Wpis hipoteki na nieruchomość wspólną

Odpowiedź prawnika: Wpis hipoteki na nieruchomość wspólną

Do ściągania należności za zaległe składki na ubezpieczenie społeczne stosuje się przepisy ordynacji podatkowej. Stanowią one, że w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka.

ZUS ma prawo do wystąpienia o wpis hipoteki. Przedmiotem hipoteki przymusowej może być nieruchomość stanowiąca przedmiot współwłasności łącznej dłużnika i jego małżonka. Podstawą wpisu hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej własność zobowiązanego są wystawione przez Zakład dokumenty stwierdzające istnienie należności z tytułu składek oraz jej wysokość.

Wg Sądu Najwyższego doręczona dłużnikowi decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ustalająca wysokość należności z tytułu składek, stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej hipoteki przymusowej na nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności łącznej dłużnika i jego małżonka. Nie jest wymagane, by decyzja była doręczona współmałżonkowi dłużnika. Nie jest to bowiem tytuł wykonawczy. Sam wpis hipoteki przymusowej kaucyjnej w niczym nie zmienia sfery prawnej małżonka dłużnika, gdyż – jak napisano powyżej – i tak odpowiada on majątkiem wspólnym za zaległe składki dłużnika. Ustanowienie hipoteki przymusowej kaucyjnej nie czyni małżonka odpowiedzialnym osobiście ani rzeczowo i nie prowadzi samo w sobie do uszczuplenia jego własności.

Egzekucja z nieruchomości, w której mieszka rodzina dłużnika, jest możliwa. Możliwa jest także eksmisja, choć należy pamiętać, iż obecnie nie ma możliwości eksmisji na bruk.

Lokal socjalny to lokal nadający się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m2, a w wypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m2, przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie.

Jeżeli lokal socjalny nie zostanie przyznany, wtedy komornik wstrzyma się z czynnościami zmierzającymi do opróżnienia lokalu do czasu, gdy gmina wskaże tymczasowe pomieszczenie lub gdy dłużnik znajdzie takie pomieszczenie. Może je wskazać także wierzyciel. Tymczasowe pomieszczenie powinno nadawać się do zamieszkania, zapewniać co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę oraz znajdować się w tej samej miejscowości lub pobliskiej, jeżeli zamieszkanie w tej miejscowości nie pogorszy nadmiernie warunków życia osób przekwaterowywanych. Jeżeli egzekucja obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika dotyczy osób małoletnich lub ubezwłasnowolnionych, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności i zawiadomi sąd opiekuńczy. Dalsze czynności komornik podejmie stosownie do orzeczenia sądu opiekuńczego, określającego miejsce pobytu osób małoletnich lub ubezwłasnowolnionych.