Podstawa świadczenia pracy

Odpowiedź prawnika:

Ogólnie rzecz biorąc, podstawą świadczenia pracy może być stosunek cywilnoprawny, stosunek administracyjnoprawny lub stosunek pracy. W przedstawionym stanie faktycznym w grę może wchodzić stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy. Pojęcie „bezumownego świadczenia pracy” nie jest pojęciem ustawowym. Należy zauważyć, że o tym, czy łączący dwie strony stosunek prawny jest stosunkiem pracy, nie decydują same strony, a charakter łączącego je stosunku. Każdy bowiem stosunek prawny spełniający wymogi stosunku pracy w myśl art. 22 Kodeksu pracy jest stosunkiem pracy, niezależnie od treści umowy podpisanej bądź uzgodnionej w formie ustnej przez strony (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. akt I PK 311/2007, LexPolonica nr 1908589). Zgodnie z § 1 tego artykułu przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa Istotnymi elementami stosunku pracy, odróżniającymi go od stosunków wynikających z umów cywilnoprawnych są: obowiązek świadczenia pracy osobiście, w sposób podporządkowany pracodawcy oraz ponoszenie ryzyka gospodarczego i osobowego przez pracodawcę (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. akt II CK 606/2004, LexPolonica nr 377389). Szczególnie trudno jest odróżnić stosunek pracy od cywilnoprawnego stosunku zlecenia.