Odwołanie od decyzji meldunkowej

Odpowiedź prawnika: Odwołanie od decyzji meldunkowej

Na wstępie wskazać należy, iż meldunek jest obowiązkiem administracyjnym. Jak stanowi art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 139 poz. 993 z późn. zm.), osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia.

Co prawda zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. (sygn. akt K. 20/01) skreślony został ust. 2 art. 9, który stanowił: Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące należy przedstawić potwierdzenie uprawnienia do przebywania w lokalu (pomieszczeniu), w którym ma nastąpić zameldowanie, jednak ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, został wprowadzony ust. 2a, który dalej wprowadza wymóg potwierdzenia prawa do lokalu. Ustęp ten – w obecnym brzmieniu – stanowi: Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące należy przedstawić potwierdzenie pobytu w lokalu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu, oraz, do wglądu, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego podmiotu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna, orzeczenie sądu lub inny dokument poświadczający tytuł prawny do lokalu.

Jeżeli właściciel bądź inna osoba dysponująca prawem do lokalu nie może lub nie chce poświadczyć tej okoliczności, wówczas organ administracji, działając w oparciu o art. 47 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności o dowodach osobistych, przeprowadza postępowanie wyjaśniające, które ma na celu ustalenie, czy osoba wnioskująca o zameldowanie, faktycznie w lokalu przebywa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2008 r., II OSK 1069/2007, LexPolonica nr 2155814). Warto tutaj również przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 października 2008 r. (II SA/Bk 437/2008, LexPolonica nr 2155834), w którym sąd stwierdza, iż skoro warunkiem zameldowania na pobyt czasowy jest faktyczne przebywanie pod oznaczonym adresem bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego, to wykazanie tej okoliczności ma walor wyłącznie dowodowy. Zatem również potwierdzenie pobytu wymagane przepisem art. 9 ust. 2a) ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 139 poz. 993 ze zm.) ma jedynie charakter poświadczenia faktu, a nie stwierdzenia prawa czy wyrażenia zgody przez osobę dysponującą tytułem prawnym do lokalu na przebywanie w nim innych osób. Brak potwierdzenia pobytu od osoby dysponującej tytułem prawnym do lokalu powoduje powstanie wątpliwości co do ziszczenia się pozytywnych przesłanek zameldowania i wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w tym zakresie oraz rozstrzygnięcia o zameldowaniu w formie władczej - decyzją wydaną na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r.

Jeżeli zgłoszone dane budzą wątpliwości, o dokonaniu zameldowania lub wymeldowania rozstrzyga właściwy organ gminy (art. 47 ust. 2 ww. ustawy). Organem odwoławczym od orzeczeń administracyjnych wydanych przez organy gminy na podstawie ww. ustawy jest wojewoda. Potwierdza to również Wojewódzki Sądu Administracyjnego w Krakowie w wyroku z dnia 2 grudnia 2009 r. (III SA/Kr 444/2009): W wyniku zmiany stanu prawnego, organem II instancyjnym w sprawach ewidencji ludności jest wojewoda, a nie jak było przed zmianą samorządowe kolegium odwoławcze.

Reasumując, najprostszym rozwiązaniem w niniejszej sprawie byłoby przedłożenie organowi gminy odpisu aktu notarialnego (Za sporządzenie wypisu, odpisu lub wyciągu z akt notarialnych lub innego dokumentu maksymalna stawka wynosi 6 zł za każdą rozpoczętą stronę). Można również przedłożyć wypis z księgi wieczystej (gdy księga wieczysta prowadzona jest w formie papierowej opłata wynosi 6 złotych za każdą rozpoczętą stronicę wydanego dokumentu, natomiast, gdy księga prowadzona jest w formie elektronicznej zwykły odpis kosztuje 30 złotych za cały dokument) lub inne orzeczenie, gdy takie Pan posiada. Gdyby takie rozwiązanie nie przyniosło skutków pozostaje odwołanie do właściwego miejscowo wojewody. Odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji. Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie. Odwołanie wiązać się będzie z dodatkowymi kosztami.