Spółka zawarła z Bankiem umowę kredytową, na podstawie której Bank udzielił kredytu denominowanego (...)

30.12.2004

Spółka zawarła z Bankiem umowę kredytową, na podstawie której Bank udzielił kredytu denominowanego w wysokości 663.588 USD, stanowiącej na dzień podpisania umowy (21.04.2001) równowartość 2.641.545,09 zł. Spłata pow. kredytu następuje zgodnie z par. 6 umowy kredytowej w ratach kwartalnych w złotych polskich w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wyrażonej w USD według kursu sprzedaży Banku. Spółka zamierza aktualne zobowiązanie z tytułu w/w kredytu w wysokości 477.697,89 USD, stanowiącej równowartość 1.882.234,70 zł spłacić jednorazowo, przeznaczając na ten cel zaciągnięty w innym banku kredyt. Całkowita spłata kredytu wyniesie równowartość około 1.541.053 zł (według kursu sprzedaży Banku z dnia spłaty). Zdaniem Spólki różnice kursowe (dodatnie lub ujemne) jakie powstają pomiędzy wartością kredytu denominowanego, obliczonego wg kursu, po jakim przeliczono kredyt w momencie jego zaciągnięcia a wartością w momencie jego spłaty, nie stanowią przychodów ani kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 12 i art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z definicją art. 12 ust. 4 pkt 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych otrzymany kredyt nie jest zaliczany do przychodów podatkowych, a jego spłata nie stanowi kosztów uzyskania przychodu, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek. Jednakże zaciągnięcie kredytu w walucie obcej i jego spłata w walucie obcej może może rodzić skutek w postaci różnic kursowych. Jeżeli wydatki na spłatę kredytu przekroczą (lub są mniejsze) jego wartość określoną w złotych na dzień otrzymania kredytu, a spowodowane to zostało różnymi kursami walut z dnia zaciągnięcia i spłaty kredytu, to powstałe w ten sposób różnice kursowe mają bezpośredni wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Stosownie do treści art. 15 ust. 1a updop różnice kursowe realizują się jedynie przy spłacie kredytu dewizowego.

W umowach o kredyt denominowany istotny w sprawie jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy lecz denominowany waluta obcą jest kredytem, którego kapitał jest określony w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej (waloryzacja pożyczki), jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych.

Reasumując, skutki wynikające z zastosowania klauzuli waloryzacyjnej przy kredycie denominowanym są obojętne podatkowo.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu podziela stanowisko Spółki, że różnice (dodatnie i ujemne) powstałe w wyniku spłaty kredytu denominowanego nie zalicza się zarówno do przychodów, jak i do kosztów uzyskania przychodów.