Pozostawienie rzeczy przez najemcę

Odpowiedź prawnika: Pozostawienie rzeczy przez najemcę

Zgodnie z art. 180 kodeksu cywilnego właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomej przez to, że w tym zamiarze rzecz porzuci. Wyzbycie się własności rzeczy ruchomej przez jej porzucenie wymaga, ażeby porzucenie było wyrazem woli rezygnacji z własności. W przypadku jednak porzucenia rzeczy przez jej właściciela bez zamiaru wyzbycia się jej własności, rzecz porzuconą trzeba będzie traktować jak rzecz zgubioną. Rzecz porzucona przez właściciela w zamiarze wyzbycia się własności, staje się zaś z chwilą porzucenia nie rzeczą zgubioną, ale rzeczą niczyją. W związku z tym to czy rzecz porzuconą należy traktować jak rzecz zgubioną bądź jak rzecz niczyją będzie zależeć od woli (zamiaru) właściciela rzeczy. Jeżeli więc będziemy ją traktować jak rzecz niczyją, można będzie nabyć własność tej rzeczy przez i z chwilą objęcia jej w posiadanie tzn. we władanie jak właściciel. W tym przypadku osoba porzucająca rzecz nie będzie mogła oskarżyć właściciela mieszkania o zawłaszczenie rzeczy, ponieważ rzecz nie będzie już jej własnością. Jeżeli zaś trzeba bedzie zakwalifikować tą rzecz jako rzecz zgubioną osoba, która znalazła taką rzecz, powinna niezwłocznie zawiadomić o tym osobę uprawnioną do jej odbioru. Jeżeli jednak znalazca nie wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy, albo jeżeli nie zna miejsca zamieszkania osoby uprawnionej, powinien niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu właściwy organ państwowy. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną znalazca powinien oddać niezwłocznie na przechowanie właściwemu organowi państwowemu, inne zaś rzeczy znalezione - tylko na żądanie tego organu. Tylko w przypadku gdy znalazca nie spełni powyższych obowiązków właściciel rzeczy będzie mógł go oskarżyć o ich zawłaszczenie (w tym przypadku będzie mógł skierować sprawę do prokuratury). Jeżeli zaś znalazca uczyni zadość wszystkim swoim obowiązkom związanym ze znalezieniem rzeczy, będzie mógł żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy. Musi jednak zgłosić takie roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do jej odbioru. Wydanie rzeczy będzie się zatem wiązało z podróżą na swój koszt do miejsca gdzie rzeczy zostały porzucone i gdzie się obecnie znajdują. Znalazca bedzie mógł jednak żądać znaleźnego, które pokryje koszty podróży. Jeżeli pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną nie zostaną przez uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy organ, a w razie niemożności wezwania - w ciągu dwóch lat od ich znalezienia, stają się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy stają się po upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom. Jeżeli zaś rzeczy są przechowywane przez organ państwowy, znalazca może je odebrać za zwrotem kosztów.