Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca

Odpowiedź prawnika: Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca

Co do zasady nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia, które jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi.

Wniosek o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące:

1. oznaczenia wnioskodawcy:

2. oznaczenia nabywanej nieruchomości:

3. oznaczenia zbywcy:

4. określenia rodzaju czynności prawnej nabycia nieruchomości;

5. uzasadnienia wskazującego, na jakie cele nieruchomość będzie wykorzystywana.

Cudzoziemiec winien określić:

1. rodzaj inwestycji lub działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana na nabywanej nieruchomości;

2. pochodzenie środków finansowych na zakup nieruchomości - oraz dołączyć do wniosku dokumenty określające jego status prawny i określające nieruchomość

3. oświadczenie zbywcy wyrażające wolę zbycia nieruchomości na rzecz cudzoziemca, a w przypadku nabywania nieruchomości w wyniku procesu łączenia (podziału) spółek - uzgodniony plan połączenia (podziału) wraz z projektami uchwał o połączeniu (podziale) i projektem umowy lub statutu spółki przejmującej, wydzielonej lub nowo zawiązanej.

Art. 8 ust. 2 o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców z dnia 24 marca 1920 r. (Dz.U. 1920 Nr 31 poz. 178 z późn zm.) stanowi, iż nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z wyjątkiem nabycia:

1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej;

2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej

 - grupa ta obejmuje cudzoziemców będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, czyli obywateli i przedsiębiorców z państw takich jak Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Liechtenstein, Luksemburg, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Wielka Brytania, Włochy, Czechy, Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Słowacja, Słowenia oraz Węgry (Czechy i państwa wymienione po nich na mocy decyzji Komisji 368/2004/UE z dnia 30 marca 2004 roku - Dz. Urz. UE seria L 2004 r. Nr 130 s. 1)

Jeżeli na podstawie powołanych wyżej przepisów obywatel Danii spełnia warunki umożliwiające nabycie nieruchomości (co zależy od charakteru nieruchomości której dotyczy pytanie), może przystąpić do licytacji komorniczej osobiście, osoba towarzysząca mu w licytacji może na jego potrzeby pełnić rolę tłumacza – przepisy nie wskazują jednoznacznie, czy musi ona być tłumaczem przysięgłym.

Możliwe jest również udzielenie pełnomocnictwa osobie towarzyszącej, która będzie licytowała w imieniu obcokrajowca – rozwiązanie to jest bardzo często praktykowane ze względu na wygodę; podczas licytacji często nie ma dostatecznie dużo czasu by tłumaczyć wszystko na bieżąco – w szczególności w trakcie samej licytacji.

Artykuł 977 Kodeksu postępowania cywilnego stanowi, iż pełnomocnictwo do udziału w przetargu (licytacji) powinno być stwierdzone dokumentem z podpisem urzędowo poświadczonym - poświadczenia podpisu dokonuje notariusz, który zgodnie z ustawa prawo o notariacie, czynności notarialnych dokonuje w języku polskim a gdy strona nie zna języka polskiego i do czynności nie jest dołączony przekład na inny znany tej osobie język, notariusz obowiązany jest przetłumaczyć akt/dokument osobiście albo przy pomocy tłumacza.

Pamiętać należy, iż osoba, która nie wykaże się pełnomocnictwem, nie może być dopuszczona do udziału w licytacji a od złożenia pisemnego pełnomocnictwa nie zwalnia pełnomocnika nawet okoliczność stawania razem z mocodawca, który chce potwierdzi ustnie udzielenie pełnomocnictwa.

Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w ewidecji nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.