Spółka zwróciła się o wyjaśnienie, czy wydatki ponoszone na realizację Umowy o wspólną promocję (...)

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 14 czerwca 2005 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu, w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dot. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka zwróciła się o wyjaśnienie, czy wydatki ponoszone na realizację Umowy o wspólną promocję 'Znaku Towarowego' będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodu.

Jak wyjaśniono we wniosku na mocy umowy zawartej pomiędzy Spółką i inną powiązaną spółką, ta druga spółka zrezygnowała z używania odrębnych znaków i zobowiązała się do eksponowania Znaku Towarowego Spółki w szczególności na składnikach swojego majątku. Natomiast Spółka zobowiązała się do pokrycia kosztu pierwszego umieszczenia (kompozycji) oznaczeń indywidualizujących tę drugą spółkę i Znaku Towarowego oraz przekazania materiałów reklamowych zawierających ten Znak. Koszt utrzymania i kolejnych umieszczeń Znaku Towarowego oraz przygotowanie kolejnej partii materiałów reklamowych ma spoczywać na tej drugiej spółce. Ponadto Spółka we wniosku wskazała, że obydwie Spółki są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu postanowieniem nr PD-423-58-1/PW/05 z dnia 15 września 2005 r. w związku z wnioskiem Spółki z dnia 14 czerwca 2005 r. uznał, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że poniesione wydatki, stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki w ramach wydatków na reklamę publiczną (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jednakże nie są kosztem w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy).

Po wszechstronnym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy i zgromadzonego materiału dowodowego Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdza, co następuje:
Kosztem uzyskania przychodu są, stosownie do art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Na podstawie tego przepisu, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wydatków na reprezentację i reklamę, w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Organ pierwszej instancji błędnie określił więc, że w/w koszty ponoszone przez podatnika w związku z realizacją w/w umowy o wspólną promocję Znaku Towarowego, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, podczas gdy są kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy jako reklama publiczna.

Tutejszy organ stwierdza, że warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu jest jego związek z przychodem Spółki. Niewątpliwie wydatki na reklamę, choć w sposób pośredni, to jednak wpływają na osiągnięty przychód. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła wydatki na prowadzoną wspólne na podstawie zawartej umowy z innym podmiotem działalność polegającą na umieszczeniu Znaku Towarowego na składnikach majątku (środkach trwałych) drugiej spółki oraz przekazywaniu jej materiałów reklamowych promujących oba podmioty. Wydatki te w opisanym stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodu, jako reklama publiczna i jako takie nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy.

Jednocześnie przy ustalaniu wysokości tych kosztów należy wziąć pod uwagę okoliczność, iż w związku z tym, że transakcja jest dokonywana między podmiotami powiązanymi, to może podlegać ocenie co do zasadności i wysokości ponoszonych wydatków i uzyskiwanych przychodów, na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen transakcyjnych dokonywanych przez tych podatników (Dz.U. Nr 128, poz. 833 z późn.zm) w związku z art. 11 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Niniejsza decyzja interpretacyjna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zawarta w niej interpretacja nie jest wiążąca dla Jednostki, jednakże jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Na niniejszą decyzję Stronie służy prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.