodowana decyzją rolnika, a przychodząca niejako ?z zewnątrz? sama w sobie uzasadnia wyłączenie tego gruntu z działalności rolniczej. Jest to oczywiście następstwo utraty przez ten grunt charakteru gruntu służącego działalności rolniczej, przy jednoczesnej niemożności uznania go za przedmiot działalności handlowej, gdyż członkowie Wspólnoty Gruntowej takiej działalności nie prowadzą. Podkreślić należy raz jeszcze, że w tym przypadku decyzja o zaprzestaniu wykorzystywania gruntu i w konsekwencji ewentualnej jego sprzedaży jest następstwem utraty przez ten grunt jego ?prawnej? przydatności jako gruntu rolniczego. Spółka nadmienia, że w orzecznictwie wyrażono również pogląd, że prowadzenie gospodarstwa rolnego nie może być utożsamiane z handlem nieruchomościami (tak również wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lutego 2009 roku, sygn. akt III SA/Gl 1334/08). Sprzedaż działki zajętej przez drogę lokalną wykracza poza zakres rolniczej działalności gospodarczej, co wynika wprost z postanowień art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. Z kolei w wyroku z dnia 15 października 2008 roku, sygn. akt I FSK 1249/07, NSA stwierdził, że sprzedaż przez rolnika gruntu rolnego jako składnika gospodarstwa rolnego stanowi czynność dokonywaną w ramach prowadzonej przez rolnika działalności gospodarczej, chyba że grunty zostały wycofane z działalności rolniczej. Biorąc pod uwagę fakt, że w przedstawionym stanie faktycznym członkowie Wspólnoty Gruntowej nie użytkują przedmiotowej działki gruntu oraz okoliczność, że stanowi ona grunt przeznaczony pod drogę lokalną, ich sprzedaży zdaniem wnioskodawcy nie należy wiązać z prowadzeniem działalności rolniczej, a tym samym nie jest ona opodatkowana podatkiem VAT.

2. W przypadku drugiej transakcji (sprzedaż działki ewidencyjnej nr 122/3, która w ewidencji gruntów jest sklasyfikowana jako użytki rolne, co jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa wsi O. - przeznaczenie na tereny upraw polowych, łąk, pastwisk w granicach ciągów ekologicznych i obniżeń dolinnych), sprzedaż ta jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54/2004, poz. 535 ze zm.).
   
   

Odnośnie pytania nr 2:

Jeżeli przedmiotem transakcji związanej ze sprzedażą lub korzystaniem z gruntów stanowiących Wspólnotę Gruntową jest czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, podatnikiem podatku VAT jest Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej jako podmiot zobowiązany do zarządu nad Wspólnotą Gruntową i prowadzący z tego tytułu samodzielną działalność gospodarczą, tj. na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54/2004, poz. 535 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek uznaje się za nieprawidłowe, natomiast w części dotyczącej określenia podatnika podatku VAT z tytułu dokonania dostawy działek uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie ?podatnika? i ?działalności gospodarczej?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji. Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust.

1 ww. ustawy o VAT wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Od tej ogólnej zasady opodatkowania dostawy towaru (gruntu) według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy. Jak wynika z pkt 9 wskazanego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego wynika, iż na mocy powołanego przepisu zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu niezabudowanego winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej ?studium?. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych, a rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Zaznaczyć należy, iż o ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały one założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu niezabudowanego, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto, należy wskazać, iż zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Stosownie zaś do przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku. Zatem, z chwilą dokonania sprzedaży pierwszej działki Podatnik staje się podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż kolejnych działek budowlanych będzie również opodatkowana tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej Wsi O.

powstała na mocy ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Urząd Miasta i Gminy działając z urzędu, na podstawie art. 97 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami dokonał podziału stanowiącej część wspólnoty gruntowej niezabudowanej działki gruntu nr ewid. 122/2 w obrębie wsi O. na następujące działki: 122/3, 122/4, 122/5, 122/6. Celem powyższego podziału było wydzielenie działki 122/4, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa O. jest przeznaczona pod budowę drogi lokalnej. Strona zaznaczyła, iż powierzchnia przedmiotowej działki jest od wielu lat zabudowana drogą lokalną asfaltową, poprowadzoną tam bez zgody członków Wspólnoty. Członkowie Wspólnoty zamierzają w najbliższej przyszłości dokonać sprzedaży dwóch działek gruntu:

1. na rzecz Gminy działki 122/4, która w ewidencji gruntów i budynków jest sklasyfikowana jako użytki rolne natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa O. jest przeznaczona pod budowę drogi lokalnej i tak jest od wielu lat wykorzystywana,
2. na rzecz innego podmiotu (osoby prawnej) działki ewidencyjnej nr 122/3, która w ewidencji gruntów jest sklasyfikowana jako użytki rolne i tak jest obecnie wykorzystywana, co jest zgodne z planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa wsi O. (przeznaczenie na tereny upraw polowych, łąk, pastwisk w granicach ciągów ekologicznych i obniżeń dolinnych).
   
