1. Przepisy k.p.a. jak i Ordynacji podatkowej nie określają, czy opinia sporządzona przez kilku biegłych (...)
1. Przepisy k.p.a. jak i Ordynacji podatkowej nie określają, czy opinia sporządzona przez kilku biegłych musi być wyrażona w kilku osobnych dokumentach, czy wystarczy opisanie wyników ekspertyzy i przedstawienie oceny kilku biegłych w jednym akcie.
2. Mając na względzie art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do końca 1998 r. należy stwierdzić, że w przepisach regulujących postępowanie podatkowe, ustawodawca mówiąc ?opinia biegłych? miał na myśli rodzaj dowodu, a nie liczbę specjalistów, których ocenę winien poznać organ podatkowy. Zatem ze względu na wykładnię systemową i celowościową należałoby dopuścić możliwość skutecznego przeprowadzenia dowodu z opinii jednego biegłego.
3. Ustalenie wartości rynkowej zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winno nastąpić nie na podstawie, a tylko z uwzględnieniem opinii biegłych, przez co zasadne jest dopuszczenie jako dowodu wszystkiego co mogłoby przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, w szczególności opinii sporządzonych w innych sprawach.
W związku z powyższym niniejszym pismem tut. Urząd Skarbowy uzupełnia udzieloną odpowiedź.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust.1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż warunkiem odliczenia od dochodu poniesionych wydatków na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych jest spełnienie łącznie obu warunków wymienionych w przepisie.
Z przedłożonych dokumentów wynika, iż córka podatniczki (ur. w 1984 r.) posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w związku z chorobą młodzieńczego zapalenia stawów wydane w dniu 24.03.2003 r. przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Kielcach zaliczające ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Przyczyna niepełnosprawności § 26 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 66, poz.604).
Z orzeczenia wynikają wskazania dotyczące m.in.:
- odpowiedniego zatrudnienia: stanowisko pracy przystosowane do możliwości i potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
- szkolenia, w tym specjalistycznego - kontynuacja nauki,
- konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby,
- korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji (tj. usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych).
Z pisma wynika, iż podatniczka zakupiła dla córki komputer i wydatek z tego tytułu chciałaby odliczyć od dochodu. Córka korzysta z komputera i Internetu, co pomaga jej w nauce oraz ogranicza konieczność wychodzenia z domu, np. do bibliotek, ułatwia kontakty z nauczycielami i koleżankami w przypadku długich nieobecności w szkole, co wpływa korzystnie na jej zdrowie i ogranicza dolegliwości bólowe.
Właściwym do stwierdzenia, czy dane urządzenie (sprzęt) jest niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwia wykonanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności jest lekarz specjalista. Należy podkreślić, że w określonych warunkach również komputer z odpowiednim oprzyrządowaniem i oprogramowaniem może stanowić urządzenie (sprzęt), o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nadmienić też należy wydatki na cele rehabilitacyjne, wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Kas Chorych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków.