Wybrane formy wspierania międzynarodowej mobilności naukowców

Na stronach Biura Analiz Sejmowych ukazała się nowa pozycja z serii "Analizy BAS":

Międzynarodowa mobilność naukowców jest niezbędnym elementem wymiany myśli między naukowcami z różnych krajów. Bez tego elementu niemożliwy jest wzrost konkurencyjności gospodarek. Unia Europejska, której Strategia lizbońska narzuciła cel stania się do 2012 roku najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie, od wielu lat wspiera międzynarodową mobilność naukowców. Wsparcie to oferowane jest przede wszystkim w ramach 7 Programu Ramowego. Potrzebę wspierania międzynarodowej mobilności naukowców dostrzega się także na poziomach krajowych. Polscy naukowcy mogą uzyskać dodatkową pomoc ze środków krajowych, środków oferowanych z Norweskiego Mechanizmu Finansowego i Mechanizmu Finansowego EOG oraz w ramach programów ustanowionych na mocy umów dwustronnych, np. z Fundacji Fulbrighta, British Council czy DAAD. Oferta stypendialna jest zatem bogata, od umiejętności polskich naukowców, szkół wyższych i jednostek naukowo-badawczych zależy tylko, czy uda im się pozyskać środki pomocowe.

A.J.
Zespół e-prawnik.pl