Zastosowanie właściwej stawki podatku VAT przy dostawie zabudowanej nieruchomości gruntowej wraz z (...)

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy dostawie zabudowanej nieruchomości gruntowej wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 5 listopada 2014 r. znak IPPP2/443-999/14-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 12 listopada 2014 r.) oraz pismem z dnia 6 grudnia 2014 r. (data wpływu 10 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26 listopada 2014 r. znak IPPP2/443-999/14-4/KOM (skutecznie doręczone dnia 1 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową wchodzącą w skład Grupy, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest również zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT czynnym.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zarządzania nieruchomościami, zagospodarowania, wynajmu, kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, zarządzania nieruchomościami na zlecenie, wykonywania robót ogólnobudowlanych w zakresie obiektów inżynierskich i budowlanych, działalność geodezyjną i poligraficzną, a także działalność polegającą na pośrednictwie finansowym, zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i zbiorczym portfelem papierów wartościowych i inną działalność według KRS.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza sprzedać nieruchomość. Dla terenu, na którym położona jest nieruchomość nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2012 r. dla przedmiotowej nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

Na sprzedawanym terenie znajdują się pozostałości po murowanym budynku, spełniające przesłanki uznania ich za budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawa budowlanego (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.), które zostały zakwalifikowane przez rzeczoznawcę jako obiekt do rozbiórki o zerowej wartości rynkowej (dawna przychodnia P. S.A.) wybudowana w 1948 r., nie była wynajmowana ani dzierżawiona, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie będzie dokonywała rozbiórki przed sprzedażą.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że budynek dawnej przychodni P. został wybudowany w 1948 r. przez Przedsiębiorstwo Państwowe, którego P. S.A. jest następcą prawnym. Z uwagi na to, że przedmiotowa nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie jest użytkowana, jest obiektem zdewastowanym przeznaczonym do rozbiórki Spółka P. nie posiada obecnie informacji, ani dokumentów czy była wykorzystywana w przeszłości wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowiona jest budowla przeznaczona do rozbiórki należy potraktować jako sprzedaż gruntu zabudowanego z możliwością zastosowania zwolnienia z VAT, czy też jako sprzedaż gruntu niezabudowanego, która to sprzedaż powinna być opodatkowana stawką podstawową?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowiona jest budowla przeznaczona do rozbiórki (bez wartości ekonomicznej) spełniająca przesłanki uznania jej za budowlę zgodnie z definicją prawa budowlanego należy potraktować jako sprzedaż gruntu zabudowanego podlegającego zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

Uzasadnienie

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy VAT - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy VAT - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przedmiotowa sprzedaż nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W stosunku do tej nieruchomości nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa sprzedaż powinna być zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, a w konsekwencji zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy pomimo tego, że budowla nie prezentuje żadnej wartości ekonomicznej, to dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznaniu go za budynek, czy też budowlę, teren, na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, i wówczas taki staje się gruntem niezabudowanym. Na powyższe bez wpływu pozostaje okoliczność, że przeznaczony do rozbiórki budynek lub budowla posiada zerową wartość rynkową.

Skutkiem ekonomicznym i gospodarczym tego zdarzenia ma być nabycie przez kupującego prawa do rozporządzania zabudowanym gruntem. Ten skutek ma charakter obiektywny i widoczny dla wszystkich uczestników obrotu gospodarczego. W zakresie skutków tej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie ma żadnego znaczenia cel ekonomiczny nabycia tej działki istniejący po stronie kupującego. To czy nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budowle i wznieść nowy budynek, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności w aspekcie tej daniny publicznoprawnej.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT,

o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, odnosi się wprost do budynków, budowli lub ich części, a nie do ich wartości, czy innych parametrów. W związku z tym, w sprawie będącej przedmiotem zapytania, dla zastosowania zwolnienia od podatku nie będzie miał znaczenia stan techniczny, czy wartość przedmiotowego budynku, a jedynie przesłanki wskazane wprost w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W przedmiotowej sprzedaży nie będzie mieć zastosowania wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, Zb. Orz 2009, s. I-11079-11098, gdyż zapadł on w odmiennym niż w niniejszej sprawie stanie faktycznym.

Jak wskazano zbywca zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych budynków oraz do dostawy gruntu. Rozbiórka rozpoczęła się jeszcze przed wydaniem gruntu. W oparciu o ten stan faktyczny Trybunał uznał, że transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki.

