Jak rozwiązać problemy z konkubentem?
Pytanie:
"1. Osoba A \"związała się\" z osobą B ok. sześć miesięcy temu i zamieszkują razem w domu osoby A otrzymanym wcześniej od jej rodziców. 2. Osoba A była wcześniej ponad 20 lat w związku konkubenckim z osobą C, z która zamieszkiwała we własnym domu otrzymanym od swoich rodziców. Osoba C jest jeszcze w tym domu zameldowana, lecz faktycznie mieszka w innym domu swojej siostry. 3. Osoba C od kilku miesięcy kieruje pogróżki wobec osoby B; zakłóca też m. in. porządek i mir domowy osobie A oraz pod jej nieobecność przebywa w na jej posesji. 4. Osoba B dba o dom osoby A i zapobiega (własnym ryzykiem) groźbom osoby C (wielokrotne sytuacje-fakty). 5. Osoba A od wspomnianego czasu w pkt. 3. jest w \"szerokim pojęciu\" bierna wobec sytuacji opisanej w pkt. 3. i 4.(broniąc w wybranych sytuacjach osobę konkubenta C, zapewne ze strachu na wskutek jej uporczywego zastraszania przez byłego konkubenta C, którego w przeszłości utrzymywała we własnym domu otrzymanym od rodziców oraz któremu trudno pogodzić się z nową i niekorzystna dla niego sytuacja materialną i finansową). Jak osoba A powinna rozwiązać związek z konkubentem C oraz zapobiec zastraszaniu z jego strony?"
Odpowiedź prawnika: Jak rozwiązać problemy z konkubentem?
Pierwsze pytanie nosi znamiona pozaprawnego. Nie jesteśmy w stanie wskazać „jak osoba A powinna rozwiązać związek z konkubentem C”. W kwestii wymeldowania możemy wskazać, że zgodnie z ustawą Ewidencja ludności i dowody osobiste:
Art. 15. 1. Osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca.
2. Organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.
Jeżeli więc osoba C nie zamieszkuje już w mieszkaniu osoby A – ta może złożyć wniosek o podjęcie czynności w sprawie jej wymeldowania.
Odnośnie zaś drugiej kwestii właściwe jest każdorazowe zawiadamianie organów ścigania. Jeżeli mowa o groźbach przywołać trzeba ustawę Kodeks karny:
Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Jeżeli więc są stosowane groźby bezprawne (np. straszenie pobiciem, śmiercią itp.), a przy tym zachodzi obawa, że mogą one zostać spełnione - można zgłosić na Policji popełnienie przestępstwa. Dalej, rozważyć można również nowosklasyfikowane przestępstwo stalkingu:
Art. 190a. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Stalking polega na uporczywym nękaniu danej osoby, które samo w sobie nie stanowi czynu karalnego. Chodzi tu o takie zachowania jak śledzenie, chodzenie za kimś, pokrzykiwanie, obserwowanie jej itd. Wszystkie te czyny, stosowane ciągle w sposób, który wzbudza poczucie zagrożenia i narusza prywatność osoby prześladowaniem, są karalne pod postacią stalkingu.
Trzecim możliwym tutaj czynem zabronionym jest naruszenie miru domowego:
Art. 193. Kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Sugerowanym przez nas rozwiązaniem jest każdorazowe, w przypadku dopuszczania się w/w czynów przez osobę C, zawiadamianie organów ścigania.
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?