Wnioskodawca świadczy na rzecz podatnika niemieckiego usługi w rozumieniu art. 8 ustawy, które zgodnie (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2011 r. (data wpływu 07.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rekompensaty za utracony dochód z tytułu odstąpienia od umowy najmu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rekompensaty za utracony dochód z tytułu odstąpienia od umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank SA. (dalej: ?Bank?), jako wynajmujący, oraz D. SA, (dalej: Spółka A), jako najemca, zawarły w 2001 r. umowę najmu powierzchni biurowej w budynku (nieruchomości) położonej w Polsce, która miała trwać do 31.12.2017 r. W związku z procesem sprzedaży Spółki A przez jej właściciela (akcjonariusza) Bank zawarł 13.05,2010 r. kolejną umowę najmu ze Spółką A skracając okresu najmu do 31.12.2010 r., Jednocześnie właściciel Spółki A - akcjonariusz będący podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą w Niemczech prowadzący tamże stale swoją działalność gospodarczą- zawarł z Bankiem odrębne porozumienie (ang Payment Agreement) na podstawie którego wypłacił w lutym 2011 r. rekompensatę pieniężną (ang. early termination fee) z tytułu skrócenia umowy najmu przez Spółkę A (wynikało to z faktu, że inwestor kupujący Spółkę A nie był zainteresowany dalszym wynajmem powierzchni od Banku; właściciel Spółki A aby przekonać Bank do skrócenia umowy zaoferował rekompensatę pieniężną z tyt. utraconych korzyści). Umowa najmu między Bankiem oraz Spółką A nie przewidywała z kolei żadnego odszkodowania za skrócenie umowy najmu do 31 grudnia 2010r., w tym za faktyczne skrócenie okresu trwania umowy najmu zawartej w 2001 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy rekompensata pieniężna (early termination fee) otrzymana od właściciela (akcjonariusza) Spółki A podatnika podatku od wartości dodanej z siedzibą w Niemczech - stanowi wynagrodzenie za czynność opodatkowaną VAT, tj. odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju przez Bank podlegające opodatkowaniu 23% VAT?
2. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 Usługę świadczoną przez Bank należy potraktować jako usługę związaną z nieruchomościami, o której mowa w art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 W przedmiotowym stanie faktycznym rekompensata (earlytermination fee) wypłacona przez właściciela Spółki

(akcjonariusza będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą w Niemczech) powinna być uznana za czynność podlegającą VAT (?odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju? ze strony Banku na rzecz właściciela Spółki

Ad. 2. Art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa?) nie znajdzie jednak zastosowania, ponieważ usługa nie była związana z nieruchomościami. Zastosowanie powinien znaleźć w tym przypadku art. 28b Ustawy określający miejsce świadczenia usług w miejscu, gdzie usługobiorca posiada siedzibę.