   

Umowy sprzedaży zostaną zawarte przez Spółkę dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej Wsi O., jako podmiot uprawniony do sprawowania zarządu nad Wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład Wspólnoty. Przychód ze sprzedaży działek (ceny sprzedaży pomniejszonej o koszty tej transakcji) zostanie podzielony pomiędzy członków Wspólnoty Gruntowej wsi O., zgodnie z udziałami przypadającymi im w podziale pożytków z gruntów stanowiących wspólnotę gruntową.

Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) wynika, iż osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Powołana spółka ma charakter osoby prawnej i działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków spółki oraz organy spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 ust. 1 i art. 17 ww. ustawy). Stosownie zaś do treści przepisu art. 19 ww. ustawy, przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie. Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki. Z cyt. przepisów ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wynika nadto, że wspólnota gruntowa może działać tylko w ramach utworzonej spółki. Skoro więc uprawnienie do działania na zewnątrz należy do statutowych organów spółki, zatem dostawy gruntów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dokonuje spółka, zaś zbywane nieruchomości gruntowe stanowią składnik majątku tej spółki związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej wsi O. realizuje cel w zakresie sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz racjonalnego zagospodarowania gruntów wchodzących w jej skład, a zatem dysponując określonym, przyznanym jej majątkiem, zarządza nim. W związku z tym uznać należy, iż podejmowane czynności wchodzą w zakres działalności gospodarczej, a Spółka jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT. Czynności zarządu sprawowane są przez Spółkę w sposób częstotliwy, powtarzalny, bez względu na rezultat takiej działalności. Podjęcie przez Spółkę decyzji o sprzedaży części gruntów, wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, jest wynikiem zarządzania gruntami i uznania, że takie zagospodarowanie gruntów (poprzez ich sprzedaż) w danej sytuacji jest najodpowiedniejsze. Dodatkowo planowana sprzedaż działek ma charakter zarobkowy.

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznać należy, iż sprzedaż gruntów przez Spółkę stanowi sprzedaż części majątku związanego z działalnością gospodarczą, a zatem odbywa się w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowa dostawa działek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy działek jest Spółka, a nie poszczególni członkowie Wspólnoty Gruntowej, gdyż to Spółka, poprzez swoje organy, działa w imieniu tej wspólnoty gruntowej, realizując cele dla których została powołana tj. sprawuje zarząd nad wspólnotą, gospodaruje gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty.

Uwzględniając przedstawione wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż w stosunku do dostawy działki nr 122/4 na rzecz Gminy, która w planie zagospodarowania przestrzennego sołectwa O. jest przeznaczona pod budowę drogi lokalnej, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 22%. Dostawa tej działki nie będzie bowiem objęta zakresem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż jest ona przeznaczona pod zabudowę drogi lokalnej. Z treści wniosku wynika, iż położona na ww. działce droga lokalna asfaltowa nie została wybudowana przez Spółkę, została tam poprowadzona bez zgody członków Wspólnoty, co oznacza, że nie stanowi jej własności, a zatem nie może być przedmiotem dostawy, o której mowa powyżej. W stosunku zaś do dostawy działki nr 122/3, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sołectwa wsi O. jest przeznaczona na tereny upraw polowych, łąk, pastwisk w granicach ciągów ekologicznych i obniżeń dolinnych, zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że dostawa działki nr 122/3 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, dostawa działek nr 122/3 oraz 122/4 stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Dostawa działki nr 122/4 na rzecz Gminy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 22%, natomiast dostawa działki nr 122/3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Końcowo podkreślić należy, iż wskazane przez Stronę wyroki sądów administracyjnych zapadły na tle innych stanów faktycznych niż rozpatrywany w niniejszej sprawie.

Przedmiotem rozpoznania w sprawie o sygn. III SA/Gl 1334/08 było opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (w tym działalności rolniczej), które wydzielone zostały z nabytego uprzednio gospodarstwa rolnego. Działki te, nie były nabyte w celu odsprzedaży ani nie służyły prowadzeniu działalności gospodarczej. W sprawie zaś o sygn. I FSK 1249/07, przedmiotem orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego było opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży dziełek budowlanych będących własnością osoby prywatnej, wyłonionych z części gospodarstwa rolnego. Kwestią poddawaną analizie w powyższym wyroku było prowadzenie działalności rolniczej przez osobę prywatną ? rolnika na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, a będących następnie przedmiotem sprzedaży. W związku z tym, iż Wnioskodawcą jest osoba prawna powołana w celu zarządzania i gospodarowania gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty gruntowej, a nie poszczególni członkowie Wspólnoty Gruntowej, a w wyżej powołanych wyrokach wnioskodawcą były osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, tez wynikających z powyższych wyroków nie można odnieść do okoliczności przedmiotowej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB2/415-110/10-4/MK, interpretacja indywidualna

IPPB5/423-92/10-4/AM, interpretacja indywidualna