Zawieszenie egzekucji pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego

Odpowiedź prawnika: Zawieszenie egzekucji pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego

przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów, lub osoby zobowiązanej do zwrotu

bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub

odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub

bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu.

Likwidatorem funduszu jest zgodnie z art. 63 ust. 3 tej ustawy Prezes Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych. Może on w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją

zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności

omawianych należności.

Podstawowe znaczenie ma tu interpretacja pojęcia „szczególnie uzasadniony przypadek”,

„sytuacja zdrowotna lub rodzinna osoby zobowiązanej”.

W wyroku Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia

6 sierpnia 2008 r. II UK 359/2007, sąd uznał, iż: Szczególnie uzasadnione przypadki stanowiące

podstawę umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego muszą być związane z sytuacją

zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego. Powinny być nadzwyczajne (wyjątkowe), niezależne od

dłużnika. W ich następstwie jego sytuacja ulega pogorszeniu, tak że nie jest on w stanie na bieżąco

spłacać należności, a nadto nie ma perspektyw jej poprawy i zmiany.

Z kolei w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2008 r. III AUa 351/2008

Prawdą jest, że zachowanie wnioskodawcy, który przez wiele lat nie opłacał alimentów należy

uznać za wysoce naganne. Nie zwalnia to jednak sądu od oceny obecnej sytuacji wnioskodawcy i

jego rodziny w kontekście przesłanek wynikających z art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach

rodzinnych.

Należy stwierdzić, iż takie okoliczności jak:

niewielka emerytura zobowiązanego, jego podeszły wiek, uniemożliwiający dalsze zarobkowanie

oraz zły stan zdrowia, mogą przemawiać za podjęciem przez Prezesa ZUS jednej z decyzji

określonych w art. 68 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy (tj. umorzenia, odroczenia płatności bądź

rozłożenia na raty obowiązku zapłaty).