Objęcie emerytur przyznanych z urzędu gwarancją najniższego świadczenia

Ustawa przewiduje podwyższenie emerytur przyznanych z urzędu osobom, które pobierały rentę z tytułu niezdolności do pracy i nie miały wymaganego przez przepisy emerytalne stażu pracy do wysokości, odpowiednio, 1.000 zł (dla osób pobierających rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy) albo 750 zł (w odniesieniu do osób pobierających rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy). Takie rozwiązanie zapobiegnie zróżnicowaniu wysokości świadczeń w zależności od daty przyznania emerytury z urzędu oraz uporządkuje obecnie obowiązujące rozwiązania, zapewniając jednocześnie minimalną gwarancję wysokości emerytury z urzędu dla wszystkich pobierających uprzednio renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wysokość emerytury zostanie ustalona z urzędu w najbliższym terminie waloryzacji, tzn. z dniem 1 marca 2018 r., z wyrównaniem od dnia 1 marca 2017 r.

Przypomnijmy, że od 1 marca 2017 roku wysokość najniższej emerytury (która przysługuje pod warunkiem wypracowania 22 lat stażu w przypadku kobiet oraz 25 lat w przypadku mężczyzn) została podniesiona do 1.000 zł. Przepisy nie objęły jednak rencistów z orzeczoną całkowitą niezdolnością do pracy, którzy po osiągnięciu wieku emerytalnego automatycznie nabywają prawo do świadczeń emerytalnych, a nie mają odpowiedniego stażu pracy.

Według wyliczeń Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, zmiana dotyczy ok. 105 tys. osób.

Ograniczenie prawa do renty

Ustawa wprowadza ponadto regulację uniemożliwiającą uzyskanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy przez osobę, która osiągnęła wiek emerytalny lub której ustalono prawo do emerytury (wyjątkiem są renty z tytułu niezdolności do pracy z ubezpieczenia wypadkowego).

Tak więc, osoby, które osiągnęły wiek emerytalny lub pobierają emeryturę, nie będą mogły ubiegać się o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Zob.: Prawo do renty po zmianach