Jak należy obliczyć miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w w sytuacji, gdy (...)

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Spółka opłaca za osoby pozostające w stosunku pracy składkę na ubezpieczenie za życie. Wysokość miesięcznej składki przypadającej na jednego pracownika wynosi 6,86 zł.

W praktyce występują przypadki, gdy pracownik za dany miesiąc poza przychodem z tytułu opłacania za niego przez Spółkę składki na ubezpieczenie na życie nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku wypłacania przez zakład pracy zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku chorobowego.

Zdaniem Spółki opłacanie za pracowników ubezpieczenia na życie, powoduje powstanie u pracowników przychodu ze stosunku pracy w wysokości wartości składki zapłaconej przez Spółkę.

Według stanowiska wnioskodawcy z treści art. 32.ust. 2 ustawy o pdof wynika, że w przypadku, gdy pracownik uzyskuje od zakładu pracy zarówno przychód ze stosunku pracy jak i zasiłek z ubezpieczenia społecznego - przychody te tworzą łącznie przychód z jednego źródła.

W ocenie Spółki od tak ustalonego przychodu ustawodawca nakazuje odjąć koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust.2 pkt 1 ustawy w pełnej wysokości niezależnie od tego, iż kwota przychodu wynikająca ze stosunku pracy jest niższa od kwoty przysługujących kosztów uzyskania przychodu.

Taki sposób ustalania dochodu zdaniem Spółki znajduje również odzwierciedlenie w informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11/8B. Z opisu do poz. 34, 35, 36, 37 wynika, że jako źródło przychodów należy wykazać wynagrodzenie; ze stosunku, pracy, służbowego, spółdzielczego i pracy nakładczej, a także zasiłki z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakład pracy.

Spółka uważa, iż obliczając zaliczkę za dany miesiąc w sytuacji, gdy pracownik uzyskał wynagrodzenie ze stosunku pracy w kwocie 6,86 zł i zasiłek macierzyński (wypłacany przez zakład pracy) w kwocie 2.097,90 zł, powinna postąpić następująco: do kwoty przychodu ze stosunku pracy dodać kwotę zasiłku macierzyńskiego. Od tak ustalonego przychodu odjąć koszty uzyskania w kwocie 102,25 zł oraz składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 1,29 zł. Dochód do opodatkowania wyniesie 2.001,22 zł.

Zdaniem Spółki, niezależnie od wysokości uzyskanego przychodu ze stosunku pracy, Spółka działając jako płatnik ma obowiązek zastosować określone w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania w pełnej wysokości.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez Jednostkę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust.1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000r Dz.U. nr 14 poz. 176 z późn.zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż z jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust.3, art. 28-30, art. 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do zapisu z art. 10 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest między innymi jest stosunek pracy.

W myśl art.11 ust.1 wyżej cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust.1 pkt 6 i 9, art. 19, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. 1 tejże ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez, względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast za przychody z innych źródeł - zgodnie z treścią art. 20 ust.1 powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 10 ust.1 pkt 9, uważa się w szczególności:

- kwoty wypłacone po śmierci członka funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do zapisu art.20 ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych za zasiłki z ubezpieczenia społecznego uważa się kwoty wypłaconych przez zakład pracy lub organ rentowy zasiłków chorobowych, wyrównawczych, macierzyńskich, opiekuńczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych.

Wysokość kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy ustawodawca określił w sposób zryczałtowany w art. 22 ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie tego przepisu, pracownikowi mieszkającemu w tej samej miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, w 2006 roku przysługiwały koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł miesięcznie. Natomiast pracownikowi, który dojeżdża do pracy z innej miejscowości i nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - przysługiwały koszty uzyskania przychodu w wysokości 127,82 zł.

Stosownie do art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. nr 14 z 2000r poz. 176 z późn.zm) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy (...)

Za dochód, o którym mowa wyżej uważa się - zgodnie z art. 32 ust.2 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych- uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art.12 oraz zasiłki z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust.2 pkt1 lub pkt 3, oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pracownik Spółki przebywający na zasiłku z ubezpieczenia społecznego wypłacanego przez zakład pracy (w kwocie 2.097,90 zł), otrzymuje jednocześnie od pracodawcy świadczenie w postaci opłacania miesięcznej składki na ubezpieczenie na życie (w kwocie 6,86 zł). Powyższe świadczenie stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, do którego mają zastosowanie zryczałtowane koszty uzyskania przychodów.

W ocenie tut. Organu podatkowego w powyższej sprawie podstawę obliczania zaliczki za dany miesiąc stanowić będzie tylko kwota zasiłku z ubezpieczenia społecznego (2.097,90 zł), do którego nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodu i od którego nie nalicza się składek na ubezpieczenie społeczne. Świadczenie wynikające ze stosunku pracy, jakie uzyskał pracownik w danym miesiącu (6,86 zł) jest niższe od miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, zatem dochód z tego źródła nie wystąpi.

Niewykorzystanej części kosztów uzyskania przychodu z umowy o pracę nie można odliczyć od zasiłku chorobowego, bowiem zasiłki z ubezpieczenia społecznego nie są przychodem ze stosunku pracy - ustawodawca zaliczył je do kategorii przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty uzyskania przychodu za każdy miesiąc, w którym wystąpił przychód ze stosunku pracy będą mogły być jednak odliczone dopiero w rozliczeniu rocznym w pełnej wysokości.

Płatnik sporządzając informację o uzyskanych dochodach i pobranych zaliczkach PIT-11/8B winien wykazać wartość tego świadczenia i koszty uzyskania przychodu mające zastosowanie do tej kategorii świadczenia- w pełnej wysokości.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej uzasadnieni - postanowiono jak w sentencji, uznając, że własne stanowisko w sprawie przedstawione w przesłanym w dniu 21 listopada 2006 roku wniosku- jest nieprawidłowe