Ewidencja przebiegu pojazdu ciężarowego

Odpowiedź prawnika: Ewidencja przebiegu pojazdu ciężarowego

Od początku 2007 roku w słowniczku ustawowym pojawiła się definicja samochodu osobowego. Od 1 stycznia 2007 r. samochodem osobowym jest pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie. Podobna definicja obowiązuje już w ustawie o VAT. Podatnicy, którzy w działalności wykorzystują samochody osobowe nabyte przed 1 stycznia 2007 r. powinni jednak pamiętać, iż do końca okresu ich używania stosuje się przepisy dotyczące samochodów osobowych w „starym” brzmieniu (za samochód osobowy był wówczas uważany każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg).

Jeśli więc pojazd samochodowy ma dopuszczalną masę całkowitą przekraczającą 3,5 tony, to nie trzeba przeprowadzać dodatkowego badania technicznego i nie jest on zaliczany do samochodów osobowych. 

W przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 4a pkt 9 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. W art. 4a pkt 9 lit. a)-d) mowa o wymaganiach:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van, 
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, 
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków, 
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. 

Konieczne jest więc dodatkowe badanie techniczne takiego pojazdu. Dokonać go może użytkownik pojazdu, niekoniecznie właściciel.

Dla samochodów osobowych ustawa wprowadza ograniczenie co do wysokości zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków (w formie odpisów amortyzacyjnych) na zakup samochodu oraz składek na ubezpieczenie takiego pojazdu. Zarówno odpisy amortyzacyjne (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy), jak i składki na ubezpieczenie samochodu (art. 16 ust. 1 pkt 49 nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO. Ponieważ takich ograniczeń ustawa nie przewiduje w przypadku samochodów innych niż osobowe, zakwalifikowanie danego samochodu jako ciężarowego może być korzystne dla podatnika.

Więcej na ten temat można przeczytać w opracowaniach:

• Czy w firmie można używać samochodu niebędącego środkiem trwałym?

• Podróże w kosztach firmy