Odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych
Pytanie:
"Od momentu rozwodu z Mamą (w 1972 r.) Ojciec mój rozpoczął systematyczne znęcanie się nad Mama, Siostra i mną. Mam na myśli znęcanie się psychiczne poprzez słowo pisane. Ja kilkakrotnie wyjeżdżałam za granicę i do mnie korespondencja dochodziła w najmniejszym stopniu. Natomiast Mama, Siostra, druga żona Ojca, ich dziecko, rodzina Mojej Mamy, rodzina drugiej żony, mojej drugiej siostry itd. była i jest prześladowana listami, odkrytymi kartkami, z najgorszymi wyzwiskami, oczernianiem, groźbami. Również sąsiedzi Mamy otrzymywali listy i kartki z obelgami pod adresem Siostry i Mamy. Wysyła te listy też do rożnych instancji. Czy to nie jest znęcanie się psychiczne? Teść Mojej drugiej siostry wystąpił w Częstochowie do Sądu Grodzkiego o odszkodowanie za te prześladowania i według adwokata ma dużą szanse na wygranie tej sprawy. Nadmieniam, że posiadamy wystarczającą ilość dowodów (listów i kartek pisanych przez Ojca). Czy w tej sprawie też mogę być pełnomocnikiem Mamy i Siostry? Czy mogę wystąpić sama czy muszę zgłosić się o pomoc do adwokata?"
Odpowiedź prawnika: Odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych
Podstawą odpowiedzialności za groźbę karalną jest art. 190 kodeksu karnego, który stanowi, iż kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeśli ta przesłanka (wzbudzenie UZASADNIONEJ obawy została spełniona) to można powiedzieć, że takie działania jest przestępstwem. Naszym zdaniem tak długie działanie i nigdy nie podejmowane próby jego realizacji oraz brak reakcji przez taki długi czas nie stanowią uzasadnionej obawy zrealizowania groźby. Właściwy dla oceny tej sytuacji jest niezawisły sąd.
Natomiast art. 207 kodeksu karnego stanowi, że kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Takie znęcanie nie zachodzi w stosunku do Pani matki. Dlaczego? Ponieważ Pani matka nie pozostaje w stosunku zależności względem Pani ojca ani nie jest dla niego osoba najbliższą. Osoba najbliższą jest małżonek, a nie były małżonek. Znęcanie może zachodzić względem siostry - jeśli jest małoletnia (do 17 roku życia). Z uwagi na przedstawiony stan faktyczny nie jesteśmy w stanie jednoznacznie stwierdzić czy zachodzi znęcanie sie względem siostry.
Oczywiście wystąpienie o odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych przed sąd okręgowy jest raczej uzasadnione. Właściwy do oceny w tej sprawie jest niezawisły sąd. Jednakże i w naszej ocenie takie odszkodowanie może się okazać zasadne. Jest to jednak kwestia zupełnie odrębna od odpowiedzialności karnej. Nie można bowiem w prawie polskim przesądzać automatycznie, że jeśli danej osobie przysługuje prawo do odszkodowania, to osoba, która wywołała tę szkodę popełniła przestępstwo.
Przestępstwo jest bowiem popełniane niezależnie od odpowiedzialności cywilnej, gdy realizuje znamiona (przesłanki) czynu opisanego w kodeksie karnym w konkretnym artykule.
Co do możliwości występowania w tej samej sprawie przez Panią jako pełnomocnik, to istnieje taka możliwość. Powinno to być jednak uregulowane w pełnomocnictwie lub w oświadczeniu do protokołu.
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?