Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem czy udzielenie przez Spółkę swoim pracownikom pożyczek (...)

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskująca udziela swoim pracownikom, na ich wniosek, pomocy materialnej w postaci niskooprocentowanych pożyczek na różne cele. Pożyczki udzielane są z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) lub też ze środków obrotowych Wnioskującej. Działalność ta ma charakter sporadyczny. Częstotliwość zależy od zgłaszanych przez pracowników potrzeb i możliwości Spółki. Udzielanie pożyczek nie ma na celu osiągnięcia zysku i nie stanowi działalności statutowej Wnioskującej.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem czy udzielenie przez Spółkę swoim pracownikom pożyczek z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskująca wskazuje, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w ramach utworzonego ZFŚS Spółka zobowiązana jest m. in. do udzielania zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy pracownikom wraz z rodzinami, emerytom, rencistom, oraz byłym pracownikom. Nadto, Wnioskodawca jest zobligowany przepisami prawa do utworzenia ZFŚS i wykonuje jedynie czynności administrowania środkami Funduszu. Wszystkie działania Spółki w tym zakresie wynikają jedynie z działalności socjalnej, do prowadzenia której jest zobligowana przepisami prawa. Działania w tym zakresie nie mają nic wspólnego z prowadzoną działalnością gospodarczą, ani z założeniem osiągnięcia zysku. Dodatkowo Wnioskująca zauważa, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, uzyskane od udzielonych pracownikom pożyczek odsetki przekazywane są bezpośrednio na rachunek bankowy ZFŚS, przez co zwiększają one środki Funduszu i nie stanowią przychodu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskującej, udzielanie pracownikom pożyczek z ZFŚS nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Spółki, udzielana w ten sposób pomoc materialna jako działalność socjalna nie mieści się w zakresie działalności wykonywanej w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a stanowi jedynie uboczną część działalności. W konsekwencji udzielanie pożyczek w ramach ZFŚS nie może być uznane za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdzić należy co następuje;

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 przywoływanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zasady udzielania pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 1 ww. ustawy, przez działalność socjalną należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturowo-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Przywoływana ustawa nakłada na pracodawcę obowiązek tworzenia funduszu po osiągnięciu określonego stanu zatrudnienia, oraz zawiera szczegółowe zasady dysponowania nim. Udzielanie pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie należy do swobodnego uznania pracodawcy.

Przywoływana ustawa nakłada na pracodawcę obowiązek tworzenia funduszu po osiągnięciu określonego stanu zatrudnienia, oraz zawiera szczegółowe zasady dysponowania nim. Udzielanie pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie należy do swobodnego uznania pracodawcy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż udzielanie pożyczek pracownikom z ZFŚS nie jest świadczeniem usług, lecz stanowi, regulowaną odrębną ustawą, pomoc materialną. Z tego też względu udzielenie pożyczek z ZFŚS nie podlega regulacją ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi czynności określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe i orzec jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.