Definicja ?odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju? z art. 8 ust. 1 Ustawy obejmuje każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy. Przepisy Ustawy, ani Dyrektywy 2006/112/EC nie zawierają z kolei definicji ?świadczenia?. W związku z tym przy wykładni tego pojęcia należy sięgnąć do definicji zawartych w innych gałęziach prawa (wykładnia systemowa). W przepisach prawa cywilnego (art. 353 par. 2 kodeksu cywilnego) ?świadczenie? zostało zdefiniowane jako działanie lub zaniechanie. Tym samym w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego kluczowe pozostaje czy Bank w zamian za rekompensatę działał lub zaniechał określonego działania na rzecz wypłacającego.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego rekompensata została wypłacona w związku z utraconymi korzyściami jakie poniósł Bank w wyniku skrócenia okresu najmu powierzchni przez Spółkę A. Skrócenie okresu najmu było czynnością dokonaną przez Bank w związku z prowadzonym przez właściciela Spółki A procesem sprzedaży tej spółki, gdzie inwestor kupujący akcje Spółki A nie był zainteresowany dalszym najmem powierzchni od banku i uzależniał wycenę akcji i sam zakup od skrócenia umowy najmu przez Spółkę A. Tym samym, aby móc sprzedać Spółkę A inwestorowi właściciel Spółki A zdecydował się zrekompensować Bankowi utracone korzyści z tytułu nieotrzymanego czynszu najmu za skrócony okres. Działaniem Banku była w tym przypadku zgoda na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu ze Spółką A w zamian za stosowne wynagrodzenie. W związku z tym można uznać, iż doszło do odpłatnego świadczenia usług ze strony Banku na rzecz właściciela Spółki A. Kluczowe zatem pozostaje zatem określenie czy usługa Banku związana była z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e Ustawy. Analizy tej należy dokonać z uwzględnieniem wykładni orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ETS). Pomimo braku wyroków ETS w sprawach bezpośrednio odpowiadających przedmiotowemu stanowi faktycznemu rozumienia ?usług związanych z nieruchomościami? posiłkowo można szukać np. w opiniach Rzeczników Generalnych przedstawianych do spraw toczonych przed ETS, które nie były następnie przedmiotem odmiennego orzeczenia sądu. I tak w opinii do sprawy C-l66/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH a Finanzamt Graz-Stadt (Austria) Rzecznik Generalny stwierdził, iż pojęcie ?usług związanych z nieruchomościami? powinno być interpretowane przez pryzmat podanych w przepisie przykładów (na gruncie VI Dyrektywy - art. 9(2j(a); obecnie na gruncie Dyrektywy 2006/112/EC art. 45) wskazując, że usługi wykonywane przez ?użycie nieruchomości? jak np. najem lub usługi hotelarskie nie mieszczą się w pojęciu ?usług związanych z nieruchomościami?. Tym samym rekompensata w przedmiotowym stanie faktycznym otrzymana przez Bank nie stanowiła wynagrodzenie za ?usługę związaną z nieruchomościami?. Co więcej, cel działania Banku bardziej wiązał się z umożliwieniem w konsekwencji właścicielowi Spółki A sprzedaży jej akcji inwestorowi, aniżeli z samą usługą najmu. Właściciel Spółki A w ogóle nie był stroną umowy najmu, nie może zatem być w żaden sposób uznany za nabywcę usługi najmu.

Dodatkową kwestią, jaką należy podnieść przy ewentualnej interpretacji, iż właściciel Spółki A nabył od Banku usługę najmu jest to, że istniałyby argumenty, aby przyjąć, że w takiej sytuacji podstawa opodatkowania wynosi zero. Zgodnie z przepisami art. 29 ust. 1 Ustawy obowiązującymi do dnia 31 marca 2011 r. obrót stanowiła jedynie kwota należna otrzymana od nabywcy. Rozszerzenie o świadczenia otrzymane od osoby trzeciej nastąpiło 1 kwietnia br., a więc po dacie zaistniałego stanu faktycznego. W przedmiotowej sprawie gdyby uznać, iż przedmiotem usługi Banku był najem to kwota należna została uiszczona z całą pewnością przez osobę trzecią a nie przez nabywcę usługi - stronę umowy najmu, czyli Spółkę A. Mimo, że przepis Ustawy w brzmieniu przed 31 marca 2011 r. pozostawał niezgodny z przepisami unijnymi to zgodnie z zasadą wielokrotnie wyrażaną przez ETS, podatnik stosujący prawo podatkowe ma prawo stosować korzystniejszy przepis ustawy krajowej, jeśli zapis Dyrektywy przewiduje mniej korzystne zapisy, a organy podatkowe nie mogą powoływać się na postanowienia Dyrektywy nieimplementowane lub niewłaściwie implementowane do prawodawstwa krajowego. Definicja trójstopniowa zawarta w art. 29 ust. 1 Ustawy stanowiła, że podstawą opodatkowania jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży, która to kwota obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. O ile można przyjąć, że kwoty uiszczone przez właściciela Spółki A stanowią kwoty należne z tytułu odpłatnego świadczenia usług, o tyle trudno przyjąć, że stanowią one świadczenie należne od nabywcy usługi najmu, gdyż zobowiązanym nie był nabywca usługi (Spółka A jako najemca), ale osoba trzecia były akcjonariusz nabywcy usługi.

