Dostęp dziennikarzy do informacji publicznej...

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej podało następujące sprostowanie informacji zawartych w artykule "Giełda pożera emerytury":

"Drogi Panie Redaktorze,

dziś w artykule "Giełda pożera emerytury" (Gazeta Wyborcza, 2 lipca 2008 r., s. 24)  napisał Pan: "Chcieliśmy spytać Ministerstwo Pracy, kiedy można się spodziewać wprowadzenia bezpiecznych funduszy, ale nikt z resortu nie znalazł dla nas czasu". Jest to nieprawda.

Proszę pamietać, że zgodnie z Ustawą o dostępie do informacji publicznej oraz Prawem prasowym urząd ma 14 dni na udzielenie odpowiedzi. Pan otrzymał od Biura Prasowego odpowiedź w ciągu 12 godzin.

Stan faktyczny wygląda następująco. Wczoraj, tzn. 1 lipca 2008 roku, zadzwonił Pan do Biura Prasowego. Poproszony o wysłanie maila z pytaniami, zrobił Pan to o godzinie 14.41. Otrzymał Pan odpowiedź na pytania również mailem 2 lipca o godzinie 9.43. Niestety w Gazecie 2 lipca zdążył Pan już poinformować opinię publiczną, że "nikt z resortu nie znalazł dla nas czasu".

Na czym polega problem?

Dziennikarz ma prawo do informacji, ponieważ to za jego pośrednictwem opinia publiczna jest informowana o działaniach urzędu.  Prawo do informacji nie oznacza jednak, że dziennikarz decyduje o czasie i formie informacji. Nie dlatego, że Biuro Prasowe nie chce iść maksymalnie na rękę dziennikarzowi (przepraszam za kolokwializm), ale dlatego, że oczekiwanie dziennikarza: "Chcę z kimś porozmawiać w ministerstwie natychmiast, już!", jest niewykonalne. Pracownik może być poza biurem (np. na spotkaniu w KPRM z Komisją Kodyfikacyjną), może kończyć pracę nad ustawą lub wykonywać inne obowiązki. Ma swój grafik pracy. Jednym z tych obowiązków jest udzielanie informacji za pośrednictwem Biura Prasowego w rozsądnym czasie. Czy termin dwnunastogodzinny można uznać za rozsądny? Chyba tak!

A.J.
Zespół e-prawnik.pl