Sprzedaż bonów a powstanie obowiązku podatkowego.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2010r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego od sprzedaży bonów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów za pośrednictwem sieci sklepów. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka dokonuje sprzedaży bonów towarowych (dalej zwanych ?Bonami?), tj. dokumentów na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki. Klienci ? osoby fizyczne, prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej ? nabywają Bony poprzez zapłatę ich ceny nominalnej. Decyzja dotycząca realizacji Bonu w sklepie Spółki bądź jego przekazania innej osobie będzie należała do klienta z zastrzeżeniem, że Bony nie będą podlegały realizacji po upływie terminu ich ważności.

W przypadku, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów będzie niższa od wartości nominalnej Bonu klient nie otrzyma zwrotu różnicy. Jeżeli natomiast wartość zakupów będzie przewyższała wartość Bonu, klient będzie zobligowany do uiszczenia stosownej dopłaty. Spółka, sprzedając klientom towary, za które zapłata następuje Bonami, rejestruje sprzedaż na kasie fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż klientom Bonów, uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki i otrzymanie zapłaty nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

W ocenie Spółki odpłatne przekazanie Bonów nie podlega podatkowi od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej jako ?Ustawa o VAT?) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy definicji zamieszczonej w art. 2 ust. 6 Ustawy o VAT przez ?towary? rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zdaniem Spółki, zgodnie z powyższą definicją przedmiotowe Bony nie stanowią towarów. Są one jedynie dokumentami uprawniającymi do wymiany na towary o określonej wartości. Z uwagi ponadto na okoliczność, iż przekazanie Bonów nie spełnia także zawartej w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT definicji świadczenia usług, zatem przekazanie Bonów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpłatne przekazanie Bonów nie stanowi również otrzymania zaliczki w rozumieniu ustawy o VAT z uwagi na okoliczność, że w momencie wydania Bonów i otrzymania zapłaty strony transakcji nie wiedzą jakie towary zostaną nabyte i opłacone przez klienta Bonami.

Podobne stanowisko wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z 26 czerwca 2009 roku, znak ILPP1/443-420/09-4/BP, Dyrektor Izby Skarbowej z Warszawy w decyzji z 17 kwietnia 2009 roku, znak IPPP1-443-87/09-5/BS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w decyzji z 11 grudnia 2008 roku, znak ITPB3/423-507/08/AM.

Organ podatkowy w ostatniej z ww. decyzji stwierdził: ?bon towarowy nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu usługa?. Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do otrzymywania w oznaczonym terminie pewnego świadczenia. Należy zatem uznać, iż wydanie (sprzedaż) bonu nie jest wydaniem towaru ani świadczeniem usługi?. Podsumowując, zdaniem Spółki w obecnym stanie prawnym przekazanie Bonów nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie sprzedaży towarów i rejestracji tego faktu na kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów ? stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy ? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Sprzedaż bonów uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i tym samym nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wyznaczonym przez przepis art. 5 ust.

1 ustawy. Bon stanowi bowiem rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do otrzymania w oznaczonym terminie określonych towarów. Bon nie jest towarem, lecz tylko dokumentem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Sprzedaż bonów nie stanowi również świadczenia usług. Bony same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb ? nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 w związku art. 19 ust. 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1; jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisu zaistniałego stanu fatycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów za pośrednictwem sieci sklepów. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka dokonuje sprzedaży bonów towarowych, tj. dokumentów na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki. Klienci ? osoby fizyczne, prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej ? nabywają bony poprzez zapłatę ich ceny nominalnej. Decyzja dotycząca realizacji bonu w sklepie Spółki bądź jego przekazania innej osobie będzie należała do klienta z zastrzeżeniem, że bony nie będą podlegały realizacji po upływie terminu ich ważności.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca w momencie sprzedaży bonów uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki nie wykonuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym przedstawiona czynność nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Jednocześnie należy zaznaczyć, że dopiero w momencie realizacji bonu przez klienta, tj. w momencie zakupu na jego podstawie towarów pojawia się obowiązek podatkowy w zakresie czynności dostawy towarów na rzecz podmiotu, który finalnie jest dysponentem bonu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

ILPP1/443-420/09-4/BP, interpretacja indywidualna

IPPP1-443-87/09-5/BS, interpretacja indywidualna

ITPB3/423-507/08/AM, interpretacja indywidualna