Spółka nadmienia, że stanowisko zgodne z zaprezentowanym wyżej poglądem Spółki zostało przedstawione w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjny sygn. akt I FSK 1436/13 z dn. 7 listopada 2013 r., w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dn. 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1582/13, wyroku WSA w Poznaniu z 30 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 447/13.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowiona jest budowla przeznaczona do rozbiórki (obiekt o wartości zerowej) należy potraktować jako sprzedaż gruntu zabudowanego z możliwością zastosowania zwolnienia z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i związanego z nim zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zarówno oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z dyspozycją art. 29a ust. 8 ustawy, który z dniem 1 stycznia 2014 r. zastąpił obowiązujący dotychczas art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku. Także do dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Podstawowa stawka podatku ? w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przepisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono ? z dniem 1 stycznia 2014 r. ? zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów ? zarówno nieruchomości, jak i ruchomości ? przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych ? niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) ? wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Podkreślić należy w tym miejscu, że pojęcie ?oddanie do użytkowania?, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel. Obiekty te nie muszą zostać faktycznie zamieszkane przez nabywcę, aby były oddane do użytkowania.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zarządzania nieruchomościami, zagospodarowania, wynajmu, kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, zarządzania nieruchomościami na zlecenie, wykonywania robót ogólnobudowlanych itp. Spółka zamierza sprzedać nieruchomość, która położona jest na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla którego w 2012 r. wydano decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

Na sprzedawanym terenie znajdują się pozostałości po murowanym budynku dawnej przychodni, spełniające przesłanki uznania ich za budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawa budowlanego, które zostały zakwalifikowane przez rzeczoznawcę jako obiekt do rozbiórki o zerowej wartości rynkowej. Przychodnia została wybudowana w 1948 r., przez Przedsiębiorstwo Państwowe, którego Wnioskodawca jest następcą prawnym, nie była wynajmowana ani dzierżawiona, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie będzie dokonywał rozbiórki przed sprzedażą.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiona jest budowla w złym stanie technicznym, powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% jako dostawa nieruchomości zabudowanej, czy też powinna być zwolniona z tego podatku.

W przedstawionych okolicznościach sprawy kluczową kwestią jest odpowiednie zakwalifikowanie sprzedawanego gruntu. Ustawa o VAT nie definiuje terminu ?teren niezabudowany?. Jednak mając na uwadze zapis art. 29a ust. 8 ustawy należy wyciągnąć wniosek, że skoro nie wyodrębnia się wartości gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, to należy uznać, że zwolnieniu podlega dostawa jedynie takiej nieruchomości gruntowej (nie przeznaczonej pod zabudowę), na której nie znajdują się żadne budynki lub budowle czy też ich części, a w konsekwencji na gruncie ustawy o VAT za teren niezabudowany należy uznać teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Przy czym należy zauważyć, że muszą to być budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Natomiast stosownie do treści art. 3 pkt 2 tej ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ww. ustawy.

Rację ma Wnioskodawca twierdząc, że bez wpływu na określenie sposobu opodatkowania pozostaje stan techniczny budynku, jego wartość lub inne parametry, a znaczenie ma tutaj spełnienie warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 10a ustawy.

Należy podkreślić, że mimo tego, że przychodnia jest w złym stanie technicznym, a rzeczoznawca majątkowy nie brał jej pod uwagę przy wycenie nieruchomości (budowla bez wartości ekonomicznej), to dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek, czy też budowlę, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero, jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym. Bez wpływu pozostaje tutaj również okoliczność, że wartość przeznaczonego do rozbiórki budynku lub budowli może być znikoma lub wręcz może być taki obiekt pozbawiony wartości rynkowej. Potwierdzeniem prawidłowości ww. stanowiska jest wyrok NSA z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1582/13. Zatem stwierdzić należy, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych w podatku od towarów i usług i zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy przedmiotem sprzedaży w rozpatrywanej sprawie jest grunt zabudowany budynkiem i bez znaczenia jest to, że jest on w złym stanie technicznym.

Wnioskodawca wskazał, że przychodni P. została wybudowana w 1948 r. przez Przedsiębiorstwo Państwowe, którego jest on następcą prawnym. Zatem czynność przejęcia przychodni w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną nastąpiło w drodze czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, co skutkowało tym, że Wnioskodawcy w stosunku do tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z uwagi na powyższe informacje, w niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budowlą w złym stanie technicznym nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż ww. nieruchomość od 1948 r. nie została oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (najem, dzierżawa), a transakcja jej nabycia również nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z tym nie zajdą przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania tej czynności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż w jego myśl zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a w tej sprawie właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia.

Tak więc, jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do ww. nieruchomości nie korzystał z obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z jej nabyciem, nie ponosił również nakładów na jej ulepszenie i nie wykorzystywał do działalności gospodarczej.

Tak więc Wnioskodawca sprzedając nieruchomość powinien do tej transakcji zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Także sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wchodzącego w skład nieruchomości będzie podlegała temu zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Wnioskodawca wskazał także, że przedmiotowa nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie jest przez niego użytkowana, gdyż jest obiektem zdewastowanym przeznaczonym do rozbiórki, tak więc z opisu sprawy nie wynika, by była ona wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności wyłącznie zwolnionej od podatku, tak więc do dostawy nie będzie miało zastosowania również zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tak więc pomimo tego, że Wnioskodawca wskazał, że dostawa nie będzie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia, należy stanowisko Wnioskodawcy uznać za prawidłowe, gdyż do opodatkowania transakcji wskazał On właściwą podstawę prawną, tj. uznał, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiona jest budowla przeznaczona do rozbiórki, będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
  

• zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.