Złożenie wniosku o ściganie

Pytanie:

W związku z art 284 § 1 kk byłem przesłuchiwany w Komendzie Policji jako pokrzywdzony. Po 3 godzinnym przesłuchaniu został mi podsunięty do podpisu druk pouczenia pokrzywdzonego, który podpisałem bez czytania, a policjant mnie nie poinformował o treści tego pouczenia. Treść p. 10. w pouczeniu: W razie złożenia przez pokrzywdzonego wniosku o ściganie niektórych sprawców, obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby skazanej we wniosku. Przepis ten nie dotyczy najbliższych osoby składającej wniosek ( art. 12 § 2 kpk). Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu - do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, nie dotyczy to przestępstwa określonego w artykule 197 kk (art. 12 § 3 kpk). Czy podpisanie na Komisariacie Policji powyższego pouczenia w związku z punktem 10 tegoż pouczenia powoduje automatyczne ściganie osoby najbliższej? Czy na prowadzącym przesłuchiwanie ciąży prawny obowiązek poinformowanie przesłuchiwanego o skutkach podpisu pouczenia pokrzywdzonego w stosunku do osoby najbliższej? Czy złożenie oświadczenia do KP Policji po 2 dniach od przesłuchaniu w którym stwierdzam: że nie składam wniosku o ściganie osoby najbliższej i takiej samej treści oświadczenie bym złożył w dniu przesłuchania, gdybym został prawidłowo zapoznany o swoich uprawnieniach, jest prawnie wystarczające do nie ścigania osoby najbliższej?

Masz inne pytanie do prawnika?

Odpowiedź prawnika: Złożenie wniosku o ściganie

6.3.2008

Jak rozumiemy, mamy do czynienia z przestępstwem przywłaszczenia popełnionym na szkodę osoby najbliższej, które to jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego.

By postępowanie w takiej sprawie mogło się toczyć, pokrzywdzony musi złożyć wniosek o ściganie. Wniosek taki można złożyć w dowolnej formie - ustnie lub pisemnie. Może to być każde zachowanie, które wyraźnie ujawnia wolę pokrzywdzonego ścigania sprawcy. Nie wydaje się jednak, by za złożenie wniosku można było uznać podpis na pouczeniu o skutkach złożenia wniosku. Pouczenie to jest - swoją drogą - obowiązkowe, przy czym obowiązek ten można spełnić przez wręczenie pokrzywdzonemu pouczenia na piśmie, z którym może się zapoznać (i nie ma tu znaczenia, że się z własnej woli nie zapoznał, skoro miał taką możliwość). Pouczenie było więc - jak wynika z opisu sytuacji - prawidłowe.

Z reguły wniosek o ściganie jest zawarty w protokole przesłuchania pokrzywdzonego (gdyż pyta o to sam przesłuchujący). Można jednak uznać, że już samo zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa i żądanie ścigania sprawcy stanowi taki wniosek, mimo iż pokrzywdzony wyraźnie nie oświadcza, iż "składa wniosek o ściganie".

Z opisu sytuacji nie wynika, czy przesłuchujący uznał, że wniosek został złożony, czy też jeszcze nie. Jeżeli tak, to wniosek można cofnąć - ale za zgodą prokuratora (a po wniesieniu aktu oskarżenia - sądu).

Jak jednak wynika z samego pouczenia (które zresztą powtarza przepis), nawet jeżeli wniosek został złożony, ale nie wskazano imiennie osoby najbliższej, to bez osobnego wniosku "uzupełniającego" nie będzie można jej ścigać.

Tagi:  przestępstwo, wnioskowe, wniosek, pouczenie, druk, pismo, podpisanie, cofnięcie, osoba najbliższa

Udostępnij:

Potrzebujesz porady prawnej?