Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Tzw. ulga rehabilitacyjna przewidziana w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podobnie jak każda inna ulga podatkowa – obwarowana jest wieloma warunkami i dopiero po spełnieniu wszystkich można zastosować odliczenie.
Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy, jednym z warunków skorzystania z przedmiotowej ulgi jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
-
orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
-
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
-
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zatem poniesienie wydatków przed wydaniem orzeczenia o niepełnosprawności nie podlega odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Natomiast podlegają odliczeniu wydatki, poniesione po dniu określonym przez komisję lekarską o uznaniu danej osoby Pana za osobę niepełnosprawną w wydanym orzeczeniu o niepełnosprawności (tak: Postanowienie Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew z dnia 11 lutego 2005 r., IX-005/28/2/Z/K/05).
Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 sierpnia 1997 r. (III SA 830/96) orzekł, iż „Podatnik nie posiadający orzeczenia komisji lekarskiej ds. inwalidztwa i zatrudnienia o niepełnosprawności nie mógł odliczyć od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.”
Podsumowując, odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej można dokonać tylko w okresie, w jakim osoba, której wydatek dotyczy, posiada orzeczenie o niepełnosprawności (albo inny z dokumentów wskazanych w art. 26 ust. 7d ustawy). Wydatki poniesione w okresie pomiędzy utratą ważności jednego orzeczenia, a uzyskaniem kolejnego nie podlegają zatem odliczeniu.
Więcej na temat ulgi rehabilitacyjnej można przeczytać w następującym artykule serwisu e-prawnik.pl: Jak skorzystać z podatkowej ulgi rehabilitacyjnej?.