Opodatkowanie świadczenia stanowiącego zwrot kosztów przejazdu pracownika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 24 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci przejazdu koleją, finansowanego przez pracodawcę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci przejazdu koleją, finansowanego przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 2000 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych, które mogą być przyznane funkcjonariuszom celnym i członkom ich rodzin (Dz. U. Nr 39, poz. 450) skorzystał Pan ze świadczenia w postaci przejazdu koleją na koszt pracodawcy, które zgodnie ze wskazanym przepisem przysługuje funkcjonariuszom i członkom ich rodzin. Zgodnie z przyjętą przez Pana pracodawcę praktyką funkcjonariusz celny sam dokonuje zakupu biletów, a następnie, po wypełnieniu wniosku o zwrot kosztów przejazdu i dołączeniu do niego biletów, otrzymuje zwrot poniesionych wydatków, pomniejszonych o zaliczkę na podatek dochodowy. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem prezentowanym przez Pana pracodawcę wartość takiego świadczenia stanowi przychód funkcjonariusza ze stosunku służbowego, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako nieodpłatne świadczenie, nie mieszczące się w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie w postaci przejazdu koleją, finansowane przez pracodawcę na podstawie § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 2000 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych, które mogą być przyznane funkcjonariuszom celnym i członkom ich rodzin, stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji dochód, w rozumieniu art. 9 wskazanej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja polegająca na zakwalifikowaniu świadczenia polegającego na zwrocie kosztów przejazdu jako przychodu jest błędna. Według niego to świadczenie rzeczowe w postaci przejazdu koleją na koszt urzędu, mieszczące się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 67 lub pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa ponadto, że jako funkcjonariusz celny nie powinien ponosić dodatkowych kosztów, tzn. podatku dochodowego, gdyż bilet za przejazd koleją finansowany jest przez pracodawcę dla konkretnego pracownika, zgodnie z § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 2000 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych, które mogą być przyznane funkcjonariuszom celnym i członkom ich rodzin. Świadczenia te finansowane są z funduszu świadczeń socjalnych, a zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 wartość świadczeń rzeczowych (świadczenie rzeczowe ? bilet na przejazd) otrzymywanych przez pracownika (zgodnie z art. 12 ust. 4 za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym), sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub fundusz związków zawodowych ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł wolna jest od podatku dochodowego. Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 114 wartość świadczeń rzeczowych finansowanych ze środków budżetu państwa wolna jest od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. zgodnie z jego pkt 1, źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Stosownie natomiast do ust. 4 wskazanego przepisu za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że otrzymał Pan świadczenie w postaci zwrotu kosztów biletu za przejazd koleją. Świadczenie to wypłacone zostało Panu na podstawie § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych, które mogą być przyznane funkcjonariuszom celnym i członkom ich rodzin. Zgodnie z jego treścią funkcjonariuszowi i członkom rodziny funkcjonariusza przysługuje, raz w roku kalendarzowym, świadczenie w postaci przejazdu koleją w klasie drugiej pociągu osobowego lub pospiesznego na koszt urzędu, w którym funkcjonariusz pełni służbę, do jednej z wybranych przez siebie miejscowości w kraju i z powrotem.

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na mocy tego przepisu ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub związków zawodowych,

• wartość tych rzeczowych świadczeń nie przekracza kwoty 380 zł.

Zauważyć należy, że świadczeniem ?rzeczowym? jest świadczenie o charakterze materialnym ? nieodpłatnym, odpłatnym bądź częściowo odpłatnym. Zatem refundacja wydatków poniesionych przez pracownika na zakup biletów na przejazd koleją, jest świadczeniem pieniężnym, które nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż poniesiony wydatek został udokumentowany zakupionym przez Pana biletem, a wydatkowana kwota została zwrócona po jego przedstawieniu pracodawcy.

Odnosząc się do stanowiska Pana w zakresie zastosowania do wskazanego przychodu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią powołanego przepisu wolna od podatku jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Na podstawie wskazanego przepisu od podatku zwolnione będą więc wszelkie nieodpłatne lub częściowo nieodpłatne świadczenia pochodzące ze środków publicznych, jeśli przyznawane są w ramach programów rządowych. Oczywistym jest wiec, iż otrzymane przez Pana świadczenie w postaci refundacji kosztów przejazdu koleją nie spełnia warunków określonych w dyspozycji wskazanego przepisu.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.