Zastosowanie zwolnienia do wynajmu lokalu mieszkalnego świadczonego na rzecz podmiotu gospodarczego.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania zwolnienia do wynajmu lokalu mieszkalnego świadczonego na rzecz podmiotu gospodarczego.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) i 2 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego, postawienia pytania, stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej budynek mieszkalny, uzyskującym przychody z najmu niebędącego działalnością gospodarczą i jednocześnie Wnioskodawca jest z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca (jako Wynajmujący) zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego z osobą fizyczną (jako Najemcą), która to osoba prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania mieszkań na dłuższy okres (PKD 68.20.2). W zawartej przez strony umowie wyraźnie zaznaczono, że lokal wynajmowany jest jako lokal mieszkalny, ale z prawem dalszego jego podnajęcia (dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) w ramach prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej.

W tym wypadku wynajem lokalu mieszkalnego na rzecz Najemcy - podmiotu gospodarczego (osoby prawnej) nie jest dokonywany na cele mieszkaniowe podmiotu (Najemcy), z którym wnioskodawca zawarł umowę najmu, ale na cele prowadzonej przez tego Najemcę działalności gospodarczej. Wynajem ten służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych klientów Najemcy tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z którymi Najemca Wnioskodawcy zawrze umowy najmu tego samego lokalu mieszkalnego w ramach prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej.

Fakt, że lokal mieszkalny przez Najemcę jest wynajmowany w ramach jego działalności na cele mieszkaniowe, a usługa ta objęta jest na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwolnieniem przedmiotowym z VAT powoduje, że taki sam cel realizuje usługa Wnioskodawcy, gdyż usługi te należy oceniać w sposób zależny od siebie.

Usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy ma charakter wynajmu lokalu o charakterze wyłącznie mieszkalnym chociaż na cele działalności gospodarczej Najemcy w zakresie dalszego wobec wnioskodawcy wynajmu lokali mieszkalnych dla studentów (klientów Najemcy - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), którzy w tym lokalu faktycznie będą zamieszkiwać.

Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości stanowiącej budynek mieszkalny, wynajmuje lokal mieszkalny we własnym imieniu i na własny rachunek. Z umowy najmu zawartej przez Wnioskodawcę z najemcą (podmiotem gospodarczym) wynika wprost, że lokal może być wykorzystywany przez najemcę (podmiot gospodarczy) i podnajemcę (podmiot trzeci) tylko i wyłącznie na cele mieszkalne. Najemca względem podnajemców będzie świadczył usługę najmu lokalu wyłącznie na cele mieszkalne, ale w umowach stron nie podano symbolu klasyfikacji PKWiU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego prawidłowym działaniem będzie aby czynsz najmu jaki winien regulować Najemca na rzecz Wnioskodawcy był czynszem zwolnionym z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku): opisany stan faktyczny i prawny pozwala na zwolnienie czynszu za najem lokalu mieszkalnego z podatku VAT, ponieważ lokal wynajmowany jest nie na potrzeby prowadzonej w nim działalności gospodarczej, ale na potrzeby mieszkaniowe dla zamieszkujących w nim studentów.

Ustawodawca wprowadzając wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT z najmu nieruchomości wyłączył z tego zwolnienia najem lokali na cele inne niż mieszkaniowe - obejmując na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT tym zwolnieniem wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie przedmiotowe w zakresie ww. przepisu ma charakter zwolnienia celowego. Charakter wynajętego lokalu nie uległ zmianie - Wnioskodawca zawarł z najemcą umowę najmu lokalu mieszkalnego i najemca ten zawarł ze swoim klientem (osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) również umowę najmu mieszkalnego, zatem zawarte umowy mają taki sam cel, a lokal takie samo jego przeznaczenie.

Przedstawiając jak powyżej własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca wnioskuje o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego potwierdzającej, że w opisanym stanie faktycznym czynsz najmu lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Uzupełniając swoje stanowisko do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca odwołał się do interpretacji indywidualna Ministra Finansów z dnia 03.07.2014 r. Nr ?., z której wynika wprost, że usługa wynajmu mieszkania podatnikowi, który następnie podnajmie je innemu podmiotowi na cele mieszkalne, może być zwolniona z VAT, o ile z umowy wynika, że lokal ten ostatecznie jest (będzie) wykorzystywany na cele mieszkaniowe.

W powołanej interpretacji Minister Finansów uznał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, może być stosowane, jeżeli umowa najmu zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i że lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca. Ostatecznie Minister Finansów uznał, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wymienioną wyżej stawkę należy stosować jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa o VAT, jak też przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku wwysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości stanowiącej budynek mieszkalny, wynajmuje lokal mieszkalny we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca (jako Wynajmujący) zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego z osobą fizyczną (jako Najemcą), która to osoba prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania mieszkań na dłuższy okres (PKD 68.20.2). W zawartej przez strony umowie wyraźnie zaznaczono, że lokal wynajmowany jest jako lokal mieszkalny, ale z prawem dalszego jego podnajęcia (dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) w ramach prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej. Z umowy najmu zawartej przez Wnioskodawcę z najemcą (podmiotem gospodarczym) wynika wprost, że lokal może być wykorzystywany przez najemcę (podmiot gospodarczy) i podnajemcę (podmiot trzeci) tylko i wyłącznie na cele mieszkalne. Najemca względem podnajemców będzie świadczył usługę najmu lokalu wyłącznie na cele mieszkalne, ale w umowach stron nie podano symbolu klasyfikacji PKWiU.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowy wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.