Kwalifikacja prawna fałszywego oświadczenia
Pytanie:
"Czy jeśli ktoś w oświadczeniu o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane podał, że jest jedynym właścicielem (a jest to nieprawdą, ponieważ ta nieruchomość od 1976 roku jest współwłasnością) i otrzymał na skutek tego postanowienie, a także decyzję administracyjną legalizującą samowolę budowlaną, złamał prawo i czy o takim złamaniu prawa powinien prokuraturę powiadomić urząd, czy ja jako współwłaściciel tej nieruchomości? Dodaję, że po mojej interwencji w tej sprawie odbyła się rozprawa administracyjna z udziałem dwu stron i wyszło na jaw, że nieruchomość ta jest współwłasnością, a strona przedstawiła dokumenty własności jak i mapy z 1964 roku, kiedy to była jedynym właścicielem tej nieruchomości. Stwierdzono, że jestem stroną w tym postępowaniu i wszczęto nowe postępowanie w tej sprawie."
Odpowiedź prawnika: Kwalifikacja prawna fałszywego oświadczenia
Zgodnie z artykułem 304 kodeksu postępowania karnego każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Poza tym instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa. Zatem obowiązek zawiadomienia leży po Pańskiej jak i po stronie instytucji. Przy czym instytucja ma co do takiego działania obowiązek.
Odmienną kwestią jest natomiast kwalifikacja prawna takiego postępowania. Kwalifikację prawną określa kodeks karny a nie kodeks postępowania karnego. W grę wchodzić może zarówno kwalifikacja z art. 270 kodeksu karnego jak również 233 kodeksu karnego. Kwestia właściwej kwalifikacji jest realizacja znamion przestępstwa przez sprawcę.
Art. 233 kodeksu karnego stanowi, że kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Powyższe uregulowania stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Zatem reasumując odpowiedzialność z art. 233 kk zachodzi, gdy złożono fałszywe oświadczenie w postępowaniu określonym ustawowo i zostało ono odebrane przez kompetentna osobę, podmiot a istniał również rygor odpowiedzialności karnej lub odebrano przyrzeczenie od składającego.
Art. 270 kodeksu karnego stanowi, że kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jak wynika z opisu czynu w art. 270 kk realizacja jego znamion może nastąpić w sytuacji, która została przedstawiona w stanie faktycznym pytania.
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?