Odpowiedź prawnika: Adaptacja mieszkania osoby niepełnosprawnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku co do zasady stanowi dochód, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Jak stanowi art. 26 ust. 7a wskazanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na m.in. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, a także na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Przepis nie wymaga, aby osoba niepełnosprawna była właścicielem mieszkania, w którym dokonuje adaptacji dla własnych potrzeb jako osoby niepełnosprawnej. Zatem powyższe odliczenie powinno podatniczce przysługiwać. Urząd skarbowy może jednak oczekiwać, aby osoba taka wykazała, że faktycznie mieszka w tym lokalu (posiadała umowę najmu, albo przynajmniej była tam zameldowana na pobyt stały).
Należy jednak wskazać, iż przepisy formułują dalsze warunki odliczenia, w szczególności wydatki powinny być stosowanie udokumentowane, wydatki te nie mogą być sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Ponadto warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
