Udostępnienie prognozy skutków finansowych

Odpowiedź prawnika: Udostępnienie prognozy skutków finansowych

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 2003 nr 164  poz. 1587) po złożeniu uwag do wyłożonego projektu m.p.z.p. sporządza się wykaz uwag wniesionych do projektu m.p.z.p. Wzór takiego wykazu znajduje się w załączniku nr 9 do wspomnianego rozporządzenia. Jest on sporządzony w formie tabeli, w której znajduje się m. in. wskazanie, czy dana uwaga została uwzględniona czy też nie (przy czym nie trzeba w zasadzie odrzucenia takiej uwagi uzasadniać). Ponadto, zgodnie z art. 7 ustawy pzp  rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Zaskarżeniu do takiego sądu podlega jedynie uchwała rady gminy w przedmiocie miejscowego planu, w której to uchwale rada rozstrzyga jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu (art. 20 ust. 1 ustawy pzp)  

Odpowiedzi na uwagi są dołączane do projektu przedkładanego radzie gminy do uchwalenia.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o pzp wójt/burmistrz/ prezydent miasta prowadzi rejestr planów miejscowych oraz wniosków o ich sporządzenie lub zmianę, gromadzi materiały z nimi związane oraz odpowiada za przechowywanie ich oryginałów. Wydaje się, że można wnosić o udostępnienie powyższych informacji nie tylko w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej. Z ustawy z dnia 20 lipca 2000r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. 2005 nr 190, poz. 1606) - w szczególności z art. 26 i 27 tej ustawy- wynika, że urzędy terenowych organów administracji rządowej oraz organów samorządu terytorialnego mają obowiązek prowadzić zbiory wydawanych dzienników urzędowych oraz udostępniać je w siedzibach tych urzędów, do nieodpłatnego i powszechnego wglądu. Art. 28 tejże ustawy stanowi natomiast, że urząd gminy prowadzi zbiór przepisów gminnych dostępny do powszechnego wglądu w jego siedzibie.

W art. 61 ust. 3 Konstytucji przewidziano wprawdzie możliwość ograniczenia prawa uzyskiwania informacji o działalności organów administracji publicznej, lecz może to nastąpić wyłącznie ze względu na określoną w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych, jak też ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. 

Odnośnie formy wniosku o udostępnienie takiej informacji, należy wskazać, że przepisy ustawy nie nakazują zachowania szczególnej formy.

„W ustawie nie ma bezpośredniego nakazu, aby osoba zwracająca się z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej musiała podawać swoje dane osobowe; może przecież taką informację uzyskać ustnie (np. telefonicznie), czy też poprosić o jej przygotowanie i odebrać ją osobiście w urzędzie (np. w formie pisemnej), nadesłanie informacji na poste restante czy do skrytki pocztowej lub też uczynić to drogą elektroniczną, podając adres swojej poczty e-mail.(...) jeśli osoba zwracająca się o udostępnienie informacji publicznej nie przedstawi we wniosku sposobu skontaktowania się  z nią, podmiot zobligowany nie będzie mógł powiadomić jej o przesunięciu terminu udostępniania informacji, czy braku możliwości udostępnienia jej w sposób lub   w formie wskazanej we wniosku. Ciągle jednak nie oznacza to obowiązku podawania przez osobę zwracającą się  o udostępnienie informacji publicznej swoich danych osobowych; wystarczy adres do korespondencji (czy też nawet sposób kontaktu), np. w jednej z form już wskazanych". (tak Tomasz R. Aleksandrowicz w „Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej" Warszawa 2008, wydawnictwo prawnicze LexisNexis)