Lokal samodzielny

Odpowiedź prawnika: Lokal samodzielny

Lokal samodzielny - zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali:

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Ustawa dokonuje podziału na dwa rodzaje lokali: mieszkalne i przeznaczone na inne cele niż mieszkalne (nazywane potocznie lokalami użytkowymi). Do obu rodzajów lokali skierowany jest wymóg samodzielności, wydzielenia trwałymi ścianami oraz wymóg znajdowania się obrębie budynku, w którym dochodzi do wyodrębnienia. Spełnienie wymogów określonych w art 2 ust. 2 u.w.l. stwierdza starosta w formie zaświadczenia.

W przypadku lokalu mieszkalnego wymaga się ponadto, aby był przeznaczony na stały pobytu ludzi. Jego samodzielność oraz to, czy nadaje się do zamieszkania, ustalane jest w oparciu o inne akty prawne niż ustawa o własności lokali. W szczególności chodzi tu o ustawę Prawo budowlane i rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy. O tym, kiedy nowo wybudowany lokal spełnia określone wyżej warunki, decydują zatem w szczególności przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Rozporządzenie to zawiera w rozdziale 7 działu III szczególne wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych. Właściwe są tu przepisy § 90-95:

§ 90. Mieszkanie w budynku wielorodzinnym powinno spełniać wymagania dotyczące pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, a ponadto wymagania określone w niniejszym rozdziale.
§ 91. Mieszkanie, z wyjątkiem jedno- i dwupokojowego, powinno być przewietrzane na przestrzał lub narożnikowo. Nie dotyczy to mieszkania w budynku podlegającym przebudowie, a także mieszkania wyposażonego w wentylację mechaniczną o działaniu ciągłym wywiewną lub nawiewno-wywiewną.
§ 92. 1. Mieszkanie, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, powinno mieć kuchnię lub wnękę kuchenną, łazienkę, ustęp wydzielony lub miskę ustępową w łazience, przestrzeń składowania oraz przestrzeń komunikacji wewnętrznej.
2. Kuchnia i wnęka kuchenna powinny być wyposażone w trzon kuchenny, zlewozmywak lub zlew oraz mieć układ przestrzenny, umożliwiający zainstalowanie chłodziarki i urządzenie miejsca pracy.
3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe zainstalowanie wanny lub kabiny natryskowej, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu wydzielonego), automatycznej pralki domowej, a także usytuowanie pojemnika na brudną bieliznę. Sposób zagospodarowania i rozmieszczenia urządzeń sanitarnych powinien zapewniać do nich dogodny dostęp.
4.Ustęp wydzielony należy wyposażyć w umywalkę.
§ 93. 1. Pomieszczenie mieszkalne i kuchenne powinno mieć bezpośrednie oświetlenie światłem dziennym.
2. W mieszkaniu jednopokojowym dopuszcza się pomieszczenie kuchenne bez okien lub wnękę kuchenną połączoną z przedpokojem, pod warunkiem zastosowania co najmniej wentylacji:
1) grawitacyjnej - w przypadku kuchni elektrycznej,
2) mechanicznej wywiewnej - w przypadku kuchni gazowej.
3. W mieszkaniu wielopokojowym kuchnia może stanowić część pokoju przeznaczonego na pobyt dzienny, pod warunkiem zastosowania w tym pomieszczeniu wentylacji grawitacyjnej lub mechanicznej z podłączeniem do niej okapu wywiewnego nad trzonem kuchennym, a także z zapewnieniem odprowadzenia powietrza z pomieszczenia dodatkowym otworem wywiewnym, usytuowanym nie więcej niż 0,15 m poniżej płaszczyzny sufitu.
§ 94. 1. W budynku wielorodzinnym szerokość w świetle ścian pomieszczeń powinna wynosić co najmniej:
1) pokoju sypialnego przewidzianego dla jednej osoby - 2,2 m,
2) pokoju sypialnego przewidzianego dla dwóch osób - 2,7 m,
3) kuchni w mieszkaniu jednopokojowym - 1,8 m,
4) kuchni w mieszkaniu wielopokojowym - 2,4 m.
2. W mieszkaniu co najmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 16 m2.
§ 95. 1. Kształt i wymiary przedpokoju powinny umożliwiać przeniesienie chorego na noszach oraz wykonanie manewru wózkiem inwalidzkim w miejscach zmiany kierunku ruchu.
2. Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do 0,9 m na długości korytarza nie większej niż 1,5 m.

W przypadku lokalu użytkowego na ocenę jego samodzielności wpływa przede wszystkim to, do jakich celów został on przeznaczony. Jak stwierdza doktryna: różne funkcje wymagają bowiem spełnienia różnych warunków i norm technicznych. Zatem wydając zaświadczenie, że dany lokal niemieszkalny spełnia wymóg samodzielności, starosta będzie brał pod uwagę jego przeznaczenie (funkcję) i przepisy (budowlane oraz inne) dotyczące lokali o takich właśnie funkcjach. W skład samodzielnego lokalu mogą wchodzić pomieszczenia przynależne. Są one częścią składową lokalu, co oznacza, że stanowią własność osoby, do której należy lokal, a ich powierzchnia jest wliczana do powierzchni lokalu. Pomieszczenie przynależne nie musi jednak przylegać bezpośrednio do lokalu. Definicję pomieszczenia przynależnego stanowi art. 2 ust. 4:

Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż.
Zawarte wyliczenie jest oczywiście przykładowe.