Czy dokonana przez Panią sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT?

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w zakresie podatku od towarów i usług w dniu 30 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 7 września 2011 r. nabyła Pani od Agencji Nieruchomości Rolnych około 37 ha gruntów rolnych, pochodzących z gospodarstwa rolnego Pani krewnych znacjonalizowanego w 1945 r. Grunty te były we władaniu PGR, a ostatnio zarządzała nimi Agencja Nieruchomości Rolnej. Jako jedyna spadkobierczyni poprzednich właścicieli miała Pani prawo pierwokupu tej ziemi i nabyła ją po cenie (649.000,00 zł) wyznaczonej przez Agencję Nieruchomości Rolnej. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków grunty sklasyfikowane są jako grunty orne (klasa od IIIb do VI), nieużytki (N), użytki rolne zabudowane (B-Br), lasy (Ls IV) oraz grunty zadrzewione i zakrzewione (Lz-LVI). Grunty te były w wieloletniej dzierżawie zawartej z ANR, a Pani również została zobowiązana do kontynuowania tych umów, co do okresu i wysokości czynszu dzierżawnego. Ma Pani zamiar odsprzedać cześć nabytych gruntów około 27 ha na stworzenie nowego gospodarstwa rolnego. Działka nr kw (?) wyceniona została przez Agencję Nieruchomości Rolnej na kwotę 478. 000 zł i za taką cenę zamierza ją Pani odsprzedać nowemu nabywcy, który ma zamiar prowadzić na niej działalność rolniczą. Grunty, które zamierza Pani zbyć to: rola -21 ha, las, grunty zadrzewione i zakrzewione ? 2,5 ha oraz nieużytki ? 3,5 ha.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonana przez Panią sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT?

Pani zdaniem, sprzedaż gruntów nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, bowiem nie spełniono warunków określonych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Grunty nie zostały nabyte w prowadzonej działalności, ani też z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Nabywając grunt skorzystała Pani z prawa pierwokupu, jakie przysługiwało na mocy art. 29 ustawy o gospodarstwie nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Nie ma Pani też zamiaru wykonywać czynności wyprzedaży rodzinnego majątku w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. W myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefioniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną; ?odpowiednikiem? świadczenia wydzierżawiającego, sprowadzającego się do oddania rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na uiszczaniu kwoty ustalonego czynszu dzierżawnego. Skoro zatem czynsz dzierżawny stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego, to uznać należy, iż zawarcie umowy dzierżawy stanowić będzie odpłatne świadczenie usług i czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Określając w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów jako przeniesienia własności towaru. Definiując w art. 15 ust. 1 ww. ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE L 145 ze zm.) [obecnie kwestia ta unormowana jest w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 ze zm.)], który stanowi, że ?podatnik? oznacza każdą osobę prowadzącą niezależnie od miejsca zamieszkania, działalność gospodarczą określoną w ustępie 2, bez względu na cel, czy rezultaty tej działalności. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowił, że działalność gospodarcza, o której mowa w ustępie 1, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, w tym działalność górniczą i rolniczą oraz działalność w ramach wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest pojęciem szerszym od definicji zawartej w art. 4 ust. 2 Szóstej Dyrektywy, przewidując, iż w odniesieniu do wszystkich kategorii osób wymienionych w tym przepisie, z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy, czego nie zawiera definicja zawarta w art. 4 ust.

2 Szóstej Dyrektywy. Stwierdzić jednakże należy, iż jest to formuła wykorzystująca możliwość stworzoną dla państw członkowskich w art. 4 ust. 3 Szóstej Dyrektywy (art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), w myśl którego państwa członkowskie mogą uznać za podatnika jakąkolwiek osobę, która przeprowadza sporadycznie transakcje związane z działalnością wymienioną w ustępie 2, w szczególności dokonuje dostawy gruntów budowlanych.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w dniu 7 września 2011 r. nabyła Pani od Agencji Nieruchomości Rolnych około 37 ha gruntów rolnych pochodzących z gospodarstwa rolnego Pani krewnych znacjonalizowanego w 1945 r. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków grunty sklasyfikowane są jako grunty orne (klasa od IIIb do IV), nieużytki (N), użytki rolne zabudowane (B-Br), lasy (Ls IV) oraz grunty zadrzewione i zakrzewione (Lz-LVI). Grunty były w wieloletniej dzierżawie zawartej z ANR, a Pani również została zobowiązana do kontynuowania tych umów, jak również co do okresu i wysokości czynszu dzierżawnego. Ma Pani zamiar odsprzedać cześć nabytych gruntów około 27 ha na stworzenie nowego gospodarstwa rolnego. Grunty, które zamierza Pani zbyć to: rola -21 ha, las, grunty zadrzewione i zakrzewione ? 2,5 ha oraz nieużytki ? 3,5 ha.

Mając na uwadze zdarzenie przyszłe opisane we wniosku oraz treść powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że w ocenie tut. organu, w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, iż sprzedaż przedmiotowych gruntów należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość jest przedmiotem umowy dzierżawy od chwili jej nabycia, tj. od 7 września 2011 r., a zatem jest wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jaką jest oddanie gruntów w dzierżawę w świetle powołanej definicji działalności gospodarczej, o której mowa w zdaniu ostatnim art. 15 ust. 2 ustawy. W takim przypadku osoba dokonująca dostawy gruntu, sprzedając jego część działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Niemniej jednak wskazać należy, iż mając na uwadze zapis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, o ile w chwili sprzedaży przedmiotowe grunty w świetle przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym będą gruntami rolnymi, nie przeznaczonymi pod zabudowę to ich dostawa korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego od podatku na podstawie ww. przepisu.

We wniosku wskazała Pani jedynie, że przedmiotowe grunty w ewidencji gruntów i budynków sklasyfikowane są jako grunty orne (klasa od IIIb do IV), nieużytki (N), użytki rolne zabudowane (B-Br), lasy (Ls IV) oraz grunty zadrzewione i zakrzewione (Lz-LVI).

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Reasumując jeżeli z przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) wynika, iż przedmiotowe grunty stanowią grunty rolne, to ich sprzedaż korzysta ze zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.