Zniesienie współwłasności działki niepodzielnej

Odpowiedź prawnika: Zniesienie współwłasności działki niepodzielnej

Możliwość żądania zniesienia współwłasności jest uprawnieniem właściciela. Zatem, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności na drodze sądowej, także wtedy gdy nieruchomość jest niepodzielna. Do żądania sądowego zniesienia współwłasności nie jest potrzebna zgoda drugiego ze współwłaścicieli (opłata od wniosku, który nie zawiera propozycji zgodnego podziału jest wyższa), co nie oznacza jednak, że interesy ubezwłasnowolnionego współwłaściciela zostaną pominięte.

Jeżeli nieruchomość nie da się podzielić fizycznie (jak Państwo podajecie) to sąd może przyznać nieruchomość jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty drugiego współwłaściciela. Możliwa jest również sądowa sprzedaż całej działki, a pieniądze uzyskane z tej działki będą podzielone pomiędzy współwłaścicieli. Kwestie te zostały opisane w Zniesienie współwłasności

W postępowaniu sądowym opiekun może reprezentować ubezwłasnowolnionego nie we wszystkich sprawach. Opiekun nie może reprezentować osób pozostających pod jego opieką przy sprawach między jedną z tych osób a opiekunem albo jego małżonkiem, zstępnymi, wstępnymi lub rodzeństwem, chyba że czynność prawna polega na bezpłatnym przysporzeniu na rzecz osoby pozostającej pod opieką. W takiej sytuacji należy ustanowić kuratora, który powinien dbać o interesy ubezwłasnowolnionego w postępowaniu znoszącym współwłasność.

Ponadto, opiekun, powinien uzyskiwać zezwolenie sądu opiekuńczego we wszelkich ważniejszych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku małoletniego. Wydaje się, że sąd może udzielić zgody na zniesienie współwłasności w taki sposób, by ubezwłasnowolniony otrzymał pieniądze, które następnie będą wykorzystywane na jego utrzymanie, chociaż, co oczywiste, ostateczne rozstrzygnięcie będzie należało do sądu.

Obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej i rodzeństwo, przy czym obciąża się zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Obowiązek ten wygasa – z chwilą śmierci osoby uprawnionej (czyli ubezwłasnowolnionego) lub, w stosunku do tej osoby z chwilą jej śmierci, a także wtedy, gdy zmienia się sytuacja uprawnionego (a więc wtedy gdy jest on w stanie zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby).

W przypadku umieszczenia osoby chorej w DPS-ie,  obowiązek alimentacyny może być wypełniony poprzez wnoszenie opłaty za pobyt w tym domu:  

1. mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, 

2. małżonek, zstępni przed wstępnymi (jeżeli są spełnione kryteria dochodwe, o których mowa poniżej)

3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej 

- przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.

Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą

• mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70 % swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70 % tego dochodu; 

• małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą z kierownikiem DPS-u:

1. w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 250 % kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 250 % tego kryterium, 

2. w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 250 % kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 250 % kryterium dochodowego na osobę w rodzinie; 

• gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.

W przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, z obowiązku opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej opłaty te zastępczo wnosi gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Gminie przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków.