Ulgi w płatności zobowiązań podatkowych
Rozłożenie na raty, odroczenie terminu płatności podatku lub zaległości podatkowej, umorzenie zaległości podatkowej
Organ podatkowy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
- odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
- odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji określającej wysokość odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania (art. 53a Ordynacji podatkowej);
- umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną (nie dotyczy to zaległości płatników lub inkasentów).
Umorzenie zaległości podatkowej powoduje także umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.
Ulgi udzielane są podatnikowi na jego wniosek – podatnik wypełnia jeden z formularzy: RAT-Z wniosek w sprawie rozłożenia na raty; TER-Z wniosek w sprawie odroczenia oraz UZ-M wniosek w sprawie umorzenia.
Wniosek o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych powinien zawierać:
- wskazanie rodzaju wnioskowanej ulgi (odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty; odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę; umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej);
- dokładne wskazanie przedmiotu żądania (wskazanie rodzaju podatku, okresu, kwoty);
- wskazanie argumentów stanowiących podstawę do wnioskowania o ulgę, świadczących o wystąpieniu ważnego interesu strony lub interesu publicznego uzasadniających udzielenie ulgi;
- w przypadku wniosku o odroczenie lub rozłożenie na raty podatku lub zaległości podatkowej – określenie terminu odroczenia lub określenie ilości i terminów rat oraz wskazanie argumentów uprawdopodabniających, że istnieje realna możliwość spłaty zobowiązania we wnioskowanych terminach;
- w przypadku wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą - wskazanie, na jakich warunkach ulga w spłacie zobowiązań miałaby być udzielona (tj. wskazanie konkretnego punktu art. 67b § 1 Ordynacji podatkowej):
- pkt 1 – ulga nie stanowiąca pomocy publicznej;
- pkt 2 – ulga stanowiąca pomoc de minimis;
- pkt 3 – ulga stanowiąca pomoc publiczną);
6. podpis wnioskodawcy lub osoby jej reprezentującej (zgodny z odpowiednim rejestrem).
W przypadku składania wniosku przez pełnomocnika, do wniosku należy dołączyć pełnomocnictwo do występowania w danej sprawie wraz z opłatą skarbową.
Do wniosku należy załączyć:
- wszelkie dokumenty, które zdaniem wnioskodawcy potwierdzają argumenty podane we wniosku, przemawiające za przyznaniem ulgi;
- sprawozdania finansowe za ostatnie 3 lata obrotowe, sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości;
- informacje o bieżącej sytuacji finansowej wnioskodawcy (dane z okresowego bilansu, rachunku zysków i strat);
- wypełniony druk ORD – HZ (oświadczenie o nieruchomościach i prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki przymusowej i rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego) lub oświadczenie o odmowie jego złożenia;
- wszelkie dokumenty, które zdaniem wnioskodawcy potwierdzają, że istnieje realna możliwość spłaty zobowiązania we wnioskowanych terminach;
- w przypadku wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, wnioskującego o przyznanie ulgi w spłacie na podstawie art. 67b § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, tj. ulgi stanowiącej pomoc de minimis:
a) wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis lub zaświadczenia o pomocy de minimis w rolnictwie, lub zaświadczenia o pomocy de minimis w rybołówstwie, jakie Strona otrzymała w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie;
b) formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis (Dz. U. z 2013 r. poz. 276) lub;
c) formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2010 r. w sprawie informacji składanych przez podmioty ubiegające się o pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz.U. z 2010r. Nr 121, poz. 810);
- w przypadku wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, wnioskującego o przyznanie ulgi w spłacie na podstawie art. 67b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, tj. ulgi stanowiącej pomoc publiczną:
a) informacje o otrzymanej pomocy publicznej, zawierające w szczególności wskazanie dnia i podstawy prawnej jej udzielenia, formy i przeznaczenia, albo oświadczenia o nieotrzymaniu pomocy,
b) formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc inną niż pomoc w rolnictwie lub rybołówstwie, pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie i rybołówstwie (Dz. U. z 2010 r. Nr 53, poz. 312 ze zm.) lub,
c) formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc w rolnictwie lub rybołówstwie inną niż pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc inną niż pomoc de minimis lub pomoc de minimis w rolnictwie i rybołówstwie (Dz.U. z 2010 r. Nr 53, poz. 312 ze zm.);
- w przypadku osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej – oświadczenie o stanie majątkowym, zawierające w szczególności informacje na temat ilości osób pozostających we wspólnym z wnioskodawcą gospodarstwie domowym oraz ich przychodach i wydatkach.
Od wniosku nie jest pobierana opłata.
Przepisy dotyczące ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, za wyjątkiem umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłat prolongacyjnych, stosuje się odpowiednio do należności przypadających od płatników lub inkasentów. Powyższe reguły stosuje się odpowiednio do należności przypadających od spadkobierców podatnika
lub płatnika oraz osób trzecich.
Ulgi w przypadku przedsiębiorców
Organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych:
- które nie stanowią pomocy publicznej;
- które stanowią pomoc de minimis - w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;
- które stanowią pomoc publiczną:
a) udzielaną w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,
b) udzielaną w celu zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w gospodarce o charakterze ponadsektorowym,
c) udzielaną w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w interesie europejskim,
d) udzielaną w celu promowania i wspierania kultury, dziedzictwa narodowego, nauki i oświaty,
e) będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów,
f) na szkolenia,
g) na zatrudnienie,
h) na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,
i) na restrukturyzację,
j) na ochronę środowiska,
k) na prace badawczo-rozwojowe,
l) regionalną,
m) udzielaną na inne przeznaczenia określone przez Radę Ministrów w rozporządzeniu.
Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, w przypadku wymienionym pod lit. a, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna albo w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.
Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, w przypadkach wymienionych pod lit. b-g oraz lit. i-l mogą być udzielane jako pomoc indywidualna, zgodna z programami rządowymi lub samorządowymi albo udzielane w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.
Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, w przypadku wymienionym pod lit. h mogą być udzielane po spełnieniu szczegółowych warunków określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów.
Kiedy jest możliwe przyznanie ulgi z urzędu?
Organ podatkowy może z urzędu umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną, jeżeli:
- zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne;
- kwota zaległości podatkowej nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym;
- kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym;
- podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisówalbo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5.000 zł, i jednocześnie brak jest spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego oraz nie ma możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.
W przypadkach przewidzianych pod pkt 3 i 4, decyzję umarzającą zaległość podatkową pozostawia się w aktach sprawy.
Opłata prolongacyjna
W decyzji odraczającej termin płatności podatku lub rozkładającej zapłatę podatku na raty albo odraczającej lub rozkładającej na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub określającej odsetki za zwłokę na dzień złożenia zeznania (art. 53a Ordynacji podatkowej), dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, organ podatkowy ustala opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Stawka opłaty prolongacyjnej wynosi 50% stawki odsetek za zwłokę.
Stawka opłaty prolongacyjnej wynosi połowę stawki odsetek za zwłokę liczonej jako 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim i 2%, stawka nie może być niższa niż 8%.
Wysokość opłaty prolongacyjnej oblicza się przy zastosowaniu stawki opłaty prolongacyjnej obowiązującej w dniu wydania decyzji o udzieleniu ulgi.
Opłata prolongacyjna wpłacana jest w terminach płatności wskazanych w decyzji o udzieleniu ulgi.
Nie ustala się opłaty prolongacyjnej, gdy przyczyną wydania decyzji o udzieleniu ulgi były klęska żywiołowa lub wypadek losowy.
Organ podatkowy może odstąpić od ustalenia opłaty prolongacyjnej, jeżeli wydanie decyzji o udzieleniu ulgi następuje w związku z postępowaniem układowym lub na podstawie odrębnych ustaw.
Jakie terminy płatności obowiązują?
W razie wydania decyzji o udzieleniu ulgi w spłacie zobowiązania, innej niż umorzenie, nowym terminem płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, wraz z odsetkami za zwłokę albo poszczególnych rat, na jakie został rozłożony podatek czy zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę.
Jeśli w terminie określonym w decyzji podatnik nie dokonał zapłaty odroczonego podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę bądź nie zapłacił którejkolwiek z rat, na jakie został rozłożony podatek lub zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę, terminem płatności objętej staje się pierwotny termin zapłaty podatku.
Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do odroczonych lub rozłożonych na raty należności płatników lub inkasentów.
W razie niedotrzymania terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej bądź terminu płatności którejkolwiek z rat, na jakie został rozłożony podatek lub zaległość podatkowa, następuje z mocy prawa wygaśnięcie decyzji:
- o odroczeniu terminu płatności podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę - w całości;
- o rozłożeniu na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej - w części dotyczącej raty niezapłaconej w terminie płatności.
Powyższe stosuje się odpowiednio do odroczonych bądź rozłożonych na raty należności płatników lub inkasentów.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.).
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?