Podpis z datą pewną

Odpowiedź prawnika: Podpis z datą pewną

Zgodnie z art. 589 kodeksu cywilnego jeżeli sprzedawca zastrzegł sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny, poczytuje się w razie wątpliwości, że przeniesienie własności rzeczy nastąpiło pod warunkiem zawieszającym. Zaś zgodnie z art. 590 kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz zostaje kupującemu wydana (a taka sytuacja miała miejsce), zastrzeżenie własności powinno być stwierdzone pismem. Jest ono skuteczne względem wierzycieli kupującego, jeżeli pismo ma datę pewną. Jeśli natomiast rzecz nie została wydana kupującemu (np. pozostała we władaniu sprzedawcy), zagrożenia te nie powstają, brak jest zatem jakichkolwiek wymagań co do formy. Wymaganie formy pisemnej odnosi się przy tym do stosunku między sprzedawcą a kupującym. Jeżeli strony zamierzają uzyskać możliwość przeciwstawienia praw właścicielskich sprzedawcy wierzycielom kupującego, którzy ewentualnie poszukiwaliby zaspokojenia na pozostającej w jego władaniu rzeczy, to pismo stwierdzające zastrzeżenie własności sprzedawcy do tej rzeczy musi mieć datę pewną. Umożliwia to sprzedawcy uzyskanie zwolnienia stanowiącej jego własność rzeczy spod zajęcia dokonanego na żądanie tych wierzycieli.

Zgodnie z postanowieniami kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa uzależnia ważność albo określone skutki czynności prawnej od urzędowego poświadczenia daty, poświadczenie takie jest skuteczne także względem osób nie uczestniczących w dokonaniu tej czynności prawnej (data pewna). Czynność prawna ma datę pewną także w razie stwierdzenia dokonania czynności w jakimkolwiek dokumencie urzędowym - od daty dokumentu urzędowego oraz w razie umieszczenia na obejmującym czynność dokumencie jakiejkolwiek wzmianki przez organ państwowy, organ jednostki samorządu terytorialnego albo przez notariusza - od daty wzmianki. W razie śmierci jednej z osób podpisanych na dokumencie datę złożenia przez tę osobę podpisu na dokumencie uważa się za pewną od daty śmierci tej osoby. Zgodnie z pojęciem doktrynalnym faktura nie jest umową, lecz czynnością dokonywaną jako wykonanie umowy w określonych celach. Taki zapisem mógł się jednak znaleźć na fakturze i wywołał skutek w postaci odpowiedniego zastrzeżenia umownego. Notariusz poświadcza datę (dzień, miesiąc i rok) na okazanym mu dokumencie, a na żądanie stron także godzinę i minutę okazania tego dokumentu, wymieniając w poświadczeniu imię, nazwisko i miejsce zamieszkania osoby, która dokument okazała. Poświadczenie powinno zawierać datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, a na żądanie również godzinę, oznaczenie kancelarii, podpis notariusza i jego pieczęć. Przepisy nie przewidują poświadczania daty ze skutkami określonymi w art. 81 przez kogo innego. Ma to takie znaczenie, że na przykład nie przewidziane przez ustawę poświadczenie daty przez przewodniczącego zarządu gminy nie stanowiłoby „urzędowego poświadczenia” w rozumieniu § 1 art. 81, lecz byłoby wzmianką, powodującą zresztą takie skutki jak poświadczenie daty przez notariusza. Wydaje się, że wydanie nakazu zapłaty ma skutki daty pewnej względem dokonania czynności, jeśli zawiera stwierdzenie o jej dokonaniu ze skutkami z 589 kc oraz, gdy nakaz został wydany przed ogłoszeniem upadłości dłużnika kupującego, albowiem data pewna musi zaistnieć dla swej skuteczności przed poczynieniem czynności mających na celu zaspokojenie się wierzycieli.