Z powyższych względów do określenia miejsca świadczenia usługi Banku zastosowanie powinien znaleźć art. 28b Ustawy, a nie art. 28e Ustawy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powołanych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii l Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Szczególną uwagę należy zwrócić na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. z braku definicji ?świadczenia? w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

Według art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wspominane zobowiązanie podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli zostały spełnione łącznie następujące warunki:

• ma charakter odpłatny ? z odpłatnością mamy do czynienia, gdy zachodzi związek między świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem; wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, choć może przybierać różną postać: pieniężną, rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), mieszaną (zapłata w części pieniężna, w części rzeczowa);
  

• wynika z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego;
  

• istnieje odbiorca świadczenia odnoszący bezpośrednią korzyść, w tym potencjalną.
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Bank), jako wynajmujący, oraz dalej: Spółka A, jako najemca, zawarły w 2001 r. umowę najmu powierzchni biurowej w budynku (nieruchomości) położonej w Polsce, która miała trwać do 31.12.2017 r. W związku z procesem sprzedaży Spółki A przez jej właściciela (akcjonariusza) Bank zawarł 13.05.2010 r. kolejną umowę najmu ze Spółką A skracając okresu najmu do 31.12.2010 r., Jednocześnie właściciel Spółki A - akcjonariusz będący podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą w Niemczech prowadzący tamże stale swoja działalność gospodarczą- zawarł z Bankiem odrębne porozumienie (ang Payment Agreement) na podstawie którego wypłacił w lutym 2011 r. rekompensatę pieniężną (ang. early termination fee) z tytułu skrócenia umowy najmu przez Spółkę A. Umowa najmu między Bankiem oraz Spółką A nie przewidywała z kolei żadnego odszkodowania za skrócenie umowy najmu do 31 grudnia 2010r., w tym za faktyczne skrócenie okresu trwania umowy najmu zawartej w 2001 r.

Zgodę na zaniechanie określonej czynności (umowy najmu) należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona zatem zostanie przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie rekompensata otrzymana przez Wnioskodawcę jest ściśle związana z uzyskaniem korzyści przez wypłacającego (najemcę lokalu) w postaci uzyskania zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, co stanowi świadczenie wykonane na rzecz najemcy. Zatem istnieje związek pomiędzy wypłatą należności a świadczeniem wzajemnym. Wobec powyższego należy uznać, iż w opisanym stanie faktycznym - w świetle regulacji zawartych w powołanym wyżej art. 8 ust. 1 ustawy - mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług.

Nie ulega wątpliwości, że w opisanym stanie rzeczy warunki uznania czynności za odpłatne świadczenie usług zostały spełnione. Strony łączy wyraźny stosunek zobowiązaniowy, a otrzymane, wyliczone w odpowiedni sposób kwoty ?utraconych korzyści? stanowią wynagrodzenie za konkretną usługę, tj. powstrzymania się przez Spółkę od dokonywania sprzedaży towarów dla pewnego podmiotu krajowego.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31.03.2011 r., na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z powyższych przepisów wynika, zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości (art. 28e ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania, usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.

Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości

Wobec tego uznać należy, iż usługa najmu nieruchomości lub jej części jest świadczona w miejscu położenia, które jednocześnie jest miejscem opodatkowania usługi najmu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od podatnika niemieckiego, z tytułu świadczenia usługi polegającej na zobowiązaniu się Strony porozumienia do wypłaty świadczenia pieniężnego w zamian za odstąpienie od umowy świadczonej przez Wynajmującego (Wnioskodawcę).

Jednakże w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1 ustawy mimo, iż wskazana usługa jest związana z usługą najmu przedmiotowej nieruchomości. Bowiem zauważyć należy, iż umowa najmu przedmiotowej nieruchomości została zawarta pomiędzy Bankiem (Wnioskodawcą) a Spółką A, natomiast rekompensata, jaką otrzymał Wnioskodawca została wypłacona przez właściciela Spółki A jako samodzielny podmiot będący podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech na podstawie odrębnie zawartego porozumienia. W związku z powyższym pomiot wypłacający rekompensatę na rzecz Wnioskodawcy nie był stroną umowy najmu nieruchomości.

Zatem w przedmiotowej sprawie otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi polegającej na zobowiązaniu się Strony porozumienia do wypłaty świadczenia pieniężnego w zamian za odstąpienie od umowy najmu świadczonej przez Wynajmującego jest opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy tj. w Niemczech zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca świadczy na rzecz podatnika niemieckiego usługi w rozumieniu art. 8 ustawy, które zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu w miejscu, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, tj. Niemcy. Tym samym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.