Trzynastka po przywróceniu do pracy

Odpowiedź prawnika: Trzynastka po przywróceniu do pracy

Zgodnie z art.. 2 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy. 

Jak wynika z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego strony zawarły ugodę, a sąd ją zaakceptował i umorzył postępowanie. Jak Pan wskazuje na podstawie zawartej ugody został Pan przywrócony do pracy i jednocześnie otrzymał Pan odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przyjmując, że zgodnie z zamiarem stron sformułowanie zawarte w ugodzie miało mieć to sam znaczenie, co w kodeksie pracy, rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy przywrócenie do pracy ma ten skutek, że przyjmuje się, iż pracownik cały czas pozostawał w stosunku pracy. Na to pytanie należy odpowiedzieć przecząco.

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 28 maja 1976 r., V PZP 12/75, OSNCP 1976, nr 9 poz. 187, Sąd Najwyższy stwierdził, że orzeczenie o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach, w przeciwieństwie do poprzednio obowiązującego stanu prawnego, ma pod rządem przepisów Kodeksu pracy charakter mieszany, konstytutywno-deklaratoryjny. Konstytutywny charakter tego orzeczenia wyraża się w tym, że doprowadza ono do powstania stosunku pracy, jaki istniał przed zakwestionowanym rozwiązaniem umowy o pracę, deklaratywny zaś, że zobowiązuje pracodawcę do zatrudnienia pracownika (za M. Gersdorf, K. Raczka, J. Skoczyński, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis).

 „Przytoczona uchwała była krytykowana w piśmiennictwie. Krytyka dotyczyła przede wszystkim tezy o konstytutywno-deklaratoryjnym charakterze orzeczenia przywrócenia do pracy (por.: PiP 1979 nr 1 s. 171 z glosą W. Uziaka, PiP 1977 nr 7 s. 166 z glosą K. Kolby, OSPiKA 1976 nr 12 poz. 228 z glosą J. Krajewskiego, NP 1978 nr 2 s. 318 z gl. T. Liszcz, OSPiKA 1978 nr 6 poz. 103 z glosą K. Korzana oraz Mirosława Gersdorfa, Charakter prawny i skutki orzeczeń o bezskuteczności wypowiedzenia i przywróceniu do pracy, PiP 1978 nr 4).

Krytyka odnosi się również do oceny, iż orzeczenie przywracające do pracy samodzielnie kreuje stosunek pracy. Raczej nie uznaje się, aby orzeczenie to zastępowało oświadczenie woli stron. Częściej dopuszcza się w literaturze ocenę, iż orzeczenie to zastępuje oświadczenie woli pracodawcy, które jest niejako dopełnione przez pracownika przez zgłoszenie gotowości do pracy. Dominujący jest jednak pogląd, iż orzeczenie o przywróceniu do pracy powoduje restytucję stosunku pracy ex nunc z chwilą spełnienia przesłanek z art. 48", tj. gdy pracownik w ciągu 7 dni stawi się do pracy. (j/w).

Niezależnie od przyjętego poglądu od momentu wypowiedzenia aż do zawarcia ugody nie pozostawał Pan w stosunku pracy. Brak więc jak się wydaje podstaw do żądania dodatkowego wynagrodzenia rocznego czy żądania innych świadczeń, które wynikałyby ze stosunku pracy.

Pracownikowi, z którym niezgodnie z prawem rozwiązano stosunek pracy przysługuje, zgodnie z art. 57 kp wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem-ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Jeśli więc na mocy ugody przysługuje Panu odszkodowanie, a jednocześnie zrzekł się Pan pozostałych roszczeń, to nie może Pan żądać dodatkowego wynagrodzenia. Ewentualnie, jeśli pracował Pan  co najmniej 6 m-cy, może pan żądać wypłaty tego wynagrodzenia dodatkowego w wysokości proporcjonalnej do stażu pracy w minionym roku.