Pytanie klienta:
""Do sądu rejonowego dłużnik alimentacyjny wniósł wniosek o zgodę na depozyt sadowy, do którego comiesięcznie składał będzie alimenty dla swego syna. Powodem była odmowa przyjęcia alimentów przez prawną opiekunkę małoletniego, jego matkę. Alimenty były wysyłane dobrowolnie od stycznia 2008 roku z różnym skutkiem. Sąd oddalił wniosek, ponieważ mimo dobrowolnego płacenia otrzymała alimenty od burmistrza oraz są nieuregulowane zaległe alimenty u komornika. W pouczeniu Sad wskazał o terminie 2 tygodniowej apelacji do tego samego sądu. Czy zaległości alimentacyjne ściągane przez komornika z niewielkich zarobków uniemożliwiają dobrowolne płacenie alimentów na dziecko z powiadomieniem o tym fakcie komornika? Czy apelacja od postanowienia nie powinna być składana do wyższej instancji?""
Odpowiedź prawnika:
Prowadzenie przymusowej egzekucji nie wyklucza dobrowolnego spłacania wierzyciela. Więcej informacji na temat wiążących się z tym konsekwencji prawnych można znaleźć w artykułach: Zapłata alimentów do ręki a zawieszenie egzekucji oraz Egzekucja alimentów pomimo ich terminowej zapłaty.
Apelację, zarówno od wyroku wydanego w procesie, jak i od postanowienia orzekającego co do istoty sprawy (art. 518 k.p.c.), wydanego w postępowaniu nieprocesowym (na przykład w sprawie depozytowej), rozpatruje sąd drugiej instancji, czyli sąd okręgowy w przypadku postanowienia wydanego przez sąd rejonowy. Pisma procesowego nie należy jednak wnosić do sądu rozpatrującego apelację, ale do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie. Dokonuje on wstępnego badania spełnienia wymogów formalnych, w szczególności sprawdza, czy apelacja jest dopuszczalna, czy wniesiono ją w terminie, należycie opłacono i czy nie zawiera innych braków. Dopiero w następnej kolejności apelacja, wraz z aktami sprawy, trafia do sądu drugiej instancji (art. 370-371 k.p.